به گزارش خبرنگار ایمنا، در چهارمین روز از سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر به صورت مجازی در سایت‌های مختلف اینترنتی برگزار شد. اجراهای گروه‌های همنوازان چکاد، آوای اصلانی کتول، دالاهو، دوئت سان موس، رسیتال پیانو، دانشگاه آزاد، دانشگاه علمی کاربردی و ارکستر سمفونیک تهران جمعه یکم اسفندماه از ساعت ۱۷ تا پایان شب به ترتیب به نمایش گذاشته شد.
گروه همنوازان چکاد اولین اجرا
گروه «همنوازان چَکاد» در سال ۱۳۹۸ توسط حامد خدامی تأسیس شد. اعضای این گروه شامل حامد خدامی سرپرست گروه و نوازنده کمانچه، مجتبی عسگری خواننده، فرشته مبشری کمانچه آلتو، شهریار جعفری عود، زمان خیری نی، حامد بالنده سنتور، پانیذ مجاهدنیا عود، محمد ابراهیمی رباب و مرتضی آقاباقری تنبک هستند.
اجرای همنوازان چکاد شامل قطعاتی از مرحوم محمد رضا شجریان و عارف قزوینی و عمدتاً اشعار خیام نیشابوری بود که با تغییرات جزئی در تنظیم و افزودن بخش‌هایی اجرای بدون اشکال و هماهنگی بود. ابتدا تصنیف «شب نیشابور» و پس از آن ساز و آواز و در پایان هم تصنیف «هنگام می» عارف با تنظیم فرامرز پایور اجرا شد.
موسیقی نواحی، اجرای دوم و سوم جشنواره
اولین اجرا در این بخش اجرای گروه «آوای اصلان کتول» به سرپرستی علی اصلانی کتولی بود. اجرایی با صدای غالب کمانچه و شادانه‌های موسیقی کتولی. اعضای این گروه علی اصلانی کتولی کمانچه، سرپرست گروه، نعمت اصلانی کتولی دوتار و خواننده، حسین اصلانی کتولی دوتار و خواننده، مهدی اصلانی کتولی تنبک، افسانه اصلانی کتولی و عالمه اصلانی کتولی همخوان و صاحب اصلانی کتولی دایره، همخوان اعضای این گروه هستند.
همچنین هوشنگ امیریان در اجرای سوم مخاطبان، را با ضرب پنجه‌های پر احساس و بی پیرایه‌اش بر تنبور به شنیدن موسیقی دالاهو و کرمانشاه دعوت کرد. امیریان به خوبی از پس اجرای مقام‌های مختلف موسیقی بر آمده بود و با صدای دلنشین و اشعاری از حافظ و شیخ بهایی توانست اجرایی درخور توجه داشته باشد. در کل می‌توان گفت امیریان نماینده خوبی از موسیقی پر شور و عرفانی کرمانشاه در سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر بود
دوئت سان موس؛ اجرای متفاوت و خلاقانه
این اجرا چهارمین اجرا از شرکت کنندگان بخش بین‌المللی در جشنواره فجر بود. اعضای این گروه، فیلیپ ارزموس، نوازنده گیتار و الکترونیک و کِلمنس زاینیتسا، نوازنده ویلن‌سل و الکترونیک هستند. این گروه در طول اجرای خود در مجموع چهار قطعه و سه بداهه نوازی مختلف را برای شنوندگان خود اجرا کردند. در قطعه اول با نام "anna is typin" به شکلی متفاوت و غیر معمول ویولن سل سعی بر آن داشت که ریتم موسیقی را همراه با تکنیک‌های مدرن این ساز نگه دارد و گیتار ملودی دلنشینی را اجرا می‌کرد و بدین صورت موسیقی بین این دو رد و بدل می‌شد.
به نظر می‌رسید نوازندگان به موسیقی جاز و بلوز دلبستگی بیشتری داشتند اما در عین حال از تمامی عناصر و تکنیک‌های ژانرهای دیگر موسیقی در اجرای خود بهره می‌بردند. در بداهه نوازی‌ها جایی بود که نوازنده ویولن سل این ساز را با پیتزیکاتوهای متفاوتش و به دست گرفتن متفاوت ساز، گویی این ساز به گیتار نزدیک شده بود؛ ولی در طول اجرا خلاقیت در استفاده از آکوردهای دیسونانس و ملودی‌های جذاب کنترپوانیک که به نظر می‌رسید تا حدود زیادی بداهه بودند جذابیت خاصی به این اجرا بخشیده بود. نکته قابل توجه این بود که ارزموس و زاینیتسا در فضا سازی با استفاده از قابلیت مختلف و متنوع ساز تبحر ویژه‌ای داشتند. این موضوع به خصوص درباره ویولن سل بیشتر صدق می‌کرد. در کل یکی از بهترین اجراهای بخش بین الملل که اجرایی متنوع، آزاد، تا حدودی فرم گریز و جسورانه بود؛ تا به اینجا دوئت سان موس است.
