به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی در دوران کرونا از محبوبیت بسیار زیادی در میان مردم سراسر دنیا برخوردار شد. استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی در اوایل ظهور بیماری در اغلب نقاط جهان ممنوع شد و پس از آن نیز، افراد بسیاری از ترس ابتلا به ویروس کرونا استفاده از وسایل نقلیه عمومی را به حداقل رساندند. بسیاری از مردم خودروهای شخصی را برای تردد خود برگزیدند، حال آن که جمعیت زیادی از مردم جهان، از داشتن وسایل حمل و نقل شخصی محروم بوده و تلاش کردند شیوه‌های بهتری را جایگزین کنند.
شواهد حاکی است که مردم در ایالات متحده آمریکا، مکزیک، کلمبیا، آلمان و فرانسه از جمله افرادی بودند که بیشترین رغبت را به دوچرخه‌سواری در دوران پاندمی نشان دادند، به طوری که در مدت زمانی بسیار کوتاه، سراسر خیابان‌های این کشورها را تردد دوچرخه‌سواران فرا گرفت. مقامات رسمی در اغلب شهرهای جهان، به منظور سازگاری با شرایط جدید تلاش کردند زیرساخت‌های موجود را تغییر دهند یا انواع جدید احداث کنند. به عنوان مثال شهردار بوگاتای کلمبیا طی مدت زمانی بسیار کوتاه ۸۴ کیلومتر مسیر دوچرخه‌سواری ایجاد کرد، مقامات لیما پایتخت پرو نیز ۴۶ کیلومتر مسیر دوچرخه‌سواری جدید به قبلی‌ها افزودند و در پاریس نیز ۵۰ کیلومتر فضا برای دوچرخه‌سواران به وجود آمد.
البته همه مسیرهای دوچرخه‌سواری از کیفیت یکسان برخوردار نبوده‌اند؛ بعضی از آن‌ها تنها به وسیله خط کشی‌ها یا موانعی معمولی از محل حرکت وسایل نقلیه جدا شده و در نتیجه ایمنی کافی برای دوچرخه‌سواران فراهم نیاورده است. این در حالی است که در بعضی از شهرها نظیر بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین و پاریس در فرانسه، مسیرهایی با تمام امکانات و به صورت کاملاً جدا از محل تردد وسایل حمل و نقل موتوری در اختیار کاربران قرار داده شده است و در نتیجه این افراد می‌توانند با داشتن ایمنی کامل تردد کنند. بدیهی است که برنامه‌ریزان شهری در ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری باید استراتژی‌هایی مفید به کار گیرند تا بتوانند هر چه بیشتر مردم را به سمت این شیوه تردد سبز جذب کنند.
استفاده از شهرسازی تاکتیکی برای ایجاد تغییر در زیرساخت‌های موجود
همیشه لازم نیست مقامات رسمی مسیرهایی جدید برای ترویج دوچرخه‌سواری ایجاد کنند؛ گاهی می‌توان با خلاقیت از خیابان‌های موجود در شهرها به بهترین شکل ممکن برای ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری بهره گرفت. اسلو، پایتخت نروژ از جمله شهرهایی است که برنامه‌ریزان آن توانسته‌اند با استفاده از رویکرد شهرسازی تاکتیکی میزان مرگ‌های ناشی از شیوع سوانح خیابانی را به صفر برسانند. در واقع، مقامات این شهر در مدت زمانی باورنکردنی و با استفاده از شهرسازی تاکتیکی ابتدا خیابان‌های دو طرفه را به مسیرهایی یک طرفه تبدیل کردند که این کار امنیت ترافیک را به وسیله محدود کردن فضای حرکت خودروها و کاهش سرعت آن‌ها فراهم آورد.
کاهش سرعت و ترافیک
اخیراً جنبشی به نام "چالش هدف صفر" در بسیاری از شهرهای جهان به راه افتاده که طی آن مقامات رسمی تلاش می‌کنند ایمنی خیابان‌ها را افزایش دهند و از این طریق، مرگ و میرهای ناشی از سوانح خیابانی را به حداقل برسانند. بدیهی است که برای رسیدن به این هدف باید سرعت حرکت خودروها و سایر وسایل تردد به خوبی مدیریت شود تا از وقوع تصادفات جلوگیری شود. سرعت زیر ۳۰ کیلومتر بر ساعت می‌تواند به طور قابل توجهی احتمال مرگ‌های خیابانی را کاهش دهد و حتی به صفر برساند.
ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری برای اهداف درازمدت
برنامه‌ریزان شهری باید به منظور افزایش رغبت مردم به استفاده از دوچرخه برای تردد در شهر، زیرساخت‌هایی دائمی ایجاد کنند. گزارشات حاکی است در شهرهایی با مسیرهای دائمی برای دوچرخه‌سواری، مردم با سرعت مطمئنه حرکت کرده و در نتیجه، آمار سوانح خیابانی در آن‌ها به حداقل رسیده است. بدیهی است که ایجاد زیرساخت‌های دائمی و باکیفیت در تمام مناطق یک شهر، به خصوص در نواحی کم‌درآمد شهر، به حداقل رسیدن انتشار کربن را در پی خواهد داشت و منجر به بهبود هوا خواهد شد و در نهایت قابلیت دسترسی در شهر را برای تمام ساکنان افزایش خواهد داد.
نظر شما