پژمان نظرزاده در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: گفت و گوی من با رضانور بختیار برای تألیف این کتاب تقریباً یک سال زمان برد. پس از آن، کتاب وارد مراحل پیاده سازی و ویرایش شد که نزدیک به یک سال طول کشید و در نهایت نیز با تائید مطالب توسط آقای بختیار، کتاب صفحه بندی و برای انتشار در اختیار موزه هنرهای معاصر اصفهان قرار گرفت.
وی افزود: هر جلسه گفت و گو دو یا سه ساعت طول می‌کشید و در این جلسات بر اساس دهه‌های مختلف زندگی وی در اصفهان، تهران و اروپا، صحبت می‌کردیم. در واقع گفت و گو ها دارای یک پیوستگی تاریخی و مبتنی بر سال‌شمار زندگی آقای بختیار است.
این نویسنده ادامه داد: در خلال این پیوستگی تاریخی به مباحث مختلفی درباره جریانات روشنفکری ایران در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ نیز پرداخته ایم، چرا که وی در این جریانات حضور داشته است. سال‌های ابتدایی زندگی آقای بختیار مصادف با جنگ جهانی دوم یعنی زمان اشغال ایران بود به همین دلیل خاطرات مبهم و بسیار کمرنگی نیز از آن داشت که مطرح شده است.
نظرزاده اضافه کرد: از طرفی سعی کردیم این کتاب را که خاطرات یک عکاس است تا انتها با مبحث عکاسی پیش ببریم در واقع با وجود این که ایشان خاطرات بسیاری از تاریخ معاصر ایران به ویژه حوزه هنر مدرن دارد، اما در این کتاب سعی شده است که از فضای عکاسی دور نشویم و همه چیز ذیل این مبحث قرار بگیرد.
وی تصریح کرد: پیشنهاد شد که برخی از عکس‌های وی را در انتهای کتاب قرار دهیم، اما به علت این که عکس‌ها رنگی و کتاب سیاه و سفید بود این کار را انجام ندادیم. بر اساس محتوای کتاب که زندگینامه است، عکس‌هایی را در انتهای کتاب قرار داده ایم.
این نویسنده خاطرنشان کرد: چند سال پیش ویژه نامه‌ای درباره آقای بختیار کار کردم که گفت و گویی با وی و چند نفر از دوستانش بود. با توجه به این که او خاطرات دست اولی از هنر مدرن و تاریخ سیاسی اجتماعی معاصر ایران دارد به ذهنم رسید که این خاطرات را کتاب کنم.
نظرزاده ادامه داد: رضانور بختیار تنها عکاس تحصیل کرده پیش از انقلاب است که در غرب تحصیل کرد و زمانی که به ایران باز گشت، فعالیت‌های خود را در قالب عکاسی، برگزاری نمایشگاه و تهیه کتاب آغاز کرد و به همراه چند نفر دیگر فن عکاسی را با خود به ایران آورد.
وی افزود: تداومی که در کارهای بختیار دیدم حرفه‌ای و عکاسانه بود. او عکاس معماری، صنعتی، طبیعت، تبلیغاتی و پرتره بود. در واقع او در شاخه‌هایی از عکاسی کار کرد که کاملاً فنی است و سال‌هایی که چنین کارهایی انجام می‌داد، بسیاری از عکاسان این دانش را نداشتند.
این نویسنده با اشاره به مخاطبان کتاب گفت: این کتاب مخاطب خاصی ندارد. در واقع سوالات به گونه‌ای تنظیم شده است که حتی کسانی که اطلاعات زیادی از فن عکاسی ندارند نیز بتوانند با آن ارتباط بگیرند بنابراین هر کسی علاقمند به تاریخ معاصر ایران و اصفهان باشد می‌تواند این کتاب را بخواند.
نظر شما