شهرام زنده دل ثابت در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: افزایش جمعیت به همراه الگوی مصرف ناپایدار، فشار همواره فزایندهای را بر زمین، آب، انرژی و سایر منابع ضروری وارد میکند، این رشد سریع جمعیت معمولاً تخریب شدید محیط زیست، اعم از فرسایش خاک، بیابان زدایی و جنگل زدایی را به همراه دارد.
وی افزود: رشد سریع و بی رویه جمعیت شهری و انبوه جمعیت شهرنشین نه تنها معنای هویت شهری و کارکردهای مورد انتظار از آن را به ویژه در شهرهای بزرگ و مناطق پیرامون آنها تغییر داده است، بلکه مدیریت شهری را به یکی از پیچیدهترین و اصلیترین عرصههای روابط حکومت و مردم تبدیل کرده است.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری با بیان اینکه شهرهای ما در گذشته بهترین نمونههای پایداری را در خود متجلی ساخته بودند، تصریح کرد: توجه به محدودیتهای اکولوژیکی، توسعه مناسب و سازگار با طبیعت، صرفهجویی در منابع، استفاده از مواد و مصالح بومی، ابداع روشهای مؤثر و مناسب برای ادامه حیات، استفاده هنرمندانه از آب و گیاه جهت تلطیف هوا و ایجاد مناظر مطبوع و ایجاد فضاهای عمومی و اطراف شهرها، همه نمونههایی از عوامل مؤثر در این پایداری بودند، لیکن امروزه شهرسازی با تبعیت از الگوی کلاسیک توسعه و پیروی کورکورانه از مدلهای کلیشهای توسعه شهری که نسبت به شرایط و خصوصیات بومی بیاعتنا است، نه تنها شرایط ناپایداری را در شهرها پدید آورده، بلکه ناپایداری مناطق اطراف را نیز به دنبال داشته است.
وی ادامه داد: در قرن ۲۱ یکی از راهکارهای ایجاد شهر پایدار برای مقابله با این معضل و با توجه به انرژی، آب و زمین تولید محصولات غذایی در شهر است، از این رو فعالیتهای کشاورزی شهری، که در شهر و اطراف آن به تولید و فرآوری مجموعه تولیدات خوراکی میپردازید مورد توجه قرار میگیرد.
زندهدل ثابت گفت: این مجتمعها با استفاده از کشاورزی و منابع بالقوه در شهر به کاهش مصرف انرژی و آلودگی میپردازد که این خود موجب بهبود زیست شهری، افزایش کیفیت زندگی ساکنان و حفظ انرژی ساختمان میشود.
وی با بیان اینکه توسعه شهر و نوع زندگی با تنوع خدمات مورد نیاز در آن، داشتن خانه را برای شهروندان به عنوان اولین ضرورت تبدیل کرده است، گفت: امروز به دلیل تغییرات عمیق اجتماعی و روانی با الکترونیکی شدن بسیاری از خدمات و اهمیت فضای خانه باعث شده که بیش از پیش به طراحی خانهها توجه شود تا مردم بتوانند نیازهای اجتماعی و حتی نیازهای تفریحی و خدماتی در خانه قابل دسترسی باشد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری تاکید کرد: با توجه به این مسائل توسعه پایدار شهری به معنای خلق محیط پایدار انسان ساخت بوده که در تلاش است میان نظامهای مختلف شهری هماهنگی لازم را ایجاد کند.
وی اظهار کرد: کشاورزی شهری به عنوان مکمل کشاورزی در روستا در نظام تأمین مواد غذایی بوده که میتواند تأمینکننده بخشی از درآمد شهروندان و به عنوان یکی از مؤلفههای جداییناپذیر از نظامهای اقتصادی و اکولوژیکی مطرح باشد؛ شهروندان در این نظام نیاز به حمایتهای لازم در زمینه پذیرش و فراگیری شیوههای مناسب و نوین تولید و بازاریابی، تأمین نهادههای مورد نیاز دارند که علاوه بر دولت، باید سازمانهای غیردولتی (NGO)، مراکز تحقیقاتی و سازمانها و بنگاههای خصوصی نیز حمایتهای لازم را در این زمینه انجام دهند.
زندهدل ثابت با بیان اینکه در تحقیقات متعدد رابطه و نقش کشاورزی شهری در دستیابی به توسعه پایدار شهرها مورد تأیید قرار گرفته است، تصریح کرد: منافع زیست محیطی کشاورزی شهری از قبیل بهبود شرایط آب و هوایی، حفاظت از اراضی و ممانعت از فرسایش آنها، خنکتر شدن دمای هوا، خاک بلااستفاده ایجاد چشمانداز دلنواز نقش بسزایی در دستیابی به این امر مهم دارد.
وی ادامه داد: کشاورزی شهری میتواند در ابعاد اجتماعی پایداری در شهرها نیز ایفای نقش کند و به عنوان مدل پویا و مشارکتی از پایداری در عمل، از طریق تعاملات اجتماعی، حفاظت از محیط زیست و تولید غذای ارگانیک مطرح باشد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری گفت: با برنامهریزی صحیح میتوان از استراتژیها و سیاستهایی چون افزایش ظرفیتها و زیرساختهای فیزیکی، توسعه و اشاعه کشاورزی شهر در مراکز تجاری و خصوصی، افزایش تولید مواد غذایی ارگانیک، توسعه و اشاعه کشاورزی شهری در مراکز تجاری و خصوصی، افزایش تولید مواد غذایی ارگانیک، توسعه زیرساختهای لازم جهت فرآوری و تبدیل مواد غذایی برای ایجاد ارزش افزوده، تشویق شهروندان به اجرای کشاورزی شهری به عنوان یک رویکرد استراتژیک سازگار با محیط زیست در زمینه مدیریت زبالههای شهری، افزایش ظرفیتهای فنی، مهارتها و دانش اقشار مختلف اجتماع، تشویق و تجلیل از تولیدکنندگان برتر در زمینه کشاورزی شهری و انجام برنامههای مطالعاتی در زمینه شناخت شیوهها و محصولات مناسب و سازگار جهت پرورش در محیط شهری بهره مند شد.
نظر شما