به گزارش ایمنا، روزنامه جام جم نوشت: این همهمه و شلوغی که همراه است با فرستادن بسیاری از بیماران کرونایی روپا به منازل و شروع موج تازه قرنطینه‌های خانگی، کار و بار شرکت‌های خدمات پرستاری در منزل را رونق داده و کار را به جایی رسانده که حتی این پرستاران نیز کمتر یافت می‌شوند.
این وضع در موج‌های قبلی کرونا نیز وجود داشت اما سنگینی موج چهارم که جهش انگلیسی، سهمگین‌ترش کرده، چنان رونقی به بازار «هوم‌کرها» و مراقبان خانگی داده که وقتی به عنوان مشتری با اغلب این شرکت‌ها تماس می‌گیریم کارشناسان‌شان وقت مشاوره تلفنی ندارند و اپراتورها فقط شماره تلفن را می‌گیرند و وعده تماسِ در اسرع وقت را می‌دهند. در واقع سیاست وزارت بهداشت در درمان سرپایی بسیاری از کرونامثبت‌ها و ارجاع آنها از بیمارستان به خانه‌ها، سر شرکت‌های خدمات پزشکی و پرستاری در منزل را نیز شلوغ کرده و این شلوغی به نوبه خود قیمت‌ها و کیفیت خدمات را دستخوش چالش کرده‌است.
چند می‌گیری؟
تقریباً هیچ‌کدام از شرکت‌هایی که خدمات پرستاری و مراقبت در منزل ارائه می‌کنند در اولین تماس هیچ اطلاعاتی درباره خدمات ارائه‌شده نمی‌دهند، فقط شماره تلفن مشتری را می‌گیرند و او را در انتظار تماس کارشناسان شرکت نگه‌می‌دارند. تقریباً هیچ‌کدام‌شان هم دست رد به سینه مشتری نمی‌زنند و در پاسخ به این سوال که آیا پرستار برای مراقبت از بیمار کرونایی دارید جواب مثبت می‌دهند، ولی با اینکه جواب‌شان بله است، سرشان به حدی شلوغ است که معلوم نیست توافق کی صورت بگیرد و شخص مورد نظر چه زمانی به خانه مشتری برسد.
بسیاری از این شرکت‌ها چنان با کمبود نیرو روبه‌رو شده‌اند که خودشان آگهی استخدام پرستار داده‌اند و برای جلب نظر افراد داوطلب، دستمزدهای ماهانه تا هفت‌میلیون تومان را پیشنهاد کرده‌اند.
استفاده از خدمات پرستاری و مراقبت در منزل برای یک بیمار کرونایی اما واقعاً گران تمام می‌شود و بعد از یافتن کسی که پرستاری از وی را برعهده بگیرد موضوع قیمت‌ها دومین چالش خانواده‌هایی است که یک یا چند بیمار کرونامثبت در خانه دارند.
از آنجا که در موج چهارم کرونا اغلب بیماران به صورت خانوادگی درگیر می‌شوند و تقریباً در خانه‌ها کسی برای مراقبت از بیمارانی که از پس امورات‌شان برنمی‌آیند، باقی نمی‌ماند، استخدام پرستاران خانگی برای خیلی‌ها اجتناب‌ناپذیر می‌شود و این الزام به نوبه خود بر افزایش قیمت خدمات تأثیر می‌گذارد.
ما با چند مورد از این شرکت‌ها تماس گرفتیم و در حالی که کشیدن ریز قیمت‌ها از زیر زبان اپراتورها کار ساده‌ای نبود به قیمت‌هایی دست یافتیم که سنگینی‌اش در همان حال که عدد بودند حس می‌شد چه رسد به پرداخت آنها وقتی که در لباس اسکناس درمی‌آیند.
یکی از این شرکت‌ها در ازای هر شبانه‌روز کارِ نیرویی که به آن پرستار می‌گوید ۴۰۰ هزار تومان دستمزد و برای حق کمیسیون شرکت روزی ۱۰۰ هزار تومان می‌گیرد. پرستار این شرکت که حاضر است برای بیمار غذا هم بپزد و رفت و روبی اگر لازم باشد انجام دهد اما بعد از باریک شدن در جزئیات، معلوم می‌شود که نه پرستار و نه بهیار بلکه یک مراقب خانگی است که فقط تزریقات بلد است و بیمار اگر آب و غذایی بخواهد به او می‌دهد.
این شرکت البته بهیار و پرستار هم دارد ولی چون این روزها تقاضای مردم زیاد شده فعلاً نیرویی برای اعزام ندارد اما اگر سر یک بهیار این شرکت خلوت شود روزی ۷۰۰ هزار و پرستارش روزی یک‌میلیون تومان دستمزد می‌گیرد.
