به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، دورکاری از همان ابتدای شیوع بیماری کووید -۱۹ در سراسر جهان ترویج یافت، اما هرگز تصور نمی‌شد که تا این حد طول بکشد. هر روز بر تعداد افرادی که به کار در منزل روی می‌آورند، افزوده می‌شود و حتی با وجود کشف و توزیع واکسن کرونا در اغلب نقاط دنیا، همچنان مردم از حضور فیزیکی در محل کار خود جلوگیری می‌کنند. با این توصیفات، بدون شک مدیران مراکز کاری در دوران پساکرونا با چالش کار در منزل و حضور در محل کار مواجه خواهند بود و باید به طور جدی استراتژی‌هایی مؤثر برای بازگرداند کارمندان خود به دفاتر کاری در پیش گیرند.
طی یک سال اخیر، بسیاری از پروژه‌ها، نوسازی‌ها و احداث دفاتر اداری جدید متوقف شده یا اینکه پیاده‌سازی آن‌ها در وضعیت نامعلوم کنونی، با سرعت بسیار کمتری صورت گرفته است. بسیاری از طراحان بیم آن داشته‌اند که دورکاری به روندی دائمی در میان جهانیان تبدیل شود و همین امر باعث شده، در اجرای پروژه‌های خود با تردید جدی مواجه شده و آن‌ها را هر چند برای مدتی کوتاه، متوقف کنند. پرسشی که پیش روی اغلب صاحبان کار قرار دارد اینکه آیا پس از پایان کرونا، رغبت کارکنان به حضور فیزیکی در محل کار باز می‌گردد یا اینکه همگی تمایل دارند به روند دورکاری خود ادامه دهند؟
نتیجه اغلب نظرسنجی‌هایی که تا کنون در این زمینه صورت گرفته حاکی است که ۶۵ درصد مردم تمایل دارند در وضعیتی ترکیبی به فعالیت‌های کاری خود در پساکرونا ادامه دهند. در واقع، اغلب آن‌ها خواهان حضور فیزیکی در محل کار خود، طی روزهای خاصی از هفته و کار در منزل برای سایر روزها هستند. بدیهی است که کار در منزل بر افزایش تمرکز و انعطاف‌پذیری آنان تأثیر می‌گذارد حال آنکه حضور در محل کار، فرصت کسب ایده‌های مشترک و برقراری ارتباط اجتماعی با یکدیگر را برای آنان فراهم می‌آورد.
چنانچه مدیران مراکز کاری تصمیم بگیرند رویکرد ترکیبی را برای ادامه روند کاری در پساکرونا پیش رو گیرند، آنگاه نیازی به تمرکز بر استراتژی‌های قدیمی نظیر اندازه‌گیری فضا، تعداد تقریبی مراجعه‌کنندگان، میزان برگزاری جلسات و غیره نیست. اگرچه ارزیابی این اطلاعات همچنان ضروری خواهد بود، با این حال، توجه به روش‌هایی برای کسب بیشترین موفقیت در روند جدید کاری و وجود همزمان کار در منزل، از اهمیت بیشتری برخوردار است.
بدیهی است که هر نهاد از استانداردها و ارزش‌های خاص خود برای موفقیت برخوردار است که البته این معیارها اغلب شناخته شده و غیر قابل تغییر است. با این حال، نمی‌توان با قطعیت از فرهنگ کاری یک سازمان سخن به میان آورد چرا که این امر مبتنی بر تصورات، باورهای و هنجارهای گروهی کارکنان آن‌ها است. فرهنگ در کنار استراتژی می‌تواند بیشترین تأثیرپذیری را در موفقیت یک سازمان و کارکنان آن ایفا کند و در این راستا، بدون شک نهادی زودتر و موفق‌تر با شرایط کاری پساکرونا سازگار خواهد شد که طی دوران ماقبل شیوع این بیماری، از فرهنگی قدرتمند در حین فعالیت برخوردار بوده است.
با همه این توصیفات، مدیران مراکز کاری لازم است پیش از تصمیم‌گیری برای روند کاری، خواه به صورت کار در منزل یا حضور فیزیکی، ابتدا نوع فرهنگ کاری خود را در دوران قبل از گسترش ویروس کرونا مورد بررسی قرار دهند. بدیهی است که اغلب فضاهای کاری به گونه‌ای طراحی شده که دست کم با اندکی تغییر در آن‌ها، امکان حضور فیزیکی و فعالیت مجازی برای کارکنان فراهم می‌شود، اما چیزی که در اینجا اهمیت زیادی دارد اینکه، تا چه اندازه فرهنگ یک سازمان قابل اعتماد است و در صورت ادامه روند دورکاری، رکودی در فعالیت‌ها اتفاق نخواهد افتاد.
بسیاری از محققان بر این باورند که طراحی استراتژیک می‌تواند انجام همزمان دورکاری و حضور در محل کار را امکان‌پذیر کند و فرهنگ جدیدی برای نیروی کار به وجود آورد. طراحان استراتژیک باید زمینه را برای تغییر عادات کارکنان فراهم آورند که البته این کار، به لطف تغییراتی که اخیراً در فضاهای کاری صورت گرفته، امکان‌پذیر شده است. بدون شک، فضاهای کاری پساکرونا باید به گونه‌ای استراتژیک طراحی شوند که امکان فعالیت کاری ترکیبی را برای کارکنان فراهم آورند تا افراد با امنیت خاطر بتوانند به طور همزمان هم به انجام فعالیت کاری خود در منزل و هم حضور در محل کار بپردازند.
نظر شما