شهرزاد مظفر: من واکسن فایزر زدم

به گزارش ایمنا، روزنامه شرق نوشت: مظفر درست بعد از دومین قهرمانی تیم ملی فوتسال از ایران رفت تا بناهای فوتسال بانوان را در کویت پایه‌ریزی کند. گفت وگوی او را با «شرق» می‌خوانید.

بعد از سه سال بالاخره پاداش‌های ناچیز تیم ملی فوتسال زنان را واریز کردند آن هم با کسر مالیات. این مبلغ به حساب شما هم آمده است؟

بله برای همه واریز کردند.

آن طور که می‌گویند مبلغی که به حساب کادر فنی آمده خیلی کمتر از ۱۹ میلیون و ۸۰۰ است و چیزی حدود ۱۴ میلیون برای مربیان واریز شده. برای شما هم همین مبلغ واریز شده است؟

نه برای من به اندازه ملی‌پوشان واریز کردند؛ اما فکر می‌کنم یک اولویت بندی برای پرداخت پاداش‌ها در نظر گرفتند که سرپرست وقت تیم بیشتر از این موضوع اطلاع دارد. این احتمال وجود دارد که بعضی از اعضای کادر فنی کمتر از ما پاداش گرفته باشند.

نظر شما در این رابطه چیست. واقعاً الان دیگر بحث این نیست که چرا پرداخت این ۲۲ میلیون، سه سال طول کشید. بحث سر تبعیض و توهینی است که به اعضای این تیم شده است….

ببینید من می‌خواهم قدری کلی‌تر در این باره صحبت کنم. این داستان آن قدر لوس شده که نمی‌خواهم آن را شخصی کنم. بحث پرداخت پاداش و تعهدات شخصی نیست که ما بخواهیم آن را به فرد خاصی نسبت بدهیم. فدراسیون یک مؤسسه حقوقی است و این دین به گردنش هست که به تعهداتش عمل کند. پاداش تیم ملی فوتسال مصوبه هیئت رئیسه فدراسیون بوده. ما که برای نایب رئیس فدراسیون کاپ قهرمانی نگرفتیم که الان بخواهیم از او گلایه داشته باشم. البته که جای تشکر دارد، نایب رئیس جدید فدراسیون بعد از دو ماه حضورشان در فدراسیون فوتبال، جوایز را پرداخت کردند؛ اما حرف من این است که ما باید با سیستم طرف باشیم نه شخص خاصی. این افتخار متعلق به مردم ایران است. نفرات هم اگر عوض بشوند این کاپ قهرمانی در فدراسیون می‌ماند. در نتیجه ما باید پاداش‌هایمان را از فدراسیون فوتبال مطالبه کنیم نه شخص خاصی. چرا کسی از هیئت رئیسه نمی‌پرسد چرا به مصوبات خودش عمل نکرده است. من اتفاقاً می‌خواهم بار را از دوش کمیته بانوان بردارم. نباید این همه هجمه را به یک نفر وارد کنیم. هجمه را باید به فدراسیون فوتبال وارد کنیم. اگر نفراتی مسئولیت دارند، بروند و نفرات جدید بیایند، نافی این نیست که تعهدات قبلی ادا نشود.

گلایه و ناراحتی ملی‌پوشان واقعاً بجاست اما متأسفانه هیچ مقام مسئولی به آنها اهمیتی نمی‌دهد.

بله، ناراحتی آنها از شخص خانم موسوی که در کوتاه مدت مسئولیت گرفتند، نیست. ناراحتی آنها از سال‌ها تبعیضی است که مشاهده کردند. الان مسئله این نیست که چرا دو میلیون از پاداش‌هایشان کم شده. بحث تبعیض‌هاست. هیچکس به دنبال حقوق برابر این تیم با تیم مردان نیست. همه ما می‌دانیم شرایط دو تیم با هم برابر نیست، اما این تبعیض اگر خیلی فاحش باشد، نتیجه‌اش عدم اعتماد بین طرفین می‌شود. اگر نصف این مبلغ را سه سال پیش می‌دادند، بهتر از این بود که بعد از سه سال بدهند. سه سال پیش سکه سه میلیون تومان بود. با ۲۲ میلیون می‌شد هفت تا سکه خرید الان اما با ۲۰ میلیون دو تا سکه می‌توانی بخری. این پول دیگر ارزشی ندارد. ای کاش جوری این پاداش‌ها پرداخت می‌شد که جای گله و ناراحتی وجود نداشت. متأسفانه هنوز پاداش‌های ارزی هم که برای قهرمانی ما در نظر گرفته‌اند پرداخت نشده است. بعد از مسابقه قرار بر این شد مبلغی را به صورت دلار به تیم پاداش بدهند، اما چون در سفر محدودیت ارزی داشتیم، کادر فنی گفت اول این هدیه را به ملی‌پوشان بدهند، بعد که به تهران رسیدیم، جوایز خودشان را بگیرند. از آن زمان تاکنون هنوز این طلب را به کادر فنی نداده‌اند. حتی هنوز بخشی از جایزه دلاری بچه‌ها هم مانده که آن را پرداخت نکرده‌اند.