با شرکت دیگری که تماس گرفتیم به ما اطمینان خاطر داد پرستار اعزامی قطعاً پرستار و خبره است و در بخش مراقبت‌های ویژه یکی از بیمارستان‌های دولتی تهران کار می‌کند. این پرستار در ازای هر روز مراقبت از بیمار، تزریق و خوراندن داروها و چک کردن علائم حیاتی و تنفس او یک‌میلیون تومان دریافت می‌کند و تسویه را هم در پایان هر روز انجام می‌دهد، ضمن اینکه هزینه خورد و خوراک وی نیز با خانواده بیمار است.
البته اگر خانواده‌ها از استخدام پرستار شبانه‌روزی برای بیمارشان صرف‌نظر کنند آمدن کسی به خانه که تزریق آمپول و سرم را انجام دهد نیز هزینه‌های سنگینی دارد. بررسی‌های ما نشان می‌دهد هزینه تنها یک تزریق در خانه ۱۲۰ هزار تومان، تزریق یک سرم تا ۱۵۰ هزار تومان، تزریق سرمی که آمپولی واردش شود حدود ۱۸۰ هزار تومان و وصل آنژیوکت به دست بیمار و تزریق دو سرم به او حدود ۳۰۰ هزار تومان هزینه دارد.
ویزیت اعجاب‌آور پزشکان
ترس از مراقبت از بیماران کرونایی و وحشت از انتقال ویروس سبب شده تا برخی خانواده‌ها قید پول را زده و مراقبت از بیمارشان را حتی اگر در ازای روزانه یک میلیون تومان باشد به پرستاران خانگی محول کنند. همچنین ناتوانی بیماران کرونایی در راه رفتن و ضعف و بی‌حالی‌شان که مانع رفت و آمد آنها میان خانه تا مراکز درمانی می‌شود، دلیلی شده‌است بر حضور برخی پزشکان عمومی و متخصص در خانه بیماران و البته رد و بدل شدن ویزیت‌هایی که سرسام‌آور است.
زنی که برای پسرش با هزار زحمت یک پزشک عمومی را از درمانگاه محله‌شان به خانه آورده به ما می‌گوید که به وی ۵۰۰ هزار تومان ویزیت داده‌است. همچنین خواهر یکی از بیماران کرونا مثبت که درگیری شدید ریه دارد ولی به علت پر بودن تخت‌های بیمارستان‌ها به خانه فرستاده شده‌است نیز به ما می‌گوید برای ویزیت بیمارشان یک فوق‌تخصص ریه را به خانه می‌آورده‌اند که اسکن‌های ریه بیمار را می‌دید و نحوه تزریق آمپول رمدسیویر را به پرستار خانگی توضیح می‌داد که بابت هربار انجام این کار یک میلیون تومان دریافت می‌کرد.
از آنجایی که این پزشکان چه عمومی و چه متخصص در وقت‌های مرده هر روز خود بر بالین بیماران بستری درخانه حاضر می‌شوند، پیداست که کرونا با اینکه برای این پزشکان نیز خطر محسوب می‌شود ولی به‌هر حال منبعی تازه برای کسب درآمدشان ایجاد کرده‌است.
پرستاران اشتباه می‌کنند
گرچه کسانی که از خدمات این افراد استفاده کرده‌اند اغلب راضی‌اند و اعتراف می‌کنند که وقتی خودشان حاضر نشده‌اند از بیماران کرونایی‌شان مراقبت کنند، این پرستاران و بهیاران و همراهان کار بزرگی کرده‌اند و پولی که دریافت کرده‌اند پول خونشان بوده‌است ولی با این حال پول‌هایی که در این حوزه رد و بدل می‌شود به نظر منطقی نمی‌آید.
این موضوع را که با محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری کشور هم که در میان گذاشتیم او با ما هم‌عقیده بود و گفت: وقتی سال‌هاست از ما اصرار است و از متولیان انکار و تا به‌حال تعرفه خدمات پرستاری و پزشکی در خانه مشخص نشده و نقش بیمه‌ها در پشتیبانی از این خدمات مشخص نیست، دور از انتظار نیست که شرکت‌هایی با مجوز یا بی‌مجوز در این حوزه فعال باشند و نرخ‌ها را طبق خواست خود تعیین کنند.
میرزابیگی البته از پرستاران هم‌صنف خود خواست که فقط در صورتی پا به خانه‌های مردم بگذارند که مجوز مراقبت در منزل را از دانشگاه‌های علوم پزشکی مربوط دریافت کرده باشند چون اگر بدون مجوز مشغول ارائه خدمات خانگی شوند هم پول اضافه‌ای که از خانواده‌ها می‌گیرند قابل شکایت و پیگیری قضائی است و هم اگر جان بیمار به خطر بیفتد و مشکلی پیش بیاید پای دیه‌های سنگین و مجازات‌های مختلف وسط می‌آید.
او از خانواده‌ها نیز خواست تا اگر قصد استفاده از خدمات پرستاری در منزل را دارند سراغ شرکت‌های مجوزدار بروند چون از سوی بی‌مجوزها احتمال انجام هر تخلفی می‌رود مخصوصاً تخلف دریافت هزینه‌های زیاد در قبال اعزام نیروهایی که تخصص لازم را ندارند.
