سولماز حسینیون در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان این که عناصر مهاجم عناصری غیر بومی در شهر هستند، اظهار کرد: چمن یک گونه گیاهی است که متعلق به شهرهای پر آب و پر باران است در حالی که در شهرهای کشور ما که ۹۰ درصد مساحت آن در مناطق خشک واقع شده است از چمن در طراحی فضاهای شهری حتی طراحی میادین استفاده شده است.
حسینیون تصریح کرد: با توجه به افزایش جمعیت و تراکم در شهرها، همچنین تغییرات آب و هوایی استفاده از چمن و بسیاری از گونه‌های گیاهی پر آب که بومی شهر و متناسب با شرایط آب و هوایی آن مکان نیستند، حذف شود.
وی با بیان این که ویژگی‌های اقلیمی مناطق مختلف باید در نظر گرفته شود، تاکید کرد: ممکن است در الگوهای منظرسازی شهرهای کشورهای دیگر از گیاهان خاصی استفاده شده باشد، برنامه ریزان ما باید به منظور دستیابی به شهرهای بیوفیلیک موفق، از گونه‌های گیاهی و جانوری بومی و روش‌های بومی استفاده کنند.
این دکترای طراحی شهری با اشاره به اهمیت توجه به حفظ سلامت شهروندان در شهر دوستدار طبیعت، اضافه کرد: ارتباط مؤثر شهر با طبیعت کمک زیادی به کاهش ابتلای شهروندان به بیماری‌ها و کاهش طول درمان آنها می‌کند.
حسینیون ادامه داد: تحقیقات نشان داده افرادی که مستقیماً در معرض طبیعت هستند، ۴۵ درصد عوارض ناشی از بیماری در آنها کاهش پیدا کرده و افرادی که تحت عمل جراحی بوده‌اند حتی تا ۶۰ درصد نیز علائم بهبودی را نشان داده‌اند.
وی با بیان این که شهرهای بیوفیلیک شهرهایی تاب‌آورتر است، گفت: زمانی که مدیران و برنامه ریزان گونه‌های گیاهی مورد استفاده در شهر را با اقلیم و شرایط طبیعی همساز می‌کنند، سازگاری و انطباق پذیری با شرایط افزایش پیدا می‌کند و چنین شهری در شرایط پیش بینی نشده از جمله وقوع بحران‌ها، امکان بازسازی و تطبیق بیشتری دارد.
نظر شما