حسن سجادزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بافت‌های فرسوده مفهومی عام است، اما بافت‌های تاریخی بالاخص واجد ارزش است و باید در فرآیند مداخلات کالبدی مورد توجه قرار بگیرد.
وی افزود: مداخلاتی که امروزه به بهانه کیفیت بخشی به محیط شهری در بافت‌های تاریخی انجام می‌شود، ارزشمندی این بافت را مورد توجه قرار نمی‌دهد و موجب تخریب بافت‌های تاریخی می‌شود.
این دکترای طراحی شهری با اشاره به کیفیت بخشی به معابر شهری در بافت‌های تاریخی، خاطرنشان کرد: توجه به طراحی بازارها و کوچه‌های قدیمی که المان‌ها و کیفیت‌ها والا و باارزشی در درون خود دارد، فضا را حداقل از منظر بصری ارتقا می‌دهد.
سجادزاده ادامه داد: ساختار فضاهای شهری در این بافت‌ها ارگانیک است در حالی که امروزه معابر شهری برای حرکت خودرو طراحی می‌شود.
وی تصریح کرد: در بافت‌های قدیم شهر، عرض معبر در همه مکان‌ها یکسان نبود و بر حسب هندسه فضا، اقلیم فضا، ماهیت اجتماعی فضا تغییر می‌کرد و برخی مواقع به جهت تأمین امنیت و به دلیل اقلیم شهرهای مختلف معابر بافت‌های شهری بعضاً سرپوشیده بود.
این دکترای طراحی شهری اضافه کرد: امروزه با ورود خودرو به شهرها، خطوط موازی و شبکه شطرنجی جایگزین هندسه ادراکی و ارگانیک معابر شهری شده است، در قدیم زمانی که فردی در معابر بافت‌های قدیم شهر حرکت می‌کرد، نحوه طراحی معابر بافت و پیچش‌های مسیر موجب می‌شد طول مسیر را حس نکند.
وی تاکید کرد: معابر بافت قدیم شهرها به لحاظ هندسی تنوع داشت، فعالیت‌هایی که در طول مسیر انجام می‌شد نیز متنوع بود و بازارهای متفاوتی از جمله بازار زرگران، مس گران، طلافروشان و بازارچه‌های دیگر در مسیر وجود داشت.
سجادزاده گفت: تباین فضایی نیز از دیگر ویژگی‌های بافت‌های قدیمی شهرها بوده و موجب ایجاد کیفیتی در فضا می‌شده که فرد در طول مسیر احساس خوبی داشته باشد به علاوه چشمه‌های نوری که از معابر و گوشه‌های مختلف بازارها ساطع می‌شد موجب ایجاد سایه روشن و همینطور آسایش اقلیمی می‌شد.
وی اضافه کرد: مجموعه این عوامل به علاوه توجه به مسائل زیست محیطی از جمله کاشت درختان و تنوع فضاهای سبز در بدنه‌ها و جداره‌های شهری، محورها و روزنه‌های زیبایی را برای شهروندان ایجاد می‌کرد و کیفیت خوبی به بافت‌های فرسوده و تاریخی شهر می‌داد که نیاز است امروزه نیز در کیفیت بخشی به بافت تاریخی مورد توجه قرار بگیرد.
نظر شما