به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شیوع بیماری کووید -۱۹ بهانه‌ای بود تا بار دیگر، مدیران توجه خود را به پایداری، سبزسازی و افزایش تاب‌آوری شهرها در مقابل تغییرات اقلیمی معطوف کنند و ایده‌هایی برای حل بحران‌های پیش روی شهرنشینی ارائه دهند. برنامه‌ریزان آدیس‌آبابا پایتخت اتیوپی، بوگوتا در کلمبیا، کامپالا پایتخت اوگاندا، برلین در آلمان و بروکسل پایتخت بلژیک از موفق‌ترین مقامات در کاهش نرخ انتقال کرونا و به حداقل رساندن ترافیک، آلودگی و انتشار گازهای گلخانه‌ای بودند که این دستاوردها تا حد زیادی به علت گسترش مسیرهای دوچرخه‌سواری در آن‌ها اتفاق افتاده است.
البته مقامات در دیگر شهرهای جهان نیز طی دوران کرونا، اقدامات زیادی در راستای سازگارسازی شهرها در مقابل بحران‌های آب و هوایی انجام داده‌اند به عنوان مثال برنامه‌ریزان فری‌تاون، پایتخت سیرالئون، سیستم‌های زیادی برای جمع‌آوری آب باران در ۶۸ سکونت‌گاه غیررسمی نصب کردند و به منظور افزایش امنیت غذایی به ایجاد مزارع شهری پرداختند که این امر به سهم خود در به حداقل رساندن وقوع سیل نیز سهیم بود.
نابرابری میان شهروندان از دیگر مسائلی است که پس از ظهوری بیماری کووید -۱۹ به طور جدی مورد توجه برنامه‌ریزان شهری قرار گرفت چرا که خود در افزایش سرعت انتقال ویروس نقش مهمی بر عهده داشت. فقرا، مهاجران و افراد کم‌درآمد ساکن در شهرها طی این دوران رکود، بیشترین آسیب جسمی و زیان مالی را متحمل شدند و در بسیاری از موارد، حتی کمبود شدید منابع غذایی را تجربه کردند.
بحران‌های کنونی پیش روی شهرها
شیوع بیماری کووید -۱۹ پرده از نابرابری میان شهروندان، که طی چند دهه اخیر از شدت بیشتری برخوردار شده است، برداشت و از این واقعیت رونمایی کرد که حدود یک میلیارد نفر از جمعیت جهان به مسکن مقرون به صرفه دسترسی ندارند. علاوه بر این، طی دوران پاندمی، برنامه‌ریزان از طریق بررسی مشکلات متعدد شهرنشینی برای به حداقل رساندن شیوع بیماری به این واقعیت پی بردند که حدود سه میلیارد نفر از مردم جهان از داشتن آب سالم برای شستشوی مرتب دست‌ها در خانه‌های خود محروم هستند. حتی در کشورهای در حال توسعه، بیش از ۷۰ درصد جوامع شهری به خدمات پایه و زیرساخت‌های مناسب دسترسی ندارند و به جای آن، از جایگزین‌هایی در زمینه آب، حمل و نقل و انرژی بهره می‌گیرند که همین امر، بر سرعت انتقال بیماری در آن‌ها افزوده است.
از سوی دیگر، بسیاری از شهرها در کشورهای در حال توسعه، از منابع کافی برای تأمین نیازهای اولیه ساکنان مدام در حال افزایش محروم است و همین امر، فقر را در میان جوامع تشدید کرده است البته نابرابری میان مردم تنها منحصر به شهرهای فقیرنشین نیست، چه بسا مردم ساکن در مناطقی غنی از جهان نظیر نیویورک در ایالات متحده آمریکا، نیز با مسئله نابرابری دست و پنجه نرم می‌کنند، شکاف طبقاتی بین آنان هر روز بیشتر می‌شود و ساکنان همواره با فرصت‌های شغلی بسیار نابرابری مواجه می‌شوند.
