به گزارش خبرنگار ایمنا، محمدرضا حکیمی چندی پیش بنا به تشخیص تیم پزشکی پس از دریافت دُز دوم واکسن کرونا در بیمارستان بستری شد. عباس صالحی در توئیتر خود درباره او نوشته بود: "استاد محمد رضا حکیمی دردانه ناشناخته است، با همه آثار کتبی و انفسی که بیش از نیم قرن از او به یادگار مانده است. این روزها که نفس او در تنگناست، گویا نفس عالمی به تنگ آمده است. "
و ی دهم تیر ماه از بیمارستان مرخص شده بود و امروز مجدداً در بیمارستان و بخش آی سی یو بستری شده است. حال این اندیشمند دینی در حال حاضر خوب گزارش نشده است.
محمدرضا حکیمی ۱۴ فروردین ماه ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او فقیه، مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده است. از وی با عناوینی چون علّامه، استاد، فیلسوف عدالت و مرزبان توحید یاد می‌شود. کتاب «الحیاة» وی که یک دایرةالمعارف اسلامی است، از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است.
حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
حکیمی در سال ۱۳۴۸ اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی دریافت کرد. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. دکتر علی شریعتی وی را به‌عنوان وصی خود برای هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین اساتید وی بودند.
از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و … اشاره کرد.
نظر شما