فدراسیون قبلی استاد بدهی بوده کلاً!

به هر حال اتفاقی است که افتاده. باید قانونی در فدراسیون تصویب بشود که درباره دیرکرد پاداش و حقوق‌ها به آن استناد شود نه اینکه این طور برخورد شود. اگر بچه‌ها این ۲۲ میلیون را به موقع گرفته بودند، حداقل آن را به یک زخمی زده بودند. ناراحتی آنها هم به خاطر این کم لطفی هاست. نشد این بچه‌ها گله‌ای بکنند، یک نفر دست مهری بر سر آنها بکشد. فقط آنها را کوبیدند و موضع گرفتند.

شرایط خودتان در کویت چطور است؟

فعلاً مشغول دورکاری هستیم. تمرینات را به صورت آنلاین به تیم ملی می‌دهم. مسابقات لیگ را در این مدت داشتیم که با وجود کرونا برگزار شد. الان چون ماه رمضان است قدری محدودیت برای برگزاری تمرینات داریم. قبل از افطار که نمی‌توانیم تمرین بگذاریم. بعد از افطار هم چون منع تردد از ساعت هفت شب اجرا می‌شود، نمی‌توانیم اردو داشته باشیم. دنبال این هستیم که مجوز برگزاری تمرینات را بگیریم، اگر هم ندادند تمرینات را آنلاین ادامه می‌دهیم تا ماه رمضان تمام شود.

اوضاع کرونا در کویت چطور است؟

اینجا هم کرونا وجود دارد اما مثل ایران نیست. برای تیم‌های ورزشی همه واکسن زده‌اند و برنامه‌ها در جریان است.

خودتان هم واکسن زده‌اید؟

بله، واکسن فایزر زدم.

از زمانی که شما مسئولیت فوتسال زنان کویت را بر عهده گرفتید، سه سالی گذشته. شرایط به نسبت قبل باید خیلی تغییر کرده باشد؟

فوتسال در این کشور نوظهور است. به هر حال ما هنوز ابتدای راه هستیم. شرایط تیم کویت با ایران کاملاً متفاوت است. کار نکرده زیاد دارد. من از سپتامبر ۲۰۱۸ که به اینجا آمدم تا به الان سه دوره مسابقات لیگ را برگزار کردیم. هر دوره نسبت به دوره قبل وضعیت خیلی بهتر شده است. توانستیم این را جا بیندازیم که به چه میزان از بازیکنان خارجی استفاده کنند که از آنها کسب تجربه کنند. به همان اندازه از فرصت‌های داخلی استفاده کردیم. تیم‌ها کم کم دارند شکل و شمایل حرفه‌ای پیدا می‌کنند.

خیلی‌ها معتقدند ورود بازیکنان ایرانی به لیگ فوتسال کویت هم به خاطر حضور شما در این کشور است.

باشگاه‌ها که خودشان مستقل عمل می‌کنند و من هم با فدراسیون و تیم ملی هستم؛ اما اگر چنین نگرشی باشد، این برای من جای خوشحالی است؛ اما من مستقیم نقشی در این موضع نداشتم. به هر حال بچه‌های ایران و فوتسال ما شناخته شده هستند. ایران به کویت هم نزدیک است و دو کشور اشتراکات فرهنگی زیادی با هم دارند. نقل و انتقال بازیکن کار سختی نیست.

بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا را هم که حتماً دنبال می‌کنید. نظرتان را درباره این مسابقات و دیدار امروز استقلال با الدحیل می‌گوئید.

به شدت دنبال می‌کنم. این روزها هم بی کار هستم و بازی‌ها را دقیق می‌بینم. امسال سال خوشحال کننده‌ای برای ما بود. شروع خوبی داشتیم امیدوارم پایانش هم خوش باشد. ما در ورزشمان نیاز به تداوم و استمرار داریم. اینکه بتوانیم تا آخر خوب باشیم و از اتفاقی بودن مسائل جلوگیری کنیم. ان‌شاءالله بتوانیم از گروه خودمان صعود کنیم و به مراحل نهایی برسیم. فکر می‌کنم وقتی مسابقات متمرکز باشد، بازیکنان بیشتر تحت کنترل کادر فنی هستند. متأسفانه ما در ایران چون همیشه در حال تغییرات مدیریتی کادر فنی هستیم، در درازمدت از این قضیه ضربه خوردیم. امسال وقتش است که یکی از تیم‌های ما قهرمان آسیا شود. هیچکس فکر نمی‌کرد استقلال دو تا بازی اولش را ببرد. بازی با الدحیل هم سخت خواهد بود. اگر استقلال قهرمان آسیا شود، تمام خاطرات تلخ این چهار، پنج سال گذشته را پا کرده است.