به گزارش خبرنگار ایمنا، وجود سیستم یکپارچه حمل و نقل نوین در شهرهای مختلف به یک نیاز اصلی تبدیل شده چرا که آلودگی اتومبیل‌های قدیمی و خودروهایی که سوخت اصلی آن‌ها بنزین است معضلات روز افزونی را برای شهرها به همراه دارد و همه شهروندان می‌دانند که تا چند سال آینده اگر استفاده خودروی‌های شخصی به این روش ادامه یابد هیچ سوختی باقی نمی‌ماند.
همچنین باید در نظر گرفت که دیگر در دورانی زندگی نمی‌کنیم که سیستم جا به جایی تنها به اسب و کالسکه محدود باشد و نمی‌توان استفاده از اتومبیل را ممنوع کرد چون همزمان با تکنولوژی روش‌های جا به جایی نیز پیشرفت می‌کند. یکی از این نوع روش‌های نوین، سیستم حمل و نقلی بی دود است که می‌تواند جایگزین خوبی برای ماشین‌های شخصی و حمل و نقل‌های عمومی قدیمی باشد و اگر به توسعه کافی برسد همه مردم می‌توانند به طور دائم و با کمترین میزان آلودگی از آن استفاده کنند و تنها برای مسافرت و اقدامات ضروری خودروهای خود را از پارکینگ بیرون بیاورند.
وجود این دستگاه‌های نوین و استفاده از آن به دغدغه‌ای برای کارشناسان شهری در ایران تبدیل شده که می‌تواند توسعه خوبی را در شهرهایمان داشته باشد، اما همچنان ارابه اتومبیل‌های بنزینی و گازوئیلی در اولویت قرار دارد در همین راستا و برای کشف بهتر چگونگی این سیستم با «امین همدانی» کارشناس حوزه حمل و نقل و ترافیک شهری به گفت و گو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
سیستم حمل و نقلی بی‌دود از چه زمان مطرح شد؟
در مورد توسعه زیرساخت‌ها برای وسایل حمل و نقل پاک و برقی به ویژه موتورسیکلت‌ها و دوچرخه‌هایی که در رده بهترین گزینه برای این حمل و نقل به حساب می‌آیند نقل قول‌هایی را از کشورهای دیگر و سیستم‌های کاربردی شهری آن‌ها شنیده‌ایم البته امروز شهروندان ایرانی با نام دوچرخه‌های بی دود یا برقی در بیشتر نقاط کشور آشنایی لازم را پیدا کرده اند.
برای این که بتوانیم در مسیر استفاده و بهره‌برداری کامل و صحیح از این تکنولوژی حرکت کنیم باید در نخستین مرحله احساس نیاز و ضرورت وجود آن را ایجاد کنیم، با توجه به این که هر روز بیشتر از گذشته شاهد آلودگی‌های صنعتی، وارونگی هوا و آلودگی صوتی در شهرها هستیم و این شرایط که از یک معضل معمولی به یک بحران جدی تبدیل شده احساس نیاز و ضرورت را در شهر ایجاد می‌کند تا در چرخه پیشرفت چنین تکنولوژی گام برداریم و حمل و نقل پاک و برقی را تنها یا به صورت فرضی استفاده نکنیم بلکه وجود فیزیکی آن را در فعالیت‌های روزانه داشته باشیم.
زیرساخت‌های مناسب در کدام مرحله از نیاز حمل و نقل بی دود قرار دارد؟
وجود این ساختار و این نگاه خواستار این است که در دو زمینه ویژه فعالیت‌های سازمان یافته‌ای داشته باشیم موضوع اول که بسیار نیز مورد اهمیت بوده این است که تا چه میزان می‌توانیم یا توانسته‌ایم بستری مناسب را تهیه کنیم تا امکان استفاده از این ویژگی فراهم شود و موضوع دوم نیز مانند همه ابعاد شهری دیگر به سرمایه گذاری و توسعه این حمل و نقل می‌پردازد که باید در نظر گرفت چه میزان سرمایه می‌طلبد تا موتورها و دوچرخه‌های بی دود در تمامی شهرها مورد استفاده شهروندان قرار دهیم. در همین لحظه از نظر زیرساخت‌های شهری برای داشتن دامنه ابتدایی بهره‌مندی از حمل و نقل پاک تا حدودی امکانات اولیه شبکه حمل و نقلی را داریم و می‌توان گفت شبکه حمل و نقلی شهرهای ایران نسبت به گذشته توسعه یافته است اما باید متذکر بود که تا بخش خصوصی وارد این موضوع نشود همچنان از پیشرفت چنین تکنولوژی عقب خواهیم ماند چراکه مسیرهای طولانی برای رسیدن به این هدف مهم در پیشرو داریم.
چگونه بخش خصوصی می‌تواند همراهی کند؟
باید مدیران شهری فرصت و شرایطی را فراهم آورند تا بخش خصوصی برای سرمایه گذاری و دیگر اقدامات لازم بتواند پا به میدان بگذارد تا به شرایط دلخواه و نتایج مطلوب شهری دست پیدا کنیم. در واقع برای زیرساخت‌هایی که لازمه این نوع حمل و نقل است و مورد استفاده می‌گیرد و شبکه‌های حمل و نقلی که می‌تواند ایستگاه‌های پیشرفته‌ای را در آن تعبیه کرد که برای شارژ برقی و پارک مناسب وسایل مورد استفاده هستند هزینه‌های سنگینی را می‌طلبد که تنها وجود بخش خصوصی این مشکل را آسان می‌کند.
