مهرشاد متین‌فر در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، گفت: بدون شک امروز یکی از بزرگترین خوانندگان موسیقی ایرانی در صد سال اخیر را از دست دادیم. استاد عبدالوهاب شهیدی یکی از خوانندگانی بود که صدای بم و گیرایی داشت که تا حدی با صدای استاد بنان و عبدالعلی وزیری قابل مقایسه بود، اما سبک آوازی بنان و عبدالعلی وزیری که تا حد زیادی برخاسته از مکتب موسیقی کلنل وزیری بود با صدای شهیدی تفاوت‌هایی دارد از جمله اینکه آواز استاد شهیدی روح ایرانی‌تری داشت.
وی افزود: عبدالوهاب شهیدی شاگرد اسماعیل مهرتاش بود و از سبک خاصی که شاگردان این استاد داشتند تأثیر پذیرفت. از جمله این شاگردان خاص (منظور از شاگردان خاص کسانی هستند که به همان شیوه اجرا می‌کردند) می‌توان به "محمدرضا منتشری" اشاره کرد، اما شهیدی تا حدی تحت تأثیر حال و هوای سبک او بود.
مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان، ادامه داد: استاد شهیدی علاقه خاصی به آهنگ‌های محلی به ویژه آهنگ‌های لری داشت و در خوانش اشعار و چگونگی اجرای تحریرها از مهارت بالایی بهره مند بود.
متین‌فر اضافه کرد: عبدالوهاب شهیدی بر خلاف بسیاری از خوانندگان صدایی "درونی" داشت، زیرا سال‌ها در ویژگی‌های عرفانی ادبیات فارسی تأمل کرده بود؛ از طرفی وی خواننده‌ای بود که ساز می‌نواخت و ساز تخصصی او عود بود. در واقع او را می‌توان از نسل اول نوازندگان عود دانست که در احیای ساز عود نقش مهمی را به عهده داشت و همچنین استاد نریمان آن را به اوج رساند.
وی خاطر نشان کرد: شهیدی مانند برخی از نوازندگان نسل اول عود نوازی، تا حدی از تکنیک‌های نوازندگان عربی بهره برده بود. وی همزمان با نواختن عود آواز نیز می‌خواند و این ترکیب ویژگی خاصی را به کار او داده بود و این حالت‌های خاص همراه با دیگر ویژگی‌های هنری در مجموع، سبک شاخصی را به وجود آورد که ما به آن "موسیقی عبدالوهاب شهیدی" می‌گوئیم.
مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان، گفت: از آنجایی که آثار او بسیار درونی است برای درک آن، باید با آنها زندگی کرد، باید به طور مداوم با ادبیات و عرفان همراه بود تا در نهایت بتوانیم با آثار او ارتباط عمیقی پیدا کنیم. خوشبختانه استاد شهیدی بسیار پر کار بود و آثار بسیاری از این هنرمند وجود دارد، اما متأسفانه در مورد سبک آوازی او هیچ گونه تحقیقاتی نشده است.
نظر شما