به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ایجاد فضاهای شهری امن و مطمئن یکی از مهم‌ترین اصولی است که مدیران در طراحی شهری مورد توجه قرار می‌دهند. امنیت به معنای درک و رضایتمندی ساکنان یک شهر از مکان‌های عمومی است که میزان استفاده افراد مختلف از فضاهای شهری را نیز در بر می‌گیرد. در واقع، ساکنان یک شهر ممکن است به طور برابر از امینت در شهرها برخوردار نباشند و گروهی به طور کامل، در طراحی شهری نادیده گرفته شوند. بنابراین، برنامه ریزان باید در طراحی شهری، تمام اقشار جامعه و به خصوص افراد توانخواه دارای معلولیت جسمی را به خوبی مورد توجه قرار دهند تا امنیت شهری را به حد اعلی خود برسانند.
چنانچه برنامه‌ریزان در طراحی شهرها از تجربه افراد دارای معلولیت جسمی بهره گیرند، آنگاه بهتر می‌توانند شهری ایمن برای تمام افراد جامعه، با توانایی‌های جسمی و ذهنی متفاوت، طراحی کنند. به عنوان مثال، مقامات ایرلندی از ایده‌ها و تجربه‌های افراد دارای معلولیت نظیر کسانی که به اختلال بینایی، شنوایی و حرکتی مبتلا بودند بهره گرفته و امروزه ایمن‌ترین شهرهای جهان را در خود جای داده‌اند. اما نقش افراد دارای معلولیت جسمی چه می‌تواند باشد؟
کاهش جرم از طریق طراحی صحیح شهری
طراحان شهری در تمام طول تاریخ به علت اولویت‌دهی به واکنش‌های مبتنی بر موقعیت، که بر درک فنی امنیت شهری به عنوان مسئله‌ای حل‌شدنی تمرکز می‌کند، مورد انتقاد بسیاری از مردم و محققان قرار گرفته‌اند. از مهم‌ترین واکنش‌های مبتنی بر موقعیت می‌توان به افزایش نظارت نیروهای امنیتی، گسترش سیستم‌های روشنایی شهری، نصب دوربین‌های مداربسته و این ایده که برنامه‌ریزان می‌توانند شهرهایی بدون وقوع جرم طراحی کنند، اشاره کرد.
اگرچه اعمال چنین اقداماتی می‌تواند بسیار مؤثر واقع شود، اما در چنین موقعیتی، شهر به عنوان یک کل در نظر گرفته نمی‌شود و اعمال اقدامات تنها مناطق یا گروه‌های مردمی خاصی از شهر را در بر می‌گیرد. در واقع، ممکن است بین آماری که از میزان وقوع جرم در یک شهر وجود دارد و احساس مردم نسبت به امنیت محل زندگی خود تفاوت زیادی وجود داشته باشد چرا که هر فرد تجربه‌ای متفاوت از محل زندگی خود دارد.
گروهی از پژوهشگران ایرلندی با انجام تحقیقات گسترده خود در سه شهر مختلف کشور به این نتیجه رسیدند که درک افراد دارای معلولیت از امنیت محیط زندگی خود، نقش مهمی در طراحی شهرها ایفا می‌کند. در واقع، این افراد با کسب تجربه از میزان امنیت مناطق مختلف و قابلیت دسترسی به آن، طراحان شهری را در ایجاد مناطقی با بیشترین ایمنی برای تمام اقشار جامعه، نظیر افراد دارای معلولیت جسمی یاری می‌کند. افراد دارای معلولیت با استفاده از تجربیات خود در مکان‌های عمومی نظیر وسایل حمل و نقل عمومی، کافه‌ها، مراکز خرید و فضاهای متروکه، طراحان شهرهای خود را به ایجاد مناطقی با بیشترین امنیت برای تمام گروه‌های سنی سوق داده‌اند.
بدیهی است که وجود افراد ناشناس، ازدحام جمعیت و سطح پایین قابلیت دسترسی برای جوامع دارای معلولیت جسمی از جمله مواردی است که باعث ایجاد ناامنی می‌شود و باید مورد توجه مدیران شهری قرار گیرد.
تغییر نگرش‌ها در رابطه با امنیت شهر
توجه به نگرش افراد مختلف در خصوص میزان امنیت یک شهر در طراحی آن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چرا که یک منطقه شهری ممکن است در نگاه گروهی ایمن باشد، در حالی که برای سایرین امنیتی ندارد. در واقع، گزارشات حاکی است که یک منطقه شهری ممکن است برای گروهی از مردم پناهگاهی امن محسوب شود، در حالی که از نظر بسیاری نیز، فضایی مملو از جرم و ناامنی به حساب آید. البته همیشه نمی‌توان ناامنی یک منطقه را به تجربیات افراد دارای معلولیت نسبت داد؛ چه بسا مناطقی که از نظر مردم عادی بسیار ناامن است، اما افراد معلول در آن مکان‌های زندگی را با امنیت خاطر تمام سپری می‌کنند. تحقیقات انجام شده توسط پژوهشگران ایرلندی از سه کلانشهر کشور نشان داد که مردم عادی و افراد دارای معلولیت جسمی نگرش‌های متفاوتی در زمینه امنیت در محل زندگی خود داشته‌اند و همین امر باعث شده مدیران در طراحی شهرها، امینت را به عنوان یک کل مورد توجه قرار دهند که در آن تمام مردم زندگی رضایت‌بخشی را تجربه می‌کنند.
بسیاری از افراد دارای معلولیت جسمی در سه شهر فوق، رویکردهایی برای تردد در خارج از منزل در سبک زندگیشان اتخاذ کرده بودند که امینت آن‌ها را تضمین می‌کرد. به عنوان مثال، برخی از آن‌ها مسیرهای حرکت وسایل حمل و نقل عمومی را به طور کامل یاد گرفته بودند، حال آنکه برخی دیگر نیز، بیرون رفتن در زمان خاصی با بیشترین احساس امنیت و بازدید از مکان‌هایی ایمن را مورد توجه قرار داده بودند.
بدیهی است که تجربیات افراد دارای معلولیت به مدیران شهری کمک خواهد کرد در طراحی شهرهای خود امینت تمام افراد جامعه را مورد توجه قرار دهند و شهرهایی پایدار برای همه مردم ایجاد کنند.
نظر شما