به گزارش خبرنگار ایمنا، تقویم این روزها از نزدیک شدن به پایان هشت سال حضور دولت تدبیر و امید در رأس قوه مجریه نشان دارد. شاید اکنون بهترین زمان برای بررسی عملکرد دولت حسن روحانی باشد چرا که مردم در آستانه انتخابی سرنوشت ساز قرار دارند. قطعاً "ورزش" یکی از گسترده‌ترین حوزه‌های کاری هر دولتی است که بیشتر اقشار جامعه با آن سر و کار داشته یا حداقل پیگیر نتایج آن هستند و برایش ارزش قائلند. پیشنهاد محمود گودرزی به عنوان وزیر ورزش و جوانان به مجلس و تأیید صلاحیتش با کسب ۱۹۹ رأی موافق توسط نمایندگان مردم، آغاز فعالیت‌های دولت یازدهم در ورزش بود. گودرزی برای سه سال سکان‌دار وزارتخانه خیابان سئول بود تا ۲۸ مهر ماه ۹۵ با استیضاح از سوی مجلس کنار رفته و نصرالله سجادی سرپرست وزارت ورزش و جوانان شود. سه ماه بعد روحانی، مسعود سلطانی‌فر را در کابینه خود وارد کرد تا با اخذ رأی اعتماد، دوره یکی از پرحاشیه‌ترین وزرای ورزش از دولت یازدهم شروع شده و تا پایان دولت دوازدهم ادامه یابد. ایمنا در دو گزارش به بررسی عملکرد ورزش ایران در چهار سال نخست و چهار سال دوم دولت تدبیر و امید در رشته‌ها و زمینه‌های مختلف می‌پردازد که بخش اول این گزارش را در ادامه می‌خوانید:
بازی‌های آسیایی جاکارتا؛ کاروان عریض و طویل اما عملکرد ضعیف!
کاروان ایران برای این دوره از رقابت‌های آسیایی اگر چه نسبت به چهار سال قبل ۱۰۰ ورزشکار بیشتر را با خود به همراه داشت ولی نتوانست نتایج دوره قبلی را تکرار کند و با یک مدال طلای کمتر بازی‌های آسیایی اینچئون، با یک پله سقوط در رده ششم آسیا جا گرفت. در مجموع ۲۰ طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز حاصل کار کاروان در این رقابت‌ها بود. البته نقاط قوتی نیز به چشم می‌خورد که مدال برنز نوشاد عالمیان پس از ۵۲ سال در تنیس روی میز و همچنین سومی واترپلو و روی سکو رفتن این ورزش پس از ۴۴ سال افتخاراتی ماندگار از جزیره جاوه بود اما با وجود آن‌ها نمی‌توان عملکرد معمولی ورزشکاران ایرانی در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ را نادیده گرفت.
قصه تلخ ورزش؛ از تعلیق‌ها تا مهاجرت ستاره‌ها
در چهار ساله دوم دولت حسن روحانی یکی از مهم‌ترین اتفاقات ورزشی به تعلیق‌های فدراسیون‌های ورزشی کشورمان و مهاجرت گسترده ورزشکاران مربوط می‌شود. فدراسیون جودو و شطرنج از شناخته شده‌ترین فدراسیون‌هایی بودند که در مدت حضور مسعود سلطانی فر در مقام وزارت از سوی فدراسیون‌های جهانی با تعلیق روبرو شدند که به این دو رشته ضربه بزرگی وارد کرد همچنین رشته‌های دیگر نیز با تهدیدهای مشابهی روبرو شدند.
قصه ورزش ایران در این بازه آنجایی تلخ‌تر می‌شد که به دلیل شرایط سخت اقتصادی و مشکلات از این دست، ورزشکاران بسیاری کوله بار سفر بسته و تن به پناهندگی و مهاجرت دادند تا جایی دور از وطن حرفه خود را در پیش گیرند. همین امر موجب شد تا ورزشکارانی هم چون کیمیا علیزاده، علیرضا فیروزجا و سعید مولایی را که سال‌ها در دامن ورزش ایران پرورش یافته بودند را به راحتی از دست بدهیم.
