به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شاید به جرأت می‌توان گفت که تا پیش از شیوع بیماری کووید -۱۹ اثرات آلودگی هوا دست کم در کشورهایی نظیر برزیل نادیده گرفته می‌شد و هر ساله مرگ بیش از ۵۱ هزار نفر را در پی داشت. بسیاری از محققان، نرخ بالای تأثیرپذیری مردم این کشور از کرونا را به آلودگی هوا در آن نسبت داده‌اند چرا که این بحران تضعیف سیستم ایمنی مردم را در پی داشته است. از سوی دیگر، تحقیقاتی که دانشمندان در مورد شیوع بیماری کرونا در ایالات متحده انجام دادند حاکی از آن بود که نرخ مرگ‌های کرونایی در این کشور تنها به واسطه آلودگی هوا ۱۱ درصد افزایش یافته بود زیرا مردم آن از سال‌ها پیش در معرض تنفس ذرات آلاینده در هوا بوده‌اند.
در واقع، شیوع بیماری کووید -۱۹ باعث شد یک بار دیگر مسئله آلودگی هوا و اثرات آن بر سلامت بشر و کره خاکی با اهمیت بیشتری مورد توجه قرار گیرد و جدی‌تر به حل آن پرداخته شود. تا پیش از گسترش کرونا، این بحران یکی از بزرگترین خطرهای زیست‌محیطی برای بشر به شمار می‌رفت که هر ساله علاوه بر مبتلا کردن افراد مختلف به بیماری‌های قلبی-عروقی، مرگ زودهنگام جمعیت زیادی از جهان را نیز در پی داشت. اما چیزی که در این بین بسیار جالب به نظر می‌رسید اینکه اغلب مدیران شهری از توجه به این مسئله سر باز می‌زدند و اقدام ویژه‌ای برای به حداقل رساندن اثرات آن در پیش نمی‌گرفتند.
گروهی از محققان برزیلی بر اساس الگوهای آلودگی در سال ۲۰۱۶، پیش‌بینی کرده‌اند که اگر مدیران اقدام خاصی برای کاهش اثرات این بحران اعمال نکنند، آنگاه بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۵، بیش از ۱۲۸ هزار نفر از مردم این کشور جان خود را بر اثر آلودگی از دست خواهند داد که این اتفاق، خسارتی حدود ۸. ۹ میلیارد دلار نیز در پی خواهد داشت.
نکته جالب توجه دیگری که اخیراً محققان به آن پی برده‌اند اینکه مردم برزیل از شدت آلودگی در محیط اطراف خود باخبر نیستند چرا که تنها ۷. ۱ درصد کلانشهرهای کشور به ویژه در منطقه جنوب شرقی از تجهیزات کنترل سطح آلودگی هوا برخوردار است. به همین دلیل در سایر نقاط کشور، مردم بدون هیچ نگرانی خاصی از ذرات معلق محیط اطراف خود تنفس می‌کنند.
البته این شرایط تنها محدود به شهرهای برزیلی نیست و در بسیاری از نقاط دیگر دنیا نیز رایج بوده چرا که در آن‌ها استانداردهای کیفیت هوا به درستی رعایت نشده است. با این حال، در برزیل نبود منابع کافی در سطح فدرال برای ایالات مختلف باعث شده است مدیران نیز نسبت به مسئله آلودگی هوا نسبتاً بی‌توجه باشند و اقدام شفافی برای به حداقل رساندن آن اعمال نکنند. بنابراین، مثلاً در بخش حمل و نقل قوانین ویژه‌ای وجود ندارد و تردد بی چون و چرای خودروهایی با بیشترین میزان آلاینده کیفیت هوا را تشدید کرده و اثرات خود بر سلامت را افزایش داده است.
بدیهی است که مدیریت نقش اصلی را در حل بحران آلودگی در کشورهایی نظیر برزیل ایفا می‌کند و پیامدهای مثبت آن می‌تواند سایر کشورهای جهان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. در این راستا، مدیران می‌توانند علم داده‌ها در زمینه کیفیت هوا را تقویت کنند، سیستم‌های نظارت بر هوای کشور را بهبود بخشند، مناطقی با بیشترین آلودگی را از تمرکز ویژه برخوردار کنند، از پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های روز دنیا برای حل بحران آلودگی بهره ببرند و در نهایت، با نظارت بیشتر بر بخش حمل و نقل، گازهای آلاینده منتشر شده از این خودروها را به حداقل برسانند.
توجه به این مسئله که دو بحران آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی با هم در ارتباط است نیز بسیار حائز اهمیت است. به عنوان مثال، آتش سوزی بزرگ جنگل‌های آمازون منجر به تولید سطح بالای آلاینده‌ها در هوا شد به طوری که به ازای هر متر مکعب، ۵۰۰ میکروگرم گاز آلاینده در هوا منتشر شد که این مقدار ۲۵ برابر میزان معمولی آن بود.
بدیهی است که آگاهی از این واقعیت می‌تواند مقامات شهری را به اعمال اقداماتی برای حل هر دو بحران سوق خواهد داد و شهرنشینان را نیز به اتخاذ سبک زندگی سالم تشویق کند.
نظر شما