به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گزارشات حاکی است که دمای هوای شهرها نسبت به حومههای آنها، به طور میانگین ۱۰ درجه سانتیگراد بالاتر است و همین امر باعث شده عنوان "جزایر گرمایی" به اغلب آنها اطلاق شود. بدون شک، زیستپذیری در جزایر گرمایی نسبت به سایر نقاط یک کشور پایینتر است چرا که در آن، مردم با چالشهای مربوط به دمای بالای هوا، به خصوص در فصل تابستان، دست و پنجه نرم میکنند. البته تنها دمای هوا منجر به گرم شدن مناطق شهری نمیشود؛ با نگاهی دقیقتر به بافت یک شهر میتوان نقش طراحی شهری را در ایجاد جزایر گرمایی به خوبی درک کرد.
در بسیاری از کلانشهرهایی که عنوان جزایر گرمایی را به خود گرفتهاند، بخش اعظمی از زیرساختها به تردد وسایل حمل و نقل موتوری اختصاص داده شده است. بدیهی است که رفت و آمد این وسایل منجر به انتشار گاز دی اکسید کربن و در نتیجه افزایش دمای هوا میشود. از سوی دیگر، پوشش بتنی ساختمانها و آسفالتی خیابانهای شهری نیز نقش مهمی در افزایش دمای هوا ایفا میکند چرا که این دو ماده بخش بزرگی از نور خورشید را به خود جذب میکنند و از این طریق، زمین را گرم نگه میدارند. همه این مولفهها در ایجاد جزایر گرمایی شهری سهیم هستند که البته با کمی خلاقیت میتوان تا حد زیادی، اثرات آنها را به حداقل رساند و شهرهایی خنکتر از قبل به وجود آورد.
اهمیت فضای سبز در کاهش گرمای شهر
اهمیت وجود فضاهای سبز در شهرها بر هیچ کس پوشیده نیست؛ همه میدانند که نشستن زیر سایه یک درخت در یک روز تابستانی، بسیار خوشایندتر از محیط گرم اطراف آن است. در واقع، گلها و گیاهان طبیعی به عنوان یک ابزار قدرتمند عمل میکنند که میتوانند اثرات جزایر گرمایی را به حداقل برسانند. درختان موجود در یک فضا، نه تنها سایه قابل توجهی در اطراف خود به وجود میآورد، از طریق تبخیر آب موجود در برگها، دمای محیطشان را نیز به طور چشمگیری کاهش میدهند.
بسیاری از مقامات شهری در نقاط مختلف دنیا، از اهمیت وجود فضاهای سبز و درختان در خنکسازی شهر آگاه شده و تلاش کردهاند با گسترش هر چه بیشتر پوششهای سبز شهری، نه تنها رفاه را برای شهروندان خود به ارمغان آورند، بلکه در کاهش اثرات جزایر گرمایی سهیم باشند.
مقامات ارشد سنگاپور در سال ۱۹۶۷، جنبش "شهر سبز" را آغاز کردند و در همین راستا، با سرعتی باور نکردنی به افزایش فضاهای سبز شهری پرداختند. در پی افزایش جمعیت و کمبود فضای زمینی برای پوشش سبز شهری، معماران تصمیم گرفتند از ساختمانها برای رسیدن به هدف بلندپروازانه مقامات، یعنی ایجاد شهر سبز، بهره گیرند. از آن پس، اغلب آسمانخراشها با لایهای از گلها و گیاهان پوشیده شده و باغهای عمومی و پشتبامهای سبز سراسر شهر را در بر گرفته است. امروزه، کلانشهر سنگاپور میزبان ۱۰۰ هکتار فضای سبز عمودی است که البته به ادعای مقامات، تا سال ۲۰۳۰ این مقدار به ۲۰۰ هکتار افزایش خواهد یافت.
روشنسازی پشت بامها
بدیهی است که بتن و آسفالت بخش اعظمی از شهرهای مدرن امروزی را فرا گرفته که همین امر در جذب گرمای خورشید و افزایش اثرات جزایر گرمایی نقش مهمی دارد. برنامهریزان شهری میتوانند با اعمال مقررات جدید در شهرسازی و اتخاذ قانون تغییر مواد سازنده ساختمانها و زیرساختهای شهری به طور قابل توجهی دمای هوا را کاهش دهند به عنوان مثال، استفاده از پوششهای بازتابنده در سازهها، میتواند نور خورشید را منعکس کند و از این طریق، ساختمانها را خنک نگه دارد.
امروزه معماران اهل استرالیا در تلاشند مصالح مورد نیاز برای ساخت و سازهای شهری را به طور چشمگیری تغییر دهند و موادی با بیشترین اثر انعکاس نور را جایگزین آنها کنند. اخیراً پشت بام بسیاری از سازههای شهری را موادی بازتابنده و به رنگ روشن فرا گرفته که از طریق انعکاس اشعههای خورشید، به خنکسازی ساختمانها کمک میکند. در نیویورک آمریکا نیز جنبشی تحت عنوان "بامهای خنک شهر" در میان شهروندان شکل گرفته که در پی آن، ۵۰۰ هزار متر مربع از پشت بام سازهها به رنگ سفید درآمده و همین امر در کاهش انتشار دو هزار و ۲۸۲ تن گاز دی اکسید کربن ناشی از گرما در سال سهیم بوده است.
خنکسازی شهرها از طریق آب
معماران از قرنها پیش آب را به وسیله ابزاری بسیار مفید، برای خنکسازی سازهها مورد استفاده قرار دادهاند؛ به عنوان مثال، کاخ الحمرا در کلانشهر گرانادای اسپانیا، که ساخت آن به قرن چهاردهم بر میگردد، مملو از آبنماها و استخرهایی است که از طریق تبخیر آب نقش مهمی در خنکسازی محیط اطراف خود ایفا کردهاند.
امروزه در بسیاری از شهرهای جهان، از سازههایی در فضاهای عمومی استفاده میشود که با افشانه کردن آب در محیط، باعث خنکسازی شهرها میشوند به عنوان مثال مقامات کلانشهر چونگ کینگ در چین، دستگاههایی را در ایستگاههای اتوبوس عمومی شهر نصب کردهاند که با اسپری مداوم آب، محیط اطراف خود را به طور مداوم خنک نگه میدارد.
نظر شما