سولماز حسینیون در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: گام اول در دست یابی به شهر بیوفیلیک درک ضرورت وجود چنین شهری در میان مدیران، متخصصان و شهروندان است.
وی افزود: در مرحله دوم بسیار مهم است که شهر و اکوسیستم‌های شهری در کنار یکدیگر دیده شود در حالی که برخی عناصر طبیعی مثل فضای سبز جدای از عناصر کالبدی شهر از جمله خیابان‌ها دیده می‌شود در حالی که شهر خود یک اکوسیستم است.
این دکترای طراحی شهری خاطرنشان کرد: بسیار مهم است که شهر به عنوان یک اکوسیستم یکپارچه دیده شود و تمامی اجزای آن از جمله انسان‌ها، حیوانات و ساختمان‌ها در هم تنیده و در ارتباط با یکدیگر هستند و اخلال در هرکدام از این اکوسیستم‌ها، کل سیستم یک شهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
حسینیون با اشاره به مرحله سوم دستیابی به شهر بیوفیلیک تاکید کرد: حضور عناصر طبیعی در برخی شهرها پررنگ نیست و بسیار مهم است که در راستای دستیابی به شهر بیوفیلیک علاوه بر درک ضرورت آن، مدیران و برنامه ریزان تلاش کنند تا عناصر طبیعی را به محیط‌های شهری بازگردانند.
وی ادامه داد: بومی بودن عناصر طبیعی برای هر شهر اهمیت زیادی دارد و باید تا حد امکان از به‌کارگیری گونه‌های وارداتی که با ویژگی‌های جغرافیایی شهر سازگار نیست، دوری کنیم زیرا در مسیر دستیابی به شهر بیوفیلیک توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر شهر اهمیت زیادی دارد.
این دکترای طراحی شهری تصریح کرد: مدیریت، تحقق پذیری و نگهداری عناصر بیوفیلیک نیز اهمیت زیادی دارد و در صورتی که نتوان سیاستی برای تداوم نگهداری فضاها و عناصر بیوفیلیک پیش بینی کرد بسیاری از اقدامات در این حوزه ناموفق خواهد بود.
نظر شما