به گزارش خبرنگار ایمنا، در آخرین روزهای سال ۹۹ فوتبال ایران دچار شک دیگری شد. با اعلام کشورهای میزبان مسابقات مقدماتی جام جهانی و لیگ قهرمانان آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا نام کشورمان باز از سر فصل‌ها دور ماند و شائبه‌های زیادی را در خصوص نفوذ کشورهای خلیج فارس در AFC پیش آورد. پس از حواشی پیش آمده دستگاه دیپلماسی کشورمان، برای اعتراض به تصمیمات کنفدراسیون فوتبال آسیا فعالیت خود را آغاز کرده و حتی شهاب الدین عزیزی خادم رئیس تازه وارد فدراسیون فوتبال رایزنی‌های خود را ادامه داده است اما بعید به نظر می‌رسد شاهد تغییرات چندانی در تصمیمات اتخاذ شده باشیم ، این در حالی است که حتی روزهای اخیر یکی از رسانه‌های رسمی کشورمان تصاویر نامه رسمی AFC به فدراسیون فوتبال ایران و بیان علل سلب میزبانی از ایران را روی خروجی خود قرار داد، در این نامه کنفدراسیون فوتبال آسیا دلایل متعددی از جمله چالش‌های لجستیکی، بازرگانی و مالی در ماجرای سلب میزبانی کشورمان بیان کرده است. در همین خصوص و برای روشن شدن دلایل فوق و چگونگی تصمیمات این نهاد، گفت و گویی را با ایمان فرزین، ناظر سابق AFC در ایران انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانیم:
نظر شما در مورد دلایل عنوان شده از سوی AFC برای سلب میزبانی کشورمان در مسابقات پیش رو چیست؟
شکی نیست کنفدراسیون فوتبال آسیا تحت سیطره اعراب حاشیه خلیج فارس قرار گرفته و نمی‌شود تأثیرات آنان را نادیده گرفت اما AFC همیشه به دنبال کوچک‌ترین بهانه بوده تا بتواند کشور ما را از داشتن امتیازاتی محروم یا محدود کند، به هر حال نفوذ عرب‌ها در AFC باعث شده در یک سری مسائل نتایج اقدامات شأن نسبت به ما بچربد. اما مسائلی نیز وجود دارد که خودمان بهانه‌ای را دست کنفدراسیون می‌دهیم و باعث می‌شود گوی و میدان را تحویل رقیبان اعراب زبان مان بدهیم.
این مسائل چه مواردی هستند؟
بحث حق پخش تلویزیونی یکی از مهم‌ترین موارد است که به هیچ عنوان در فوتبال کشورمان رعایت نمی‌شود. در گذشته نحوه قرارداد و اجرای حق پخش که بین صدا و سیما و شرکت‌هایی که انحصار حق پخش تلویزیونی فوتبال آسیا را در اختیار داشتند، به صورت تهاتری انجام می‌شد. این یعنی بازی‌هایی که به میزبانی طرف ایرانی برگزار می‌شد رسانه ملی سرویس رایگان در اختیار AFC قرار می‌داد و در ازای آن در دیدارهایی که به میزبانی طرف خارجی برگزار می‌شد کنفدراسیون سیگنال رایگان را در اختیار صدا و سیما قرار می‌داد. اما در حال حاضر با توجه به اینکه مسابقات به صورت متمرکز انجام می‌شود و رفت و برگشتی در کار نیست تهاتر فوق عملاً امکان ناپذیر شده است.
راجع به مسائل مالی که کنفدراسیون فوتبال آسیا در نامه رسمی به فدراسیون فوتبال کشورمان عنوان کرده نظرتان چیست؟
با توجه به تحریم‌ها و محدودیت‌های بانکی که برای کشورمان وجود دارد، امکان انتقال پول و اجرای اقدامات بازاریابی و حتی حق پخش تلویزیونی که به آن اشاره کردم وجود ندارد. حتی در گذشته نیز رسانه ملی حق پخش مسابقات مقدماتی جام جهانی و لیگ قهرمانان آسیا را خریداری نکرده و تصاویر را به زعم AFC به صورت غیر قانونی پخش کرده است، در اصل این موارد تبعات و هزینه‌هایی دارد که در حال حاضر آنها را جز دلایل کنفدراسیون در سلب میزبانی کشورمان مشاهده می‌کنیم.