با این حال شرایط فعلی کرونایی که محصول تاخت و تاز ویروس است، بابی را باز کرده تا بیمارستان‌ها برای خلاصی از فشار بار اضافه‌ای که هر روز بر آنها تحمیل می‌شود، به جز بیماران بدحال بقیه افراد را راهی خانه‌ها و قرنطینه خانگی کنند و به این ترتیب نیاز به استخدام پرستاران و مراقبان خانگی به نیازی روزانه برای برخی خیلی‌ها تبدیل شود؛ نیازی که هم کیفیت خدمات در آن و هم هزینه‌های آن، محل بحث است.
ضعف و قوت قرنطینه خانگی
حمیدرضا افشارجو، متخصص عفونی: ارائه خدمات سرپایی به بیماران کرونایی، نقاط ضعف و قوتی دارد. اصرار من همیشه بر این است که همه بیماران علامت‌دار باید بستری شوند؛ چون به عنوان یک پزشک نمی‌توانم مسؤولیت عواقب درمان سرپایی وی را قبول کنم. طبیعتاً زمانی که بیمار بستری می‌شود جلوی چشم پزشک است و هر مسأله‌ای که پیش آید کادر درمان حضور دارند و فوراً به آن رسیدگی می‌شود. با این حال خوشبختانه از هر صد نفری که به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند حدود ۱۰ نفر نیاز به بستری دارند و بقیه افراد با درمان سرپایی و قرنطینه در خانه بهبود می‌یابند.
البته نمی‌شود منکر این موضوع شد که در شرایط فعلی، بیمارستان‌ها جایی برای بستری ندارند و بیمارانی را که چندان بدحال نیستند به قرنطینه خانگی می‌فرستند. البته تاکید ما این است کسانی که به خانه فرستاده می‌شوند در صورت وجود کوچک‌ترین مشکلی باید دوباره به بیمارستان برگردند.
بد نیست بدانید یکی از مسائل اساسی که مانع بستری بیمار می‌شود، هزینه برخی داروهاست که در بیمه‌ها آن را تقبل نمی‌کنند. ضمن اینکه برخی افراد، هزینه بیمارستان را هم نمی‌توانند پرداخت کنند و با اینکه تخت خالی برای بستری وجود دارد، اما خودشان راضی به بستری شدن نیستند. برخی بیماران هم بیمه ندارند و می‌گویند ما نمی‌خواهیم بستری شویم. البته ماندن درخانه برای بیماران کرونایی می‌تواند نقاط ضعفی هم داشته‌باشد، از جمله اینکه ریه‌شان بیش از پیش درگیر شود و بیماری را نیز به اعضای خانواده خود منتقل کنند.
مراقبان در بیمارستان
ماجرای مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا و کسانی که در ازای دریافت پول از آنها مراقبت می‌کنند اما فقط به چاردیواری خانه‌ها محدود نمی‌شود، چرا که حضور این افراد در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی نیز پررنگ و جدی است. درواقع ترس نزدیکان بیماران از ابتلاء به کرونا از یک‌سو و شلوغی بیمارستان‌ها و مشغله زیاد پرستاران در بخش‌های کرونایی از سوی دیگر، یک گروه از پرستاران، مراقبان سلامت و حتی افرادی که فقط نقش همراه را بازی می‌کنند بر آن داشته تا در ازای دریافت مبالغی به مراقبت از بیماران بدون همراه مشغول شوند.
بررسی‌های ما نشان می‌دهد برخی بیمارستان‌های شلوغ همچنین برخی از خانواده‌ها را که متمول به نظر می‌رسند، تشویق به ترخیص بیمار و استخدام پرستار خانگی می‌کنند و خودشان نیز نیروی مورد نظر را اعزام می‌کنند تا هم چرخ کسب و کار هوم‌کر بچرخد و هم بیمارستان‌ها تا جایی که امکان دارد خلوت شود. اما دانستن درباره اینکه مراقبان سلامت در بیمارستان‌ها چه کاری برای بیماران بستری مبتلا به کرونا انجام می‌دهند مایه حیرت است.
پرس و جوی ما از چند خانواده که از خدمات این مراقبان و به اصطلاح، همراهان بیمار استفاده کرده‌اند، نشان می‌دهد که اینها کارهای جزئی بیماران را متقبل می‌شوند از جمله نوشاندن آب به آنها یا رساندن گوشی تلفن و تلفن همراه به آنها یا خبر دادن به پرستاران و کادر درمان اگر یک زمانی حال بیمار رو به وخامت گذاشت. یکی از کسانی که برای همسرش از این مراقبان استفاده کرده هم به ما می‌گوید در ازای روزانه ۶۰۰ هزار تومانی که به مراقب مورد نظر می‌پرداخته‌است او حتی بیمار را تا دستشویی یا اتاق عکسبرداری همراهی نمی‌کرده‌است و این کار بر عهده پرسنل بیمارستان بوده‌است.
نظر شما