محمدعلی پورنیا در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با بیان این که باید مدارک تحصیلی مدیران شهری متناسب با حوزه کاری آنها باشد، اظهار کرد: اگر اداره شهرداری‌ها در ایران علمی و استراتژیک پیش نرود اجرای تمامی مراحل آن مشکل ساز خواهد بود.
وی افزود: قدمت شهرداری و شهرسازی مشارکتی در ایران از اکثر نقاط دنیا بیشتر است حتی در زمانی که در دنیا با شهرداری آشنا نبودند روستاها و شهرهای کوچک ایران دهیار و کدخدا داشته است.
این کارشناس ارشد شهرسازی با بیان اینکه امروزه نتوانسته‌ایم در شهرسازی مشارکتی پیشرفت چشمگیری داشته باشیم، افزود: طرح‌های شهرسازی را از کشورهای خارجی وارد سیستم اداری خود کرده‌ایم و این تناقض فرهنگ و مدیریت باعث شده تا نتوانیم از طرح‌های خارجی به خوبی استقبال کنیم همچنین از اجرای طرح‌های جامع قدیمی خود نیز باز بمانیم.
وی تصریح کرد: دلیل باز ماندن از اجرای طرح‌های شهری خارجی، تنها می‌تواند تفاوت در فرهنگ شهرداری و شهرسازی ایران با سایر نقاط جهان باشد.
پورنیا گفت: بهترین نوع از مشارکت در شهرسازی این است که مدیریت شهری و شهرداری تیمی از افراد واجد شرایط و دارای تخصص ویژه را برای شهرسازی در حوزه‌های فرهنگ شهرنشینی، اقوام و فرهنگ ایرانی و اسلامی تشکیل دهد.
وی با بیان اینکه اکثر طرح‌های شهری که در دنیا اجرا می‌شود در ایران به مرحله اجرا نمی‌رسد، افزود: باید طرحی مشارکتی متناسب با وضعیت ایران و شهرهای آن در ابعاد فرهنگی و آداب و رسوم هر شهر، معضلات شهری، اجتماعی و اقتصادی مردم با شهرداری‌ها را تدوین، تصویب و اجرا کنیم.
وی تاکید کرد: ویژگی این نوع طرح مشارکتی این است که برنامه‌های اجرایی آن روستا به روستا و شهر به شهر متناسب با تمامی ابعاد همان منطقه خواهد بود.
این کارشناس ارشد شهرسازی خاطرنشان کرد: وقتی مشارکتی را به اتفاق مردم و مدیران شهری در شهر داشته باشیم احساس مالکیت در آن داریم و این باعث می‌شود تا در هر شرایطی و در هر زمینه حتی در مواقع بحرانی مثل کرونا احساس مسئولیت برای مردم ایجاد شده و این احساس محرکه‌ای برای اداره دقیق‌تر شهر بشود.
نظر شما