به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با بازگشایی مدارس در بعضی از کشورهای جهان بیم آن می‌رود که اثرات یک سال سختی و قرنطینه همچنان روان کودکان را آزار دهد و مانع حیات اجتماعی آن‌ها باشد. این نسل از انسان‌ها، بیش از ۱۲ ماه از حق طبیعی خود برای استفاده از فضاهای عمومی را از دست داده و اغلب در خانه‌های خود تنها و گوشه‌گیر شده‌اند. در همین راستا بسیاری از برنامه‌ریزان بریتانیایی بر این باورند که در طراحی شهرهای پساکرونا، توجه به مسائل کودکان باید در اولویت قرار گیرد. در واقع باید فضاهای عمومی به گونه‌ای تغییر پیدا کند که بیشترین زمینه را برای تامین نشاط و افزایش فعالیت جسمی کودکان فراهم آورد.
تحقیقات حاکی است که طی یک سال قرنطینه، کودکان در سراسر دنیا، بیشتر زمان خود را در خانه‌هایشان و با داشتن کمترین فعالیت جسمی طی کرده‌اند. در نتیجه احتمالاً نسل کودکان سال ۲۰۲۰ به عنوان کم‌تحرک‌ترین قشر در تاریخ جهان ثبت شود و در آینده به اضافه وزن نیز دچار شوند. طی دوران قرنطینه کرونایی، نیروهای امنیتی با جدیت تمام نسبت به بیرون بودن این نسل کم‌تحرک از خانه واکنش نشان داده و آن‌ها را راهی منازلشان می‌کردند. مدیران مدارس و مهد کودک‌ها نیز، در صورت باز بودن این مراکز از نزدیک شدن دانش‌آموزان خودداری می‌کردند و همین امر، این نسل را به گوشه‌گیری سوق می‌داد.
بدیهی است که رفتار انسان‌ها به وسیله عادات شکل می‌گیرد و اغلب کودکان در دوران کرونا به بازی نکردن در خارج از خانه عادت کرده‌اند که این امر به هیچ وجه به نفع آن‌ها و جامعه نیست. تحقیقات حاکی است که فعالیت جسمی کودکان در خارج از منزل برای رشد، سلامت، رفاه و افزایش توانایی آن‌ها در یادگیری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است بنابراین، نادیده گرفتن این اصل می‌تواند به یک تهدید جدی تبدیل شود که تمام جنبه‌های زندگی این گروه سنی را در آینده تحت تأثیر قرار می‌دهد.
برنامه‌ریزان در بازطراحی شهرهای پساکرونا باید زمینه را برای پیاده‌روی، دویدن، دوچرخه‌سواری، شنا، صخره‌نوردی، بازی و اکتشاف کودکان فراهم آورند تا نه تنها به رشد جسمی آنان کمک کنند، قوه تخیل و خلاقیت این گروه سنی را نیز فعال نگه دارند در نتیجه این امر، کودکان قادر خواهند بود در آینده با استفاده از خلاقیت‌های خود دست به نوآوری بزنند و بحران‌های پیش روی بشر امروز و فردا را به بهترین شکل ممکن حل کنند.
جالب است بدانید که طی تحقیقاتی که روی کودکان اسکاتلندی شد، دو سوم جمعیت این گروه سنی، حتی قبل از شیوع بیماری کووید -۱۹ نیز فعالیت خاصی در بیرون از منزل نداشته‌اند. در واقع تنها یک سوم کودکان این کشور به طور منظم در خارج از منزل به فعالیت مشغول بوده‌اند، در حالی که برای سایرین بازی کردن در خارج از منزل یک عادت نبوده است به همین دلیل فضاهای عمومی اسکاتلند خیلی سازگار با نیاز کودکان طراحی نشده و حتی با کاهش فعالیت جسمی جمعیتی که تا پیش از دوران کرونا در خارج از منزل بازی می‌کردند بیم آن می‌رود که همین حداقل فضاهای عمومی مخصوص کودکان نیز با سازه‌های جدیدی جایگزین شود.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا صرف نظر از شیوع بیماری کووید -۱۹، والدین اسکاتلندی از بازی کردن فرزندان خود در خارج از منزل خودداری کرده‌اند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نبود امنیت کافی در این مکان‌ها اشاره کرد. در واقع والدین از این که کودکان در فضاهای عمومی توسط دیگران آسیب ببینند ظاهر آن‌ها کثیف شود یا این که کودکان در فضاهای تاریک ناشی از نبود سیستم‌های روشنایی مناسب قرار گیرند، احساس ناامنی می‌کنند بنابراین تامین "امنیت" کودکان یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی است که مقامات شهری به خصوص در کشوری نظیر اسکاتلند باید مورد توجه قرار دهند تا به افزایش فعالیت جسمی و نتایج مثبت در این گروه سنی کمک کنند.
نبود فضاهای عمومی مناسب برای کودکان تنها مختص به کشور اسکاتلند نیست، بلکه امروزه اغلب شهرهای دنیا مطابق با نیاز وسایل حمل و نقل موتوری، طراحی شده و انسان‌ها کمترین سهم را در این مناطق شهری دارند. کودکان در وضعیت بدتری قرار دارند چرا که طراحی نشدن فضاهای عمومی مطابق با نیازهای این گروه سنی، تهدیدهای بسیاری را پیش روی این نسل قرار داده است. بنابراین مقامات به منظور پرورش هر چه بهتر نسل آینده، باید شهرها را سازگار با نیازهای آنان طراحی کند و زمینه را برای فعالیت جسمی و پرورش خلاقیت این نسل فراهم آورند.
نظر شما