رسیتال پیانو
رسیتال پیانو با نوازندگی دیبا پیشدادی، لیلی زمان احمدی و امیربهادر نصیری فر اجراهایی مورد قبولی بودند که از ظرایف نوازندگی و کیفیت اجرایی خوبی برخوردار بود.
دیبا پیشدادی متولد ۱۳۸۳ نوازنده‌ای نوجوان با آینده‌ای درخشان است. پیشدادی با اجرای پرلود و فوگ باخ و سونات مهتاب بتهوون نشان داد درک خوبی از موسیقی کلاسیک و ظرایف آن دارد ولی اجرا می‌توانست به مراتب بهتر از این باشد. نکته قابل تحسین دیگر قطعات سوم و چهارم یعنی سولوی پیانو او بود که نشان می‌داد این نوجوان ذوق و طبع خوبی هم در آهنگسازی دارد که باید توجه ویژه‌ای بدان داشت.
لیلی زمان احمدی با اجرای آثاری از اسکارلاتی، راخمانیف و مسیان تسلط خود را در نوازندگی آهنگسازان متفاوت نشان داد. حسن انتخاب او در اجرای چنین آثار متنوعی بسیار درخور توجه بود. آاری که هم از لحاظ تکنیکی نوازنده را می‌سنجد و هم از نظر کیفیت اجرایی و مواردی همچون داینامیک و آرتیکولاسیون قطعات حائز اهمیت است. زمان احمدی متولد سال ۱۳۷۲ و دانشجوی رشته موسیقی در دانشگاه هنر تهران است.
اجرای بعدی از رسیتال پیانو امیر بهادر نصیری فر بود. اجرایی قابل ستایش که نکات اجرایی تا حدودی در آن رعایت شده بود. نصیری فر در جشنواره موسیقی جوان هم حضور قابل توجهی داشته است ولی اجرای متفاوت خود در جشنواره فجر پیشرفت‌های او را در زمینه نوازندگی نشان داد. سونات شماره ۱۴ بتهوون قطعه‌ای بود که نصیری فر به اجرای آن پرداخت.
دانشگاه آزاد اسلامی
اجرایی از سونات ویولن شوبرت در لا ماژور که با نوازندگی ویولن سارا نادری و همراهی پیانوی نیما شناوری اجرا شد. سارا نادری متولد سال ۱۳۷۸ است. او نوازندگی ویولن را زیر نظر استادانی چون ابراهیم لطفی و گلریز زربخش آموزش دید. نادری دارای سه رتبه پیاپی در یازدهمین، دوازدهمین و سیزدهمین جشنواره موسیقی جوان است. او در حال حاضر دانشجوی کارشناسی موسیقی کلاسیک است. اجرای او در این بخش درخور توجه بود. ولی به نظر می‌رسید که می‌توانستیم شاهد اجرایی بهتر از این نوازنده باشیم که در آن به تمامی ویژگی‌های نوازندگی توجهی یکسان شده باشد.
دانشگاه علمی کاربردی
اجرای بعدی نوازندگی بسیار زیبا و دقیق نیما شناوری بود. نیما شناوری در سال ۱۳۷۷ در تهران متولد شد. نواختن پیانو را از کودکی نزد پدر خود آغاز کرد و در هنرستان موسیقی نزد استاد رضا طاهری و سپس نزد رافائل میناسکانیان ادامه داد و از مسترکلاس‌های تامارا دولیزه و گوتلیب والیش نیز بهره گرفته است. نیما شناوری را شاید بتوان جزء بهترین اجراهای پیانوی جشنواره موسیقی فجر به حساب آورد. قطعات انتخابی او قطعاتی نسبتاً سخت و پیچیده از فرانتس لیست، بتهوون و موتسارت بود. اجرایی که هم قدرت تکنیکی او وهم استفاده مناسب از فیزیک بدن برای ادای حالت‌های اجرایی مختلف را نشان می‌داد. شناوری از پس اجرای لحن طنز گونه اسکرتسو موتسارت بر آمده بود و قطعات بتهوون و به خصوص لیