جین آستین؛ شکسپیر نثر

به گزارش خبرنگار ایمنا، قرار گرفتن نام جین آستین در ردیف نویسندگان بزرگ تقریباً ۱۳ سال پس از در گذشت او زمان برد. آستین نویسنده‌ای است که گذر زمان نه تنها از محبوبیتش نکاست، بلکه او را بیش از پیش به عنوان یک نویسنده جریان ساز در ادبیات مطرح کرد. در واقع هرچه از زمان این نویسنده دور تر می‌شویم گویی او به ما نزدیک تر می‌شود.

آستین هفتمین فرزند یکی از روحانیون همپشایر انگلستان بود. او علاقه به نویسندگی را از کودکی به همراه داشت به گونه‌ای که در سن ۲۱ سالگی نخستین رمان خود را منتشر کرد. آستین را می‌توان زنانه‌نویس‌ترین نویسنده زمان خود به حساب آورد، چراکه از مردسالاری و نادیده گرفته شدن نقش زنان در جامعه صحبت کرد و حتی انتقاداتی به آن وارد کرده است. آستین هیچگاه ازدواج نکرد، اما یکی از اصلی‌ترین سوژه رمان‌های او دخترانی بودند که سعی داشتند کمبودهای اجتماعی خود را به وسیله ازدواج با مردان طبقه اشراف جبران کنند.

با وجود اینکه آستین در شرایط تاریخی منحصر به فرد قرن هجدهم که اتفاقات سیاسی بیش از هر چیز پر رنگ بود زندگی می‌کرد، اما در رمان‌های خود چندان به مسائل سیاسی اهمیت نداد. این به معنی نویسنده احساسی بودن او نیست برعکس می‌توان گفت او از عاشقانه نویسی و توصیف صحنه‌های رمانتیک نفرت داشت و به سرعت از آنها عبور می‌کرد.

نخستین نکته‌ای که در مورد این نویسنده جلب نظر می‌کند این است که مطابق جریان ادبی زمان خود پیش نرفت. او تکیه نوشته‌های خود را تنها بر احساس قرار نداد و با ترکیب عقل و احساس ویژگی‌های منحصر به فردی به نوشته‌های خود داد. به همین دلیل است که از واقع گرایی و رئالیسم در آثار این نویسنده سخن گفته می‌شود.

عقل و احساس، غرور و تعصب، منسفیلد پارک واما آثار این نویسنده در زمان حیات و کلیسای نورث‌انگر و ترغیب دو اثر دیگر او محسوب می‌شوند که پس از درگذشت وی به چاپ رسیدند. رمان‌های او در مدارس تدریس و تقریباً به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده است.

واقع گرایی، اظهار نظرهای اجتماعی گزنده و طنزهای ویژه، آستین را به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان انگلیس در میان دانشگاهیان و عموم مردم مطرح کرده است. اهمیت او به اندازه‌ای است که پس از ملکه انگلستان تنها زنی است که عکسش روی اسکناس‌ها چاپ شد.

پس از آستین منتقدان سنتی، مدرن، فمینیست و پست مدرن از آنچه در نوشته‌های این نویسنده مطرح شده بود، استفاده کرده و تئوری‌های خود را مطرح کردند.

علاوه بر اینکه آستین را می‌توان نخستین نویسنده رئالیسم محسوب کرد، نوشته‌های او دارای اهمیت تاریخی نیز هست؛ این نویسنده به روابط و مناسبات اجتماعی زمان خود بیش از هر چیز دیگری اهمیت می‌داد به همین دلیل است که با مطالعه آثار او می‌توان به نکات تاریخی مثبتی دست یافت. ولادیمیر ناباکوف که خود از برجسته‌ترین نویسندگان روس محسوب می‌شود، آستین را بزرگترین نویسنده انگلیسی زبان دانسته است.