چه هنگامی این سیستم تأثیرگذار خواهد بود؟
اگر بخواهیم خدمات ویژه‌ای ارائه دهیم مثل ایستگاه‌هایی نظیر دوچرخه‌های عمومی و موتورسیکلت‌های بی دود باید توجه داشت که این سیستم هنگامی کاربرد خواهد داشت که در همه سطح شهر برای این وسایل بی دود راه اندازی شود تا بتوانیم به صورت عمومی آن‌ها را در دسترس شهروندان قرار بدهیم. با توجه به هزینه سنگینی که برای خرید این دستگاه‌ها نیاز است و به دنبال آن نگهداری ویژه این وسایل، قطعاً در ابتدای راه چون سودآوری چندانی را برای شهرداری‌ها ندارد جذابیتی نیز برای آن‌ها نداشته و این یکی از عمده دلایلی است که مانع از پیشرفت این سیستم در شهرهای ایران بوده است.
اگر سرمایه‌گذاران بخش خصوصی بتوانند پا به میدان عمل بگذارند، می‌تواند با رقابتی که میان یکدیگر ایجاد می‌کنند و محصولات متنوعی را که در پس این رقابت‌ها ارائه می‌دهند می‌تواند جلوه‌ای از جذابیت این سیستم را برای شهرداری‌ها به وجود آورد در صورتی که داشتن چنین دستگاه‌هایی را مانند دیگر عوامل شهری یک نیاز مهم تلقی کنند.
در بخش زیرساخت‌ها علاوه بر مدیریت شهرداری، نیازمند تغییر نگرش مدیران شهری نیز هستیم تا توسعه را به سمتی پیش ببریم که استفاده از وسایل حمل و نقل بی دود حرف اول را در شهر بزند چون این امکانات حداقل آلودگی را به همراه دارد.
چه عواملی موجب تسریع در چرخه توسعه برای استفاده از این سیستم می‌شود؟
در فصل‌هایی که هوا گرم‌تر می‌شود مثل بهار و تابستان استفاده از موتور سیکلت و دوچرخه بیش از فصل‌های دیگر افزایش پیدا می‌کند و این خود از نظر فضا، امنیت و میزان آلودگی نیازمند چنین بستر تازه‌ای است و چه بهتر که این بستر با تکنولوژی‌های بی‌دود به سراغ شهر بیاید. اگر بتوانیم این وسایل حمل و نقل را که در همه دنیا امروز در دسترس شهروندان قرار گرفته و به یک حمل و نقل روزانه تبدیل شده را در ایران توسعه دهیم بسیار می‌تواند در کاهش آلودگی‌های صوتی، هوا و ترافیک شهری تأثیرگذار باشد همچنین به دلیل باطری و شارژی بودن این وسایل هزینه‌های استفاده از این نوع حمل و نقل به مراتب کمتر خواهد بود و نوعی صرفه‌جویی در استفاده از سوخت‌های فسیلی را نیز به همراه می‌آورد.
مسائل نرم‌افزاری و مسائل فرهنگی که باید روی آن‌ها تمرکز کافی را داشته باشیم از جمله عواملی است که راه را برای ورود این سیستم هموارتر می‌سازد. یک نوع نگاه توسعه حمل و نقل هوشمند و پاسخگو باید باشد، اینجا هوشمند به این معنا را می‌دهد که می‌تواند به نیازهای مختلف شهروندان یک شهر در زمان مناسب پاسخ صحیحی بدهد این دستاورد معنای هوشمند بودن را در راستای پیشرفت حمل و نقل کامل می‌کند. پس از اینکه در نخستین مرحله توانستیم ساختارها و بسترسازی‌های مورد استفاده شهر را توسعه دهیم؛ در زمینه‌های فرهنگی و از نظر اینکه چه میزان می‌توان در کنار مسیرهای پیاده‌روی، مسیرهای دوچرخه و موتورسیکلت‌های بدون دود را افزایش داد و اطلاع رسانی این که چه مقدار از آلودگی‌های مختلف را کاهش می‌دهد و می‌تواند یاری‌رسان باشد برای کاهش استفاده از خودروهای شخصی و آلاینده باید برنامه‌ریزی مناسب و دقیقی را داشت چون فرهنگ سازی از عوامل مهم توسعه است.
از معضلات حمل و نقل دودزا چیست؟
یکی از معضلات امروز جای پارک در کنار پارک‌ها و فضای سبزهای مورد استفاده شهروندان است که اینها خود موجب افزایش ترافیک شهر می‌شود، اما با توسعه چنین شبکه حمل و نقلی در شهرها تا میزان بالایی از پیشرفت اینگونه مشکلات جلوگیری می‌شود. باید این نکته را نیز یادآور شد که تا به امروز پیشرفت نوع حمل و نقل برقی مظلوم واقع شده و فقط به سوی توسعه موتورهایی رفته ایم که تنها با بنزین و سوخت‌های فسیلی کار می‌کنند که به معضلات مهم شهری تبدیل شده است، تغییر این دو سیستم می‌تواند در آینده تأثیرات مثبتی را داشته باشد.
نظر شما