باید به ایران بیایم و محبت مردم را جبران کنم/مدیران استقلال فقط حرف می‌زنند!

به گزارش خبرنگار ایمنا، اوایل دهه نود بود که برخلاف همیشه که به مهاجمان برزیلی عادت کرده بودیم، این بار مدافعی از برزیل میهمان فوتبال ایران می‌شد. لئوناردو پادووانی سلین مدافع قد بلند، جسور، کم حاشیه و خوش رو کارش را با فولاد خوزستان در لیگ برتر آغاز کرد و پس از دو فصل موفق، به نفت رؤیایی علی منصوریان اضافه شد. سال بعد پادووانی راهی اصفهان شد ولی تنها با انجام ۹ مسابقه با پیراهن طلایی‌پوشان، از این تیم هم جدا شد تا به استقلال بپیوندد.

پوشیدن پیراهن آبی برای پادووانی خوش یمن به نظر می‌رسید و او در قلب خط دفاعی استقلال هر روز بیشتر می‌رخشید و بیشتر به قلب هواداران نفوذ می‌کرد تا آن که مصدومیت تلخ اش در برخورد به هم تیمی خود در دیدار مقابل فولاد خوزستان در اسفند ۹۶، به روزهای خوش پادووانی پایان داد تا مصدومیت شدید، او را مجبور به آویختن کفش‌ها کند. این مدافع برزیلی پس از چند عمل جراحی در ایران و ناامیدی از بازگشتش در قامت بازیکن به جمع آبی‌پوشان، به کشورش رفت تا مراحل درمانی خود را پی بگیرد ولی برخلاف وعده فتحی، مدیرعامل وقت استقلال او هرگز به کادر فنی اضافه نشد.

پس از گذشت مدتی هم مشخص شد دستمزد پادووانی پرداخت نشده و او چند ماه قبل از استقلال به فیفا شکایت کرد تا بتواند مطالبات عقب افتاده و هم غرامت آسیبی این دیدار را از این باشگاه بستاند. اگر چه پادووانی در همه این چند سال هنوز به راه رفتن دوباره و بلند شدن از صندلی چرخ‌دار امیدوار بود اما چند روز قبل با انتشار متن تلخی در اینستاگرام خود، اعلام کرد تا پایان عمرش دیگر قادر نخواهد بود راه برود. این خبر تلخ در کنار تمام بی‌مهری‌های مدیران استقلال به مدافع سابق‌شان، تصور خشک شدن لبخند همیشگی پادوو آرام و خوش رو را ممکن و دردناک‌تر کرده است؛ لکه‌ای تاریک بر پیشانی فوتبال ایران که علامت سوال‌های بسیاری را به وجود می‌آورد. به همین بهانه، لئوناردو پادووانی با خبرنگار ایمنا گفت و گویی انجام داده که در ادامه می‌خوانیم:

پادوو این روزها چکار می‌کنی؟

با توجه به آنکه من جز گروه‌های حساس برای ابتلای کرونا هستم، در نتیجه مجبورم بیشتر مراقب باشم به همین دلیل هم بیشتر وقتم را در خانه می‌گذرانم.

در این چند سال که از آن حادثه می‌گذرد، همیشه در صحبت‌هایت اشاره می‌کردی که این امید وجود دارد تا دوباره قادر به راه رفتن باشی ولی به تازگی اعلام کردی دیگر هرگز نمی‌توانی راه بروی، در این باره توضیح می‌دهی؟

وقتی تشخیص پزشکی مصدومیتم انجام شد و آن را دریافت کردم، باور نمی‌کردم که دیگر نتوانم راه بروم. هر کاری برای آن که دوباره توانایی راه رفتن را به دست آوردم انجام دادم اما آسیب خیلی جدی بوده و به نخاع رسیده بود و وقتی آسیب دیدگی به نخاع برسد، عوارض جدی و شدیدی دارد که یکی از آنها راه نرفتن است که برای من رخ داد. در حال حاضر فقط خدا می‌تواند باعث شود دوباره راه بروم.

چه شد تصمیم گرفتی از استقلال به فیفا شکایت کنی؟

به این خاطر علیه استقلال به فیفا شکایت کردم که باشگاه من را رها کرد. هزینه درمانی که انجام می‌دهم بسیار گران است مواردی مانند فیزیوتراپی، داروها، آزمایش‌های طبی، ویلچر، سوند، پرستار ۲۴ ساعته و بسیاری از چیزهای دیگری که نیاز دارم یا انجام می‌دهم. راه نمی‌روم و از این نظر منصفانه‌تر این است که استقلال از نظر مالی به من کمک کند ولی باشگاه من را رها کرده است. به فیفا مراجعه کردم تا با مبلغی که دریافت می‌کنم بتوانم هزینه‌های درمانم را تا آخرین روز زندگی‌ام تأمین کنم.

آیا در این مدت مدیران استقلال کمکی به تو کرده‌اند؟

تمامی مدیران سابق و کنونی استقلال هیچ کاری برای کمک به من انجام ندادند. آنها همیشه می‌گویند که مشکلاتم را حل می‌کننند ولی هرگز آنها را حل نمی‌کنند. مدیران استقلال فقط حرف می‌زنند و هیچ کاری انجام نمی‌دهند.

همانطور که مشخص است از مسئولان باشگاه ناراضی هستی، از استقلال چه خواسته‌ای داری؟

خواسته‌ام این است که باشگاه استقلال دستمزد و غرامت مالی را با من تسویه کرده و بپردازد تا بتوانم هزینه‌های درمانم را تا آخرین روز از زندگی‌ام پرداخت کنم.

بعد از گذشت این سال‌ها، رفتار هواداران با تو چگونه است؟ آیا حس می‌کنی آن‌ها فراموشت کرده‌اند؟

هواداران هیچ وقت من را رها نکردند. آنها همیشه با من در تماس هستند. برایم پیام می‌فرستند، حالم را می‌پرسند و لحظاتی که باهم داشتیم را یادآور می‌شوند. این محبت و رفتار طرفداران خوشحال کننده است.

آیا هنوز بازی‌ها و اتفاقات استقلال را دنبال می‌کنی؟

بازی‌های استقلال را تماشا نمی‌کنم. فقط اخبار تیم را از طریق اینترنت یا خبرهایی که هواداران برایم می‌فرستند دنبال می‌کنم.

با توجه به اخباری که دنبال می‌کنی و همچنین تجربه شخصی خودت، استقلال چگونه می‌تواند عملکردش را ارتقا دهد؟

استقلال تیم بزرگی است و افتخارهای مهمی دارد اما هیچ کس با گذشته زندگی نمی‌کند. استقلال باید به آینده نگاه کند. این تیم به سازمان دهی و محل مناسبی برای تمرین و پرداخت به موقع دستمزدها نیاز دارد و همه این عوامل می‌تواند روی عملکرد تیم مؤثر باشد.

آیا دوست داری روزی دوباره به ایران برگردی؟

یک روز به ایران باز می‌گردم. باید برگردم و تمام محبتی که مردم به من داشتن را جبران کنم.

و اگر روزی به ایران بازگشتی، اولین جایی که می‌روی کجا خواهد بود؟

لازم می‌دانم وقتی به ایران برگشتم، ابتدا به مراکز درمانی که در آنجا مراحل ریکاوری را گذراندم، رفته و از تمام کسانی که از من مراقبت کردند، تشکر کنم. سپس به استادیوم آزادی خواهم رفت تا انرژی هواداران را احساس کنم؛ حس منحصر بفردی که برای فردی که در آن زمین بازی کرده قابل لمس است.

و سوال آخر، چه پیامی برای هواداران استقلال و سایر دوست دارانت در ایران داری؟

برای هوادارانی که قلب باشگاه هستند، همان‌هایی که به استادیوم می‌آیند، از باخت تیم ناراحت می‌شوند و با برد آن خوشحال هستند؛ از شما هواداران بابت همه لحظاتی که با هم گذراندیم، سپاسگزارم.

گفت و گو از: سروش فدایی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا