از درخشش در فوتبال اروپا تا غروب زودهنگام در ترکیه

به گزارش خبرنگار ایمنا، به نظرتان بدترین تصمیمی که یک بازیکن برای آینده‌ی خودش گرفته متعلق به چه کسی است؟

شاید نام‌های زیادی به خاطرتان بیاید و شاید بشود هر سال مثل سینمایی‌ها یک تمشک طلایی هم برای انتخاب‌های بد در فوتبال اختصاص داد.

مثل رادامل فالکائو کلمبیایی که در اوج دوران فوتبالش مسائل مادی را ترجیح داد و به جایی رفت که فوتبالش را به نابودی کشاند. هیچ‌کس یادش نمی‌رود که در سوپرکاپ ۲٠۱۲ چطور مقابل قهرمان اروپا درخشید و با هتریکش چشم یک دنیا را به خود خیره‌کرد.

در اتلتیکوی تدافعی سیمئونه یک عنصر هجومی بود که حرف اول را می‌زد. کسی که بلد بود هر دروازبانی را مغلوب خودش کند و زهرش روی پیکر همه‌ی تیم‌ها می‌نشست.
فالکائو در فصل ۲٠۱۳-۲٠۱۲ بدون شک بهترین مهاجم نوک دنیا بود.

اما برای ببر کلمبیایی همه‌چیز خیلی زود تمام شد. انتخاب موناکو اولین قدم در راه سقوطش بود و بعد از آن یک مصدومیت سخت او را قشنگ به ته دره پرت کرد. رادامل فالکائو برای نجات پیدا کردن دست به دامن چلسی و منچستر شد، اما دیگر آنقدر توانایی نداشت که در لیگ برتر بدرخشد. به موناکو برگشت و سعی کرد که با ماندن در فرانسه کنار بیاید.

یک شانس خوب به او رو کرد و یک نسل طلایی کنارش شکل گرفت، نسلی که برای جبران کردن فینال ۲٠٠۴ آماده بود، اما این بار هم در قدم‌های آخر کم آوردند و باز هم ناکام ماندند.

موناکو اسیر کوچ دسته جمعی ستاره‌ها شد، اما فالکائو باقی ماند، انگار که دیگر از رفتن خسته شده باشد، ماند و روزهای بد موناکو را هم دید و به این فکر کرد که اگر برای اولین بار اینجا را انتخاب نمی‌کرد، چقدر زندگی‌اش می‌توانست متفاوت رقم بخورد.

او حالا از سال ۲۰۱۹ به لیگ ترکیه و باشگاه گالاتاسرای رفته و در سن ۳۵ سالگی ترجیح داده دوران فوتبالش را در سوپر لیگ آن کشور ادامه دهد.