به گزارش خبرنگار ایمنا، رشوه از جرایم عمومی است که تعقیب آن نیاز به شکایت شاکی خصوصی ندارد. دو طرف این جرم «راشی» یعنی رشوه دهنده و مرتشی یعنی «رشوه گیرنده» مجرم هستند.
حکم رشوه دادن و رشوه گرفتن چیست؟
رشوه دهنده و رشوه گیرنده هر دو مجرم هستند، تحقق رشوه منوط به قبول کردن مستقیم یا غیرمستقیم وجه، مال، سند پرداخت وجه (مانند چک، سفته و حواله) یا تسلیم مال و نیز انجام معامله صوری با مبلغ غیرواقعی از سوی کارمند دولت برای انجام دادن یا انجام ندادن کاری، خواه آن کار جزو وظایف آن کارمند باشد یا نباشد است. مطابق مواد ۳ و ۴ قانون تشدید مجازات مرتکبین اختلاس، ارتشا و کلاهبرداری و همچنین مواد ۵۸۸ تا ۵۹۴ قانون مجازات اسلامی (باب تعزیرات) برای راشی (رشوه دهنده) و مرتشی (رشوه گیرنده) مجازات حبس و جزای نقدی تعیین شده است. همچنین مالی که به‌عنوان رشوه داده شده، دیگر به راشی پس داده نمی‌شود بلکه به‌نفع دولت ضبط می‌شود.
مطابق ماده ۳ قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا برای مرتشی (رشوه گیرنده) به ترتیب مجازات تعیین شده است: در صورتی که قیمت مال یا وجه مأخوذ بیش از ۲۰ هزار ریال نباشد، مرتکب به انفصال موقت از ۶ ماه تا ۳ سال و چنانچه مرتکب در مرتبه مدیرکل یا همتراز مدیرکل یا بالاتر باشد، به انفصال دائم از مشاغل دولتی محکوم خواهد شد، و بیش از این مبلغ تا ۲۰۰ هزار ریال، به مجازات ۱ سال تا ۳ سال حبس و جزای نقدی معادل قیمت مال یا وجه مأخوذ و انفصال موقت از ۶ ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد. چنانچه مرتکب در مرتبه مدیرکل یا همتراز مدیرکل یا بالاتر باشد، به جای انفصال موقت به انفصال دائم از مشاغل دولتی محکوم خواهد شد.
در صورتی که قیمت مال یا وجه مأخوذ بیش از ۲۰۰ هزار ریال تا یک میلیون ریال باشد، مجازات مرتکب ۲ تا ۵ سال حبس به‌علاوه جزای نقدی معادل قیمت مال یا وجه مأخوذ و انفصال دائم از خدمات دولتی و تا ۷۴ ضربه شلاق خواهد بود.
نظر شما