در خصوص مسائل زیر ساختی و امکانات ورزشی در کشورمان چطور؟
به زعم بنده زیر ساخت لازم را حداقل برای میزبانی از یک گروه چهار تیمی لیگ قهرمانان آسیا داریم، در تهران به اندازه کافی هتل، استادیوم و زمین تمرین برای میزبانی از یک گروه وجود دارد که حداکثر ۱۰ تا ۱۲ روز میزبان ۴ تیم از کشورهای آسیایی باشیم و بعید به نظر می‌رسد این موضوع دلیل اصلی سلب میزبانی ما باشد.
کنفدراسیون فوتبال آسیا چالش‌های بازرگانی و به ویژه مشکلات گمرکی و فرودگاهی را نیز در نامه عنوان کرده است، آیا آنها نیز مهم هستند؟
این موارد که تحت عنوان چالش عنوان شده است به نظر می‌رسد دلایل قانع کننده‌ای نیستند و بیشتر شبیه بهانه‌هایی هستند که کنفدراسیون برای فدراسیون ما ذکر کرده است، عمده کالاهایی که AFC برای مسابقات به کشورهای میزبان وارد می‌کند توپ، لباس توپ جمع کن‌ها و کاور عکاس‌ها و فیلم برداران هستند و این موارد مسئله جدی نیست که قابل حل شدن نباشد، به طور قطع نمی گویم وجود ندارد اما همه چالش‌های شبیه به این با یک نامه نگاری ساده بین وزارت ورزش و گمرگ فرودگاه حل شدنی است و مشکلات چندانی نیست که روی آن مانور بدهیم، در اصل بیشتر بهانه‌هایی هستند که کنفدراسیون بر اساس نواقص کوچکی که در کشورمان وجود داشته آن را بزرگ نمایی کرده است.
در مورد حق پخش تلویزیونی که در ابتدای گفت و گو به آن پرداختید بیشتر صحبت کنید، آیا این موضوع می‌تواند چالش اصلی سلب میزبانی ما باشد؟
امروزه شرکتی در ایران وجود ندارد که به عنوان شریک تجاری AFC معرفی شود و این شرکت امتیاز حق پخش را خریداری و مسائل مرتبط با حق پخش را در ایران اجرا کند، در حالی که در دیگر کشورهای آسیایی شرکت‌هایی تحت این عنوان وجود دارند و در همین حوزه فعالیت می‌کنند. صدا و سیمای کشورمان خصوصی نیست و به عنوان رسانه ملی شناخته می‌شود. همانطور که تیم ملی متعلق به ملت ایران است، کنفدراسیون، صدا و سیما را به عنوان رسانه همگانی و ملی می‌شناسد بنابراین هر تصمیمی که صدا و سیما اتخاذ کند تبعات آن می‌تواند برای فوتبال ملی ما نیز به وجود بیاید.
یکی دیگر از دلایل که بیشتر در فضای مجازی به آن اشاره شده بود موضوع واکسینه شدن کشورهای حاشیه خلیج فارس است در حالی که در کشورمان این موضوع در فاز اولیه است، آیا می‌تواند دلیل پنهان سلب میزبانی باشد؟
به این مورد اعتقاد زیادی ندارم و نمی‌تواند جدی و مهم باشد چرا که بحرین، قطر، امارات دارای جمعیت‌های پایینی هستند و فرآیند واکسینه شدن مردم این کشورها سریعاً خاتمه پیدا می‌کند در حالی که در کشور هند با یک جمعیت چند میلیارد نفری روبرو هستیم که درصد بسیار پایینی از مردم خود را واکسینه کرده است اما توانسته میزبانی یکی از گروه‌های لیگ قهرمانان را که پرسپولیس نیز جز تیم‌های حاضر آن گروه است بدست آورد، بنابراین بحث واکسیناسیون عمومی برای AFC خیلی مهم نیست، حتی باید به این اشاره کنم که وضعیت کشورمان در خصوص شیوع کرونا این روزها بهتر از هند نباشد قطعاً بدتر نیست.