مهم‌تر از همه اینکه، طی پاندمی کرونا خشونت در مقابل اقلیت‌های قومی، نژادی و جنسیتی رو به افزایش نهاد که این امر به سهم خود در میزان شیوع بیماری و تبعات منفی آن نقش مهمی ایفا کرد. افزایش شکاف طبقاتی بین مردم طی دوران کرونا نه تنها زندگی فقرا و نژادهای غیر سفیدپوست را تحت تأثیر قرار داد بلکه زیان‌هایی جبران‌ناپذیر نیز بر کل جوامع بر جای گذاشت.
در واقع، افزایش نابرابری میان شهرنشینان، تغییرات آب و هوایی و ظهور ویروس کرونا سه مشکل مهمی بود که بشر امروزی با آن مواجه شد و وجود هر یک شدت اثربخشی دیگری را افزایش می‌داد.
به عنوان مثال، طی پاندمی کرونا، مردم آفریقای جنوبی وقوع چندین سیل را تجربه کردند و همین امر، امکان خودجداسازی آن‌ها از یکدیگر را، به ویژه در سکونتگاه‌های غیررسمی به حداقل رساند. در زیمباوه، پیامدهای خشکسالی به مدت چند ماه متوالی باعث شد میلیون‌ها نفر از مردم به آب سالم دسترسی نداشته باشند که همین امر، سرعت انتشار ویروس در میان آنان را شدت بخشید. جالب است بدانید که در بعضی از شهرها آفریقا نیز، مردم علاوه بر کووید -۱۹ و سیل، با بحران‌های دیگری مانند تجمع ملخ‌ها در نزدیکی محل سکونت خود نیز دست و پنجه نرم می‌کردند.
طراحی دوباره شهرها برای حل بحران‌های کنونی
شهرها مراکز اجتماعی پویا، محرک‌های اقتصادی و مناطقی برای اشتغال میلیون‌ها نفر از مردم جهان به حساب می‌آید که این خصیصه‌ها، هر روز به افزایش جمعیت آن‌ها منجر می‌شود. اگر چه بسیاری از محققان بر این باورند که تراکم جمعیتی یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های سهیم در میزان شیوع بیماری کووید -۱۹ است چرا که امکان رعایت فاصله بین مردم وجود ندارد، با این حال، بسیاری از منتقدان نیز این استدلال را رد می‌کنند و طراحی شهری را در نرخ انتقال ویروس حائز اهمیت می‌دانند. از نظر این افراد، چه بسا شهرهایی که تراکم جمعیتی در آن‌ها بسیار بالا است، با این حال، مردم از خدمات کافی برای خودجداسازی، تردد ایمن و مراکز درمانی مناسب برخوردار هستند و به همین دلیل، در بحران‌هایی نظیر کرونا می‌توانند جان خود را حفظ کنند.
از سوی دیگر، در بعضی از شهرهای جهان، برابری میان مردم در سطح قابل قبولی قرار دارد و همین امر، آسیب‌پذیری افراد در مقابل ویروس کرونا را کاهش داده است. بنابراین تغییر روش‌های قدیمی طراحی شهری برای افزایش برابری میان شهروندان یکی از مهم‌ترین رویکردهایی است که می‌تواند شهرها را در مقابل بحران‌هایی نظیر کرونا در آینده مقاوم کند به عنوان مثال مقامات فری‌تاون طی دوران کرونا، افراد آسیب‌پذیر و فقرای جامعه را بیش از سایر مردم مورد توجه قرار دادند و برای برابرسازی شرایط آنان با دیگران کوشیدند که همین امر، شیوع بیماری کرونا را در میان این گروه‌ها به طور قابل توجهی کاهش داد. از سوی دیگر، مقامات شهر تلاش کردند مناطقی با کمترین دسترسی به امکانات درمانی و بهداشتی را شناسایی کنند و به ارائه خدمات لازم در این بخش‌ها بپردازند تا از این طریق، شیوع بیماری در میان تمام مردم را کاهش دهند.
نظر شما