محمدرضا رضایی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مرمت و احیای وضعیت ساختمان‌های فعلی در راستای کاهش اثرات زیست محیطی به اندازه اتخاذ روش ساخت ساختمان‌های جدید حائز اهمیت است.
وی تاکید کرد: باید بدانیم تعداد منابع برای ایجاد محیط‌های مصنوع جدید در جهان محدود بوده و نمی‌توان برای بازسازی و ساخت هر نسل از ساختمان‌ها، مقدار جدیدی از آنها را مورد استفاده قرار داد و استفاده مجدد می‌تواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد.
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه یزد با بیان اینکه تغییر در ساختمان‌های قدیمی برای کاربردهای جدید یکی دیگر از راه‌های کاهش استفاده از منابع جدید است، گفت: اگرچه هزینه‌ها و مشکلاتی به همراه دارد با این حال مزایای حاصل از استفاده مجدد از این ساختمان‌های بزرگ در کنار یکدیگر و درون یک محیط شهری می‌تواند بر این مشکلات و هزینه‌ها غلبه کند.
وی خاطرنشان کرد: نوسازی ساختمان‌های موجود در شهرهای بزرگ و کوچک می‌تواند باعث حفاظت از منابع مورد استفاده جهت بازسازی ساختمان و در نتیجه جلوگیری از تخریب داشته‌های جامعه شود.
رضایی با بیان اینکه طراحی ساختمان باید به گونه‌ای باشد که استفاده از توانایی‌های محیط و منابع انرژی محلی امکان‌پذیر شود، افزود: اگر ما به امکانات محیطی که در آن هستیم آگاه باشیم می‌توانیم از صدمه زدن به آنها جلوگیری کنیم؛ همچنین درک محیط باعث مشخص شدن مراحل طراحی از جمله جهت قرارگیری نسبت به خورشید و چگونگی قرارگیری ساختمان در سایت پلان و حفظ محیط پیرامون و دسترسی سیستم نقلیه و پیاده می‌شود.
وی تاکید کرد: بناها در بعضی مناطق، باید به نحوی طراحی شود که در ارتباط زیاد با محیط خارج نباشد و برعکس در مناطق دیگر برای استفاده از جریان هوا، باید در ارتباط بیشتر با محیط خارج باشد.
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه یزد گفت: ساختمان چه در داخل محیط شهری باشد و چه در یک محیط طبیعی‌تر، ارتباط دادن آن با طبیعت به محیط طراحی شده روح و جان تازه می‌بخشد و بازگشت به زندگی طبیعی را در خود دارد.
وی ادامه داد: طراحی پایدار سعی در درک تأثیرات محیط از طریق ارزیابی و تحلیل سایت دارد، البته ارزیابی انرژی مصرفی، تکنیک‌های ساختمان سازی، تأثیرات منفی محیطی را می‌توان از طریق استفاده مصالح ساختمان سازی پایدار و مصالح ساختمانی قابل بازیافت کاهش داد.
رضایی تاکید کرد: برای یک معمار حرفه‌ای توجه به این نکته ضرورت دارد که ایمنی و سلامت مصالح و فرایندهای شکل دهنده ساختمان به همان میزان که برای کارگران و استفاده کنندگان آن مهم است برای کل جامعه بشری نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است.
وی با بیان اینکه طراحان پایدار، اهمیت توجه به نظرات گوناگون را می‌دانند از این رو در مراحل اولیه طراحی با مهندسان مشاور و متخصصان همفکری و همکاری کرده و از نظرات ساکنان محلی و همسایگان محلی نیز بهره می‌برند، افزود: طراحان پایدار باید فرهنگ و دین مردمی که برای آنها طراحی می‌کنند را مورد توجه قرار دهند، بنابراین معماری پایدار ترکیبی چند ارزشی شامل زیباشناسی، محیط اجتماع و به عبارتی طراحی و ساختمان سازی هماهنگ با محیط در بر دارد.
دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه یزد گفت: شهر، موجودی فراتر از مجموعه ساختمان‌ها است و در حقیقت می‌توان یک شهر را مجموعه‌ای از سیستم‌های در حال تعامل دید که دارای روح و کالبد است، در نتیجه اگر ساختمان‌ها را مجزا در نظر نگیریم می‌توانیم همزمان با طراحی ساختمانی سبز و پایدار، شهری پایدار داشته باشیم.
نظر شما