آیا سو مدیریت‌ها نیز در اتخاذ این تصمیم کنفدراسیون تأثیر گذار بوده است؟
بله این مورد نیز بسیار حائز اهمیت است، در حالی که پیش تر از مشکلات مالی و حق پخش تلویزیونی صحبت کردم اما سو مدیریت‌ها در حیطه ورزش نیز به وضوح تأثیرات خود را به نمایش گذاشته است. در ادوار گذشته با کنار گذاشتن مدیران ورزشی کاربلد که در روابط بین الملل و در اصل، دیپلماسی ورزشی فعال بوده‌اند ایران را در مجامع بین المللی منزوی کرده‌ایم، در واقع افرادی که می‌توانستند کرسی‌های بین المللی را در فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا در این سال‌ها تصاحب و سهمی برای کشورمان داشته باشند حذف شده‌اند و افراد بعضاً کم سواد در حوزه ورزش فعالیت کرده‌اند که نتایج آن این روزها مشخص است. همانطور که شاهد هستیم کرسی نایب رئیسی در کنفدراسیون جنبه نمایشی برایمان داشته و طرف ایرانی با حضور در این جلسات تنها مستمع است و نمی‌تواند به زبان رسمی جلسات مشکلات و کمبودهای کشورمان را مطرح نماید و همین موضوع ضربه‌های جدی را به ما وارد ساخته است. در اصل این حضورها بیشتر نمادین است و هیچ نتیجه‌ای ندارد. البته در راستای ارتباط با AFC موضوعات دیگری نیز مطرح می‌شود.
چه موضوعاتی؟
عده‌ای در کشورمان هستند که آب به آسیاب خارجی‌ها می‌ریزند. نمونه آن را در پرونده عیسی آل کثیر شاهد بودیم، افرادی در همین پرونده گزارش‌هایی را به کنفدراسیون دادند که باعث اعمال محرومیت سنگینی برای مهاجم پرسپولیس شد. نمی دانم آن را باید روی حساب تنگ نظری یا مورد دیگری گذاشت اما در داخل ایران آمار و اطلاعات به صورت درست یا اشتباه، علیه فدراسیون یا باشگاه‌ها به کنفدراسیون ارسال می‌شود که می‌تواند تبعات سنگینی برایمان داشته باشد. در نمونه دیگری مثل مجوز حرفه‌ای که چند سالی است برای باشگاه‌های لیگ برتر صادر شده است این روز شاهد شکایت بازیکنان سابق پرسپولیس و استقلال از سرخابی‌ها بودیم که اگر برای کنفدراسیون محرز شود تراز مالی باشگاه‌های ما منفی است و این تیم‌ها هنوز دولتی هستند قطعاً مجوزهای حرفه‌ای این باشگاه‌ها باطل می‌شود، البته نه فقط سرخابی‌ها بلکه تیم‌هایی مثل سپاهان، ذوب آهن، فولاد، پیکان، سایپا و… جز آن هستند، با این تفاسیر تمامی این تیم‌ها از حضور در لیگ قهرمانان آسیا محروم می‌شوند، جای تأسف دارد ضد و نقیض‌هایی در فوتبالمان شاهد هستیم و بهانه‌هایی را به AFC می‌دهیم که دست آنها را برای اعمال هرگونه محرومیتی باز خواهد کرد.
آیا فکر می‌کنید با اعتراض فدراسیون فوتبال و دستگاه دیپلماسی کشور تصمیمات اتخاذ شده کنفدراسیون فوتبال آسیا به نفع کشورمان بر می‌گردد؟
شخصاً امیدوارم نیستم این موضوع رخ بدهد، بحرین قطعاً میزبان ما در مسابقات مقدماتی جام جهانی خواهد بود و میزبانان لیگ قهرمانان آسیا نیز به قوت خود باقی خواهند ماند اما در خصوص تیم ملی و مسابقات مقدماتی جام جهانی تنها ارگانی که می‌تواند این تصمیم را تغییر دهد کمیته اجرایی فیفا است که البته تغییرات احتمالی دور از ذهن است. متأسفانه آنقدر در حوزه مدیریت ورزشی ما ضعیف عمل شده است که اختیارات بیشتری به نهادهای بالا دستی فوتبال آسیا رسیده و مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار ما خواهد بود.
گفت و گو از: امیر شمس _ خبرنگار ایمنا
نظر شما