فوتبال ملی؛ دو روی سکه
دوره دوم دولت تدبیر و امید برای فوتبال ملی ایران مانند دو روی سکه گذشت. ابتدا با کارلوس کیروش نمایش بی‌نظیری در گروه مرگ جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه داشتیم و در حالی که تا مرز صعود به عنوان صدرنشین بالاتر از اسپانیا و پرتغال پیش رفته بودیم، حذف شدیم اما با کسب ۴ امتیاز، بهترین عملکرد ایران در ادوار جام جهانی به ثبت رسید. شش ماه بعد یوزها جام ملت‌های امارات را فوق‌العاده استارت زدند ولی در شرایطی که همه به شکسته شدن طلسم قهرمانی در آسیا امیدوار شده بودند، تیم ملی شکست تلخی برابر ژاپن در نیمه نهایی تجربه کرد تا با فشارهای فراوان داخلی، موعود پایان همکاری هشت ساله با کارلوس کیروش فرا رسد.
بعد از کیروش اما فوتبال روی خوشش را به تیم ملی نشان نداد. مارک ویلموتس بلژیکی سرمربی ایران شد ولی خیلی زود با نتایج مفتضحانه در مقدماتی جام جهانی برکنار شد تا در صعود تیم ملی در ابتدایی‌ترین مرحله این مسابقات را به دردسری بزرگ تبدیل کند. قطع همکاری با ویلموتس، پایان این انتخاب بد نبود و شکایت مرد بلژیکی، غرامت شش میلیون یورویی را به ارمغان آورد تا فدراسیون در آستانه ورشکستگی قرار گیرد؛ ماجرایی که هنوز تمام نشده و در حالی پیگیری در دادگاه عالی ورزش است.
با رخ دادن این اتفاقات تلخ، مهدی تاج به علت بیماری از سمت ریاست فدراسیون استعفا داد و جانشینان موقت او، سکان هدایت ملی پوشان در مسیر انتخابی را به دراگان اسکوچیچ کم تجربه در عرصه ملی سپردند اما اسکوچیچ سربلند بیرون آمد و با چهار برد پیاپی، سه شنبه خیال همه مان را راحت کرد. اسفند ماه سال گذشته عزیزی خادم با پیروزی در انتخابات مجمع، ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده گرفت تا دوران جدیدی در فوتبال ایران آغاز شود. این افت در رده بزرگسالان تنها خلاصه نمی‌شد و مشکلات و پس رفت به رده‌های پایه نیز رفت و علاوه بر ناکامی دوباره در راهیابی به المپیک، فدراسیون به سمت عقب حرکت کرد.
فوتبال باشگاهی؛ روزهای خوش اما پر شائبه برای پرسپولیس!
وزارت مسعود سلطانی فر هر چقدر برای تیم ملی تنش‌زا بود اما در رده باشگاهی جریان دیگری را رقم زد؛ جریانی که البته بسیاری آن را حاصل حمایت‌های یک جانبه از سوی وزارتخانه می‌دانند. پرسپولیس در مدت این چهار سال، دو فینال آسیا و یک نیمه نهایی را تجربه کرد اما دست سرخ‌پوشان از جام کوتاه ماند. پرسپولیسی‌ها در لیگ ایران نیز عملکرد بی‌نظیری داشتند و با چهار قهرمانی پیاپی، برای نخستین بار در تاریخ لیگ کشور موفق به پوکر شدند. این افتخارات در شرایطی به دست آمد که رقبای سنتی پرسپولیس یعنی استقلال، تراکتور و سپاهان روزهای خوشی را طی نکردند و نظاره‌گر قدرت نمایی رقیب شان بودند.
نظر شما