به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تغییرات اقلیمی در دوران کرونا جوامع و اقتصاد را به سمت انحطاط هر چه بیشتر سوق داد و به آسیب‌پذیری افراد فقیر و کشورهایی که پیش از این نیز با چالش‌های بسیاری دست و پنجه نرم می‌کردند، افزود. در واقع، شیوع بیماری کووید_۱۹ بهانه‌ای بود برای اینکه نابرابری جوامع و اثرات سوء آن بر اقتصاد کشورها به تصویر کشیده شود و مقامات را به اتخاذ اقداماتی برای کاهش شکاف طبقاتی سوق دهد. البته نابرابری تنها به اختلاف طبقاتی بین مردم ختم نمی‌شود، بلکه تفاوت بین کشورهای مختلف از نظر فقیر یا غنی بودن را نیز شامل می‌شود.
در نتیجه، کشورها برای رسیدن به بهترین پیامدها برای ایجاد دنیایی پایدار در پسا کرونا، نه تنها باید به افزایش "برابری در بین مردم" خود بپردازند، بلکه کشورهای غنی نیز باید مناطق فقیر اطراف کشور خود را تحت حمایت مالی در آورند، تا هر چه زودتر بحران‌های ناشی از فاصله طبقاتی در سراسر جهان را به حداقل برسانند.
در حال حاضر از مهم‌ترین اقداماتی که مقامات هر کشور باید انجام بدهند تا دنیایی برابر و پایدار برای پساکرونا به وجود آورند می‌توان به ارائه فوری واکسن در بین مردم، کارآفرینی به خصوص برای کسانی که در پی کرونا شغل خود را از دست داده‌اند و کمک به رشد دوباره اقتصاد اشاره کرد. در ادامه به معرفی استراتژی‌های بیشتر برای به حداقل رساندن تبعات منفی کرونا و افزایش پایداری در آینده پرداخته می‌شود:
حمایت مالی از کشورها و گروه‌های آسیب‌پذیر
بدیهی است که تغییرات آب و هوایی نه تنها سلامت انسان‌ها را نشانه می‌گیرد، بلکه معیشت آن‌ها را نیز به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار می‌دهد. بسیاری از محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در صورت ادامه روند کنونی اثرات جزایر گرمایی، تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۱۳۰ میلیون نفر از ساکنان کشورهای در حال توسعه، شغل خود را از دست خواهند داد. شکی نیست که انتشار ویروس کرونا به این روند سرعت بیشتری خواهد بخشید و جوامع بسیاری را که تا قبل از شیوع بیماری کووید_۱۹ از نظر مالی در وضعیت مطلوب به سر می‌بردند به فقرای جهان خواهد افزود.
شاید بهترین استراتژی برای حل این بحران، حمایت مالی کشورهای غنی از آسیب‌پذیرترین جوامع و کشورها باشد؛ در واقع چنانچه کشورهایی که از نظر مالی در سطح بالایی قرار دارند حمایت خود را برای پیاده‌سازی اقدامات کاهش تغییرات اقلیمی به طور قابل توجهی افزایش دهند، آنگاه مزایای زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی زیادی را برای کشورهایی به ارمغان خواهند آورد که در خط مقدم اثرات اقلیمی قرار دارند. به عنوان مثال سرمایه‌گذاری ۲۵۰ تا ۵۰۰ دلاری به ازای هر هکتار زمین می‌تواند تولید محصولات کشاورزی را ۷۰ تا ۱۴۰ درصد افزایش دهد که این امر، میلیاردها دلار سود برای کشورها به ارمغان خواهد آورد.
درک بحران آب و هوایی برای تصمیم‌گیری بهتر
اولین اقدامی که مقامات رسمی یک کشور برای کاهش تغییرات آب و هوایی باید انجام بدهند، پیش‌بینی و درک خطرات احتمالی ناشی از این بحران است که تنها در این صورت زمینه برای اتخاذ بهترین تصمیم‌ها فراهم می‌آید. در واقع، برنامه‌ریزان می‌توانند از خطرات احتمالی ناشی از اثرات آب و هوایی به عنوان الگویی برای ارائه راه‌حل‌ها استفاده کنند تا از این طریق، زیان‌های مالی و سلامت این بحران همه‌گیر را به حداقل برسانند.
گزارشات حاکی است که تا کنون کشورهای زیادی تلاش کرده‌اند با پیش‌بینی خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی، استراتژی‌هایی برای به حداقل رساندن آن ارائه دهند، با این حال، تنها تعداد محدودی از این کشورها، ایده‌های خود را به مرحله اجرا درآورده‌اند. اما خبر خوش اینکه، شیوع بیماری کووید_۱۹ در کنار تمام اثرات زیانبار خود بر زندگی انسان و اقتصاد جهان، برنامه‌ریزان را یک بار دیگر به تأمل در زمینه کاهش اثرات جزایر گرمایی و افزایش هر چه بیشتر پایداری سوق داده است.
سرمایه‌گذاری در رویکردهای محله‌محور
فعالان محلی از دانش و تجربه زیادی برای ارائه راه‌حل‌هایی در زمینه به حداقل رساندن اثرات تغییرات آب و هوایی برخوردار هستند، با این حال بر سر راه آن‌ها برای پیاده‌سازی ایده‌هایشان موانع مالی بسیاری وجود دارد. چنانچه مقامات ارشد کشورها، این افراد خلاق را از حمایت‌های مالی کشور بهره‌مند کنند، آنگاه به بهترین پیامدها در زمینه کاهش تغییرات اقلیمی و نزدیکی به اهداف توسعه پایدار دست خواهند یافت. علاوه بر این، مقامات باید نقش جوامع محلی و افراد توانمند را برای تصمیم‌گیری‌های شهری تقویت کنند و ایده‌های برتر آنان را در اولویت برنامه‌های شهری قرار دهند چرا که تجربیات مدیریت شهری به وضوح نشان داده که مشارکت با شهروندان در امور شهری، باعث پیشرفت چشمگیر شهر در تمامی امور می‌شود.
نظر شما