به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شواهد حاکی است که هر چه زیرساخت‌های مخصوص تردد وسایل حمل و نقل موتوری بیشتر باشد، ترافیک خودرویی با شدت بیشتری جریان می‌یابد. در واقع، شهرنشینان در عصر حاضر، اغلب به علت افزایش سرعت تردد و راحتی استفاده، از خودروهای شخصی خود بهره می‌گیرند و این در حالی است که برخی نیز برای نشان دادن ثروت خود به رفت و آمد با وسایل حمل و نقل خود می‌پردازند. در تحقیقی که پژوهشگران دانشگاه بارسلونا در زمینه رابطه بین زیرساخت‌ها و میزان ترافیک خودرویی در ۵۴۵ شهر اروپایی انجام دادند به این نتیجه رسیدند که طی دو دهه اخیر، افزایش مسیرهای وسایل حمل و نقل موتوری در این شهرها، نه تنها منجر به کاهش ترافیک نشده است بلکه تراکم شدید تردد وسایل حمل و نقل موتوری و وقوع تصادفات را در بر داشته است.
از سوی دیگر، بستن خیابان‌ها روی تردد وسایل حمل و نقل موتوری شخصی و ترویج سایر روش‌های تردد پایدار نظیر پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و وسایل نقلیه عمومی کاهش چشمگیر ترافیک را در بر داشته است. اگرچه تا کنون پژوهش‌های زیادی نشان داده است که بازطراحی خیابان‌ها و محدود کردن تردد خودروهای شخصی در آن‌ها منجر به کاهش قابل توجه ترافیک خودرویی می‌شود، با این حال همچنان بسیاری از برنامه‌ریزان شهری در تلاشند مسیرهای تردد وسایل حمل و نقل موتوری را افزایش دهند تا از این طریق میزان ترافیک را در آن‌ها به حداقل برسانند.
گروهی از پژوهشگران اسپانیایی در سال ۲۰۰۱ تحقیقی انجام دادند که در آن تعداد ۷۰ خیابان از نو طراحی شده و در اختیار عابران پیاده و دوچرخه‌سواران قرار گرفته بود. در بازطراحی این خیابان‌ها، مالکیت آن‌ها از خودروهای شخصی به مردم و وسایل حمل و نقل عمومی قرار گرفته بود و همین امر، تغییر سبک زندگی مردم را در پی داشت. بسیاری از ساکنان اطراف این خیابان‌ها، تردد از طریق وسایل حمل و نقل شخصی خود را به حداقل رسانده و رفت و آمد پایدار را جایگزین آن کرده بودند. در نتیجه این امر، ترافیک خودروها در سایر خیابان‌های شهر به حداقل رسیده و مردم به دوچرخه‌سواری در خیابان‌های کامل می‌پرداختند.
البته نتایج این اقدامات، بسته به شرایط پیش‌زمینه‌ای و چگونگی بازطراحی خیابان‌ها در مناطق مختلف شهر متفاوت بود، اما در نهایت مزایای انتقال مالکیت فضاهای عمومی از خودروها به مردم، به مراتب بیشتر از معایب آن بود. در واقع بسته شدن خیابان‌ها روی تردد خودروها، کاهش ترافیک در سایر مسیرهای تردد وسایل حمل و نقل موتوری را در بر داشت به طوری که در تعداد ۵۱ منطقه، ترافیک از ۱۴۷ درصد به ۱. ۰ درصد رسید و تنها ۱۲ مورد از خیابان‌ها با افزایش ترافیک از ۴. ۰ به ۲۵ درصد مواجه شدند. اما علت این اختلاف میزان تغییر چه می‌تواند باشد؟
بر اساس استدلال‌های پژوهشگران اسپانیایی که انجام مطالعه فوق را بر عهده داشتند، پروژه‌های انجام شده، از مؤلفه های طراحی‌های مدیریت ترافیک جدید مانند چراغ‌های راهنمایی و رانندگی برخوردار بودند. با این حال در بسیاری از موارد، رانندگان نه تنها مسیرهای خود را تغییر می‌دادند بلکه دیرتر از قبل به آغاز تردد در مسیرهای اختصاص داده شده به خودروهای شخصی می‌پرداختند.
برخی از رانندگان نیز مقصد سفر خود را عوض می‌کردند یا اینکه چند مسیر را برای حرکت خود بر می‌گزیدند. پس از گذشت چند ماه از آغاز مداخلات، افراد بیشتری به تردد در مسیرهایی می‌پرداختند که به رفت و آمد غیرخودرویی اختصاص داده شده بود. در واقع با توجه به اقداماتی که مقامات رسمی برای بستن خیابان‌ها روی تردد وسایل حمل و نقل موتوری انجام داده بودند، رفتار مردم و نوع نگرش آن‌ها به تردد در شهر تغییر کرده و با شرایط جدید سازگار شده بود.
اخیراً برنامه‌ریزان در اغلب شهرهای اروپایی، ایالات متحده آمریکا و کانادا به این نتیجه رسیده‌اند که بستن خیابان‌ها روی تردد وسایل حمل و نقل موتوری باعث کاهش ترافیک خودرویی می‌شود و در این راستا، اقدامات زیادی کرده‌اند. پیاده‌راه سازی میدان ساعت در کلانشهر نیویورک آمریکا، از بارزترین و موفق‌ترین نمونه‌ها در این زمینه است که به ادعای مقامات محلی، منجر به کاهش ۴۰ درصدی آسیب‌های ترافیکی بر مردم شده است. علاوه بر این، محدودیت تردد خودروها در یکی از پل‌های معروف لندن، کاهش چشمگیر تصادفات در این مسیر را در پی داشته است.
نظر شما