حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: در متون علمی قرن بیستم در راستای تحقق شهر دوستدار طبیعت، مفهومی به نام توسعه پایدار مطرح شد که در حوزه شهرسازی از آن به عنوان توسعه پایدار شهری شناخته می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: توسعه پایدار بر ارتباط مؤثر میان انسان و طبیعت تکیه دارد و سه هدف عدالت اجتماعی، بقای اقتصادی و تعادل اکولوژیک را دنبال می‌کند.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: در بخش اکولوژیک توسعه پایدار شهری، رابطه انسان، شهر و طبیعت مورد توجه قرار می‌گیرد و انرژی‌های تجدید پذیر و استفاده بهینه از منابع در راستای حفظ بهتر محیط زیست برای تامین رفاه ساکنان و نسل‌های آینده شهر اهمیت زیادی پیدا می‌کند.
اخگر با تاکید بر این که در مفهوم توسعه پایدار، طبیعت و انسان به عنوان ظرف و مظروف در کنار یکدیگر مورد توجه قرار می‌گیرند، اضافه کرد: احترام به طبیعت و احترام به داشته‌های عناصر طبیعی شهر مورد توجه نظریه توسعه پایدار شهری است.
وی ادامه داد: شهر در این مفهوم به عنوان یک عنصر کالبدی مصنوع در بستر طبیعت قرار می‌گیرد و شدت تحت تأثیر عوارض و مؤلفه‌های طبیعی مثل توپوگرافی، اقلیم و سایر موارد است.
این دکترای شهرسازی افزود: در شهر سنتی ایرانی اسلامی، تلاقی دو مفهوم طبیعت و شهر بسیار مورد توجه بوده و در ایرانشهر جریان اصلی شهر ناشی از جریان‌های حاکم بر طبیعت، اکولوژی و بستر شهر است.
اخگر تاکید کرد: شهر دوستدار طبیعت برآمده از پارادایم توسعه پایدار شهری و منتج از اندیشه‌های قرن بیستم، تعالیم ایرانشهری و تعالیم دینی است، بر طبق این پارادایم نیاز است توجه به مولفه‌ها و ساختارهای طبیعی در جریان کالبدی، فضایی و مکانی شهر حاکم باشد تا بتواند از بستر طبیعت نهایت استفاده را بکند.
وی با اشاره به نقش مدیران در دستیابی به شهر دوستدار طبیعت گفت: هرچقدر مدیران برای رفع آلودگی، پاکسازی طبیعت و بازیافت زباله‌ها اقدام کنند، نقش شهروندان در کاهش استفاده از عناصر غیر قابل بازیافت مانند پلاستیک، توجه به ظرفیت‌های طبیعی، کاهش تولید زباله و پسماند به منظور حفظ طبیعت بیشتر می‌شود.
این دکترای شهرسازی اضافه کرد: شهر بدون طبیعت خالی از جریان‌های محیطی و جریان‌های مثبت حیات شهری است لذا نیاز است سعی در حفظ طبیعت داشته باشیم زیرا بدون توجه به عناصر طبیعی و اجتماعی، آرمان شهر مورد انتظار ما خالی از هویت فردی و اجتماعی خواهد بود و نیل به توسعه پایدار ممکن نیست.
نظر شما