به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توسعه شهرنشینی و استفاده انبوه از وسایل نقلیه، تجهیزات گرمایشی و صنایع آلاینده، آلودگی هوا به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. بنابراین پاکسازی هوا در شهرهای بزرگ جهان به یکی از موضوعات و محورهای اصلی تبدیل شده است. تا کنون فناوری‌های مختلفی برای کاهش آلودگی هوا توسعه پیدا کرده است که در ادامه به معرفی و بررسی تعدادی از آن‌ها می‌پردازیم:
هوانوردی الکتریکی
با توجه به محاسبات انجام شده، ۲.۵ درصد کربن تولید شده در سال ۲۰۱۹ در جهان مربوط به مسافرت‌های هوایی بوده که این رقم ممکن است تا سال ۲۰۵۰ سه برابر شود. هواپیماهای الکتریکی می‌توانند تحول مورد نیاز را در این زمینه فراهم کنند. به همین دلیل شرکت‌های زیادی برای تولید آن به رقابت پرداخته‌اند. موتورهای پیشران الکتریکی این هواپیماها نه تنها آلایندگی‌های کربن مسافرت‌های هوایی را از بین می‌برد، بلکه تا ۹۰ درصد هزینه سوخت، ۵۰ درصد هزینه نگهداری و ۷۰ درصد میزان نویز را کاهش می‌دهد.
موتورهای الکتریکی معمولاً طول عمر بیشتری نسبت به موتورهایی با سوخت هیدروکربن دارند، به طوری که این موتورها هر ۲۰ هزار ساعت و موتورهای سوختی هر دو هزار ساعت، نیاز به تعمیر پیدا می‌کنند. در حال حاضر ۱۷۰ پروژه تولید هواپیمای برقی در حال انجام است که اغلب آن‌ها برای مسافرت‌های خصوصی طراحی شده‌اند. البته شرکت ایرباس اعلام کرده است که قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ میلادی، هواپیماهای الکتریکی با ۱۰۰ سرنشین تولید و آماده پرواز کند.
تبدیل دی اکسیدکربن به مواد شیمیایی مورد نیاز
تولید مواد شیمیایی، باعث مصرف سوخت‌های فسیلی می‌شود. فرآیندهای استخراجی نیز به انتشار دی اکسیدکربن و تغییر آب و هوا دامن می‌زنند. فناوری‌های جدید می‌توانند برای تبدیل دی اکسید کربن به مواد شیمیایی مورد نیاز از نور خورشید استفاده کنند. این اقدام باعث می‌شود میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کند. فرآیند مذکور به لطف پیشرفت در کاتالیزورهای فعال نور خورشید یا فتوکاتالیست‌ها امکان‌پذیر است. فتوکاتالیست‌ها معمولاً نیمه رسانا بوده و برای تولید الکترون‌هایی که در تبدیل دی اکسید کربن به مواد شیمیایی مورد نیاز نقش دارند، به نور ماورای بنفش و انرژی بالا نیاز دارند.
این نختسین گام مهم برای ساخت پالایشگاه‌های خورشیدی است که ترکیبات مفید مانند مولکول‌های پلتفرم تولید می‌کنند. از این مولکول‌ها به عنوان مواد اولیه برای ساخت محصولاتی مانند داروها، شوینده‌ها، کودها و منسوجات به کار می‌رود. شرکت‌های بسیاری فناوری‌های تبدیل دی اکسید کربن به مواد شیمیایی را در سال‌های آتی توسعه می‌دهند.
تولید سیمان با حداقل کربن
بتن پرکاربردترین ماده ساخت بشر محسوب می‌شود که بیشتر دنیای ساخته شده اطراف ما را تشکیل داده است. تولید سیمان که یکی از اجزای اصلی بتن است، تقریباً هشت درصد از انتشار گاز دی اکسید کربن را در کل جهان به خود اختصاص می‌دهد. به طور کلی چهار مرحله اصلی تولید سیمان شامل خرد کردن و آسیاب کردن مواد خام، ترکیب مواد به نسبت مناسب، پخت مخلوط تهیه شده در کوره و آسیاب یا نرم کردن محصول پخته شده معروف به "کلینکر" می‌شود. هم اکنون سالانه چهار میلیارد تن سیمان تولید می‌شود و با توجه به افزایش شهرنشینی، انتظار می‌رود این رقم در ۳۰ سال آینده به پنج میلیارد تن برسد. به همین دلیل محققان و شرکت‌های نوپا در حال بررسی فرآیند تولید سیمان با حداقل انتشار کربن هستند. به نظر می‌رسد که تولید این نوع سیمان، سهم قابل توجهی در تغییرات آب و هوایی خواهد داشت.
نظر شما