به گزارش خبرنگار ایمنا، از زمانی که زنده‌رود، قلب تپنده اصفهان از حرکت ایستاد شور و نشاط هم از نصف جهان رخت بر بست. روزگاری زندگی در بیشه زارهای زاینده‌رود جریان داشت اما طراوت و پاکی شهر جای خود را به کویری خشک داد البته هر از گاهی نهایت ۱۰ الی ۲۰ روز آب در این مرده رود جریان می‌یابد و مردم دیار نصف جهان هم به این ۱۰ روزه‌ها و ۲۰ روزه‌ها دلخوش کرده‌اند.
این روزها بعد از گذشت حدود ۱۰ ماه زاینده‌رود مهمان ۱۰ روزه شهر شده است. جریان این رود پس از مدت‌ها غم مردم خسته از فشارهای اقتصادی و درگیری با ویروس کرونا را شسته و با خود شور و نشاط آورده است به طوری که موج پنجم کرونا و وضعیت قرمز اصفهان و گرمای هوا هم مانع از اشتیاق و استقبال مردمی نشد که سالهاست در حسرت تماشای زاینده‌رود لحظه شماری می‌کنند. زن و مرد، کودک و پیر و جوان همه یکپارچه برای حضور آب شادند.
صدای شادی و نشاط مردم اصفهان از خروس خوان تا پاسی از شب فارغ از همه محدودیت‌ها و تاریکی بوستان‌ها از همیشه بلندتر است؛ موقتی بودن جریان آب باعث شده همه شهروندان بخواهند نهایت استفاده را از فرصت کنونی ببرند.
حتی بازنشستگانی که وقتی زاینده‌رود آب ندارد کنار آن دور هم جمع می‌شوند، این روزها چاق سلامتی کردنشان با نشاط‌تر از روزهای قبل است. " ای کاش این شادی دائمی بود نه موقتی. البته این آب به درد کشاورزان نمی‌خورد برای کشت گندم در عید باید رودخانه را باز می‌کردند اما حالا جای شکرش باقی است، واقعاً به این آب دل خوشیم هر چند کوتاه… " اینها بخشی از سخنان محمدرضا باقری بازنشسته آموزش و پرورش است که هر روز صبح در کنار پل فلزی با دوستانش قدم می‌زند. " دلیل این شلوغی بیش از حد این است که مردم می‌خواهند نهایت استفاده را از این ۱۰ روز ببرند، اگر این جریان دائمی بود بیش از اندازه شلوغ نمی‌شد که خدایی نکرده سلامت شهروندان به خطر بیفتد. "
محسن ۴۰ ساله همراه با همسرش تصمیم گرفته تا عصری دل‌انگیز را در تابستان ۱۴۰۰ در کنار رودخانه زاینده‌رود برای خود و خانواده‌اش رقم بزند: " "اگر رودخانه باز نبود داخل خانه بودم و در حال تماشای فوتبال اما حالا با خانمم آمدیم تا روحیه مون عوض بشه. واقعاً از خانه ماندن خسته شدیم. "
رودخانه و نشاطی که با خود به همراه آورده همه شهر را به یک خانواده تبدیل کرده چرا که در کنار رودخانه دوستانه نشسته‌اند و صدای خنده و شادی‌شان فضا را پر کرده است. خانواده جوانی که با فرزند کوچک خود به کنار زاینده‌رود آمده‌اند می‌گویند "واکسن زده‌اند ولی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی از جریان این آب لذت می‌برند. " کودکی که خانواده او قصد رفتن دارند بغض کرده و دل کندن برایش سخت است با قول دوباره آمدن به رفتن تن می‌دهد.
جوانانی که با گرفتن عکس و سلفی شادی خود را با دیگر شهروندانی که در اصفهان زندگی نمی‌کنند به اشتراک می‌گذارند. پدر بزرگی که مشخص است از روستاهای اطراف آمده با نگاه به جریان آب با لذت در حال خوردن پفک است و لبخند بر لب دارد شاید این شرایط خاطرات شاد گذشته را برای او در کنار زاینده‌رود تداعی کرده است.
خانم و آقای میانسالی که هر دو ماسک زده‌اند و تنها برای دیدن آب آمده‌اند به دنبال این هستند که بدانند رودخانه تا کی باز است می‌گویند: "خانه‌ها آپارتمانی و کوچک شده و از وقتی کرونا آمده همه در خانه‌های خود هستند اما حالا این رودخانه زنده باعث شده از این فضا لذت ببرند. "
رودخانه دائمی زاینده‌رود که حالا دیگر حتی فصلی هم نیست نشاط و شادی موقتی را برای مردمان اصفهان به ارمغان آورده است. کودکان از این سو به آن سو می‌دوند، کودکی که صدای قورباغه را شنیده به آغوش پدر رفته تا بتواند با چوبی که در دست پدر است و سعی دارد قورباغه را بگیرد، این جانوری که تنها در قصه‌ها و کارتن‌ها دیده بود را از نزدیک ببیند.
برخی صبح زود را برای خوردن صبحانه کنار رودخانه انتخاب می‌کنند و برخی غروب آفتاب را که هوا به رو به خنکی رفته است اما زمان و مکان تفاوتی ندارد تنها احساس خوب جریان آب در رود است که باعث شادی شهروندان و تغییر رویه زندگی‌شان بعد از شیوع کرونا است.
به‌خاطر جریان آب، هوا هم انگار کوتاه آمده و رو به خنکی رفته است درختان گل‌هایی که در اثر گرما و بی آبی پژمرده شدند نیز نشاط بی جانی را به محیط هدیه کرده‌اند پرنده‌ها هم مانند شهروندان اصفهانی غرق خوشحالی‌اند و بدون ترس در کنار مردم از زاینده‌رود آب می‌خورند.
ارائه ایده‌های خلاق برای ایجاد نشاط در حاشیه زاینده‌رود
احمد شاهی‌وندی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان از شور و نشاط شهروندان پس از جاری شدن زنده‌رود می‌گوید: زاینده‌رود یک مسیر متعدد فرهنگی، اجتماعی و تفریحی است و هر بخشی از آن را می‌توان برای یک کار در نظر گرفت، البته نیاز است در مورد آن فکر شده و ایده داده شود. ایده‌هایی مثل شهر فعال، خلاق، دوستدار خانواده طرح‌های خوبی هستند.
وی ادامه می‌دهد: باید برای طرح‌ها، مطالعات دقیق زیست محیطی، تاریخی و فرهنگی انجام شود تا بتوانیم زمینه را هم برای حضور گردشگران و هم خانواده‌ها به شکل معقول فراهم کنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان تصریح می‌کند: با توجه به دستور ستاد کرونا بوستان‌های شهر و حاشیه زاینده‌رود خاموش می‌شود با این وجود مردم اصفهان باز هم از ذوق جاری بودن زاینده‌رود، در کنار رودخانه حاضر می‌شوند بنابراین باید جنبه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی را در نظر گرفت و سپس برای آن طرح ارائه کرد که همه این مسائل را پوشش دهد.
شاهی‌وندی خاطرنشان می‌کند: باید زمینه حضور بخش خصوصی را نیز فراهم کرد در واقع باید زمینه حضور همه ذی‌نفعان شهر را فراهم کرد تا برای ایجاد نشاط در حاشیه زاینده‌رود حتی در زمان خشکی رودخانه، طرح و ایده خلاق ارائه کنند.
هدیه زاینده‌رود، ایجاد شور و سرزندگی به شهر است
مهدی ابراهیمی، کارشناس برنامه‌ریزی شهری نیز از ضرورت ایجاد بستر شور و نشاط در حاشیه زاینده‌رود به خبرنگار ایمنا می‌گوید: هویت هر شهری با توجه به موقعیت جغرافیایی طبیعی و آثار میراث فرهنگی آن شکل می‌گیرد و مردم آن شهر را با هویت طبیعی یا انسانی می‌شناسند. اصفهان نیز از قدیم‌الایام با زاینده‌رود شناخته می‌شده، چرا که علاوه بر هویت دادن، زندگی و زایش را به این فلات خشک مرکزی ارزانی کرده است به طوری که اگر زاینده‌رود در این کویر مرکزی وجود نداشت، تمدن و شهر اصفهان نیز شکل نمی‌گرفت.
وی ادامه می‌دهد: همه مردم به این مسئله آگاهی دارند که اگر آب نباشد آبادانی نیز وجود نخواهد داشت، در دهه‌های اخیر نیز این مسئله برای مردم ملموس شده که وقتی آب در رودخانه نباشد مشکلات اشتغال به ویژه برای کشاورزان، آب شرب شهر، تأمین انرژی و برق ایجاد می‌شود همچنین اگر آب در زاینده‌رود نباشد به بهره برداری از سفره‌های آب زیر زمینی منجر و باعث فرونشست زمین و خسارت به ساختمان‌های مسکونی و آثار فرهنگی و تاریخی شهر می‌شود.
این کارشناس برنامه‌ریزی شهری تصریح می‌کند: وجود آب در زاینده‌رود هدیه‌ای است که شادی، نشاط، سرزندگی و حیات را برای مردم به ارمغان می‌آورد و خشکی آن حس نبود آبادانی را ایجاد می‌کند. رودخانه خشک باعث بحران‌های اجتماعی می‌شود و روح و روان مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
وی با بیان این که مسئله آب باید به صورت عادلانه و منصفانه حل شود، می‌گوید: آب رودخانه زاینده‌رود باید طبق طومار شیخ بهایی تقسیم شود و نهایتاً بعد از توزیع عادلانه، مسئولان در طرح‌های کوتاه مدت و بلند مدت برای انتقال آب به زاینده‌رود برنامه‌ریزی کنند.
نظر شما