به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طی یک دهه اخیر نصب پارکلت‌ها به جنبشی عظیم در میان شهرهای مختلف دنیا تبدیل شده که این اقدام، طی دوران کرونا به اوج خود رسید در واقع پس از شیوع بیماری کووید-۱۹، بسیاری از مردم به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری روی آوردند و در همین راستا، تردد خودروها و در نتیجه محل پارک آن‌ها در خیابان‌ها به طور قابل توجهی کاهش یافت. به تدریج پارکلت‌ها در اغلب نقاط دنیا، جای پارک خودروها را گرفت و مالکیت خودروها بر خیابان‌ها به طور قابل توجهی کاهش یافت. بسیاری از مقامات شهری این رویداد را پایان مثبتی برای شهرها فرض کردند و به همین دلیل تصمیم گرفتند در بسیاری از نقاط شهرهای خود، پارکلت‌هایی دائمی نصب کنند.
یکی از مزیت‌های نصب پارکلت‌ها در خیابان‌ها، تبدیل فضای پارک به محلی برای خوردن و نوشیدن بوده که هم از نظر رونق اقتصادی و هم تأمین رضایتمندی شهروندی مؤثر واقع شده است. از سوی دیگر طی دوران کرونا از پارکلت‌ها به عنوان مکانی برای برقراری تعاملات اجتماعی ضمن رعایت فاصله استاندارد، بهره گرفته شده و از تجمع مردم در فضاهای بسته جلوگیری شده است. معمولاً پارکلت‌ها در خیابان‌هایی با رستوران‌ها و کافه‌های متعدد نصب می‌شود و در آن‌ها، فضای زیادی به پارک و تردد خودروها اختصاص داده نمی‌شود.
بدیهی است که استفاده از فضای پارک خودروها برای ایجاد پارکلت‌ها از مزایایی به مراتب بیشتر از حفظ وسایل نقلیه برخوردار است چرا که به بهبود کیفیت هوا، روابط انسانی، پویایی ساکنان شهری و نشاط شهروندی کمک می‌کند با این حال نمی‌توان به سرعت فضای پارک خودروها در شهرها را از بین برد چرا که بخشی ضروری از امکانات رفاهی شهروندان به شمار می‌رود. بسیاری از منتقدان بر این باورند که پس از پایان پاندمی کرونا، رغبت مردم به استفاده از وسایل حمل و نقل شخصی، اگرچه نه به اندازه دوران ما قبل کرونا، اما تا حدود زیادی باز می‌گردد و همین امر، وجود فضای پارک خودروها را به امری ضروری تبدیل می‌کند.
یکی از بهترین مزایای پارکلت‌ها این است که فضای بسیار کمی از خیابان‌ها را در بر می‌گیرد و قابل جا به جایی هست، بنابراین اگر لازم باشد پس از پایان کرونا، خودروها از نو مالکیت خیابان‌ها را در دست بگیرند می‌توان این فضاهای سبز را به راحتی به مناطق دیگر انتقال داد و در آنجا از مزایای بیشمار آن‌ها بهره برد علاوه بر این می‌توان در روزها، هفته‌ها یا فصول خاصی از سال یا حتی در هنگام برگزاری رویدادهای مختلف، خیابان‌هایی از یک شهر را به روی خودروها بست و پارک‌های جیبی را برای موقت در آنجا نصب کرد از سوی دیگر این فضاهای اغلب سبز کوچک می‌تواند به عنوان مکمل‌هایی برای فضاهای پارک خودروها عمل کند به این صورت که در یک خیابان پارکلت و پارکینگ به طور همزمان وجود داشته باشد که در این صورت، رضایتمندی شهروندی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
نکته دیگری که نباید از دید مقامات شهری در طراحی خیابان‌های پساکرونا پنهان بماند، اختصاص بخشی از این فضاهای عمومی به تردد دوچرخه‌ها است. طی شیوع بیماری کووید -۱۹ گرایش مردم سراسر دنیا به تردد پاک، به خصوص دوچرخه‌سواری افزایش یافت و همین امر، مدیران را به ایجاد تحولاتی در طراحی شهری به منظور سازگاری بیشتر با دوچرخه‌سواری سوق داد. بدیهی است که تردد سبز، اگر چه نه به اندازه دوران کرونا، اما بسیار بیشتر از ماقبل آن در میان شهروندان ترویج خواهد داشت به همین دلیل طراحی مسیرهای دوچرخه‌سواری باید جزء اولویت‌های طراحی شهری باشد. دوچرخه‌سواری ایمن مستلزم فضایی به عرض حداقل دو متر است که متأسفانه در طراحی خیابان‌های عمومی، این اصل نادیده گرفته شده است.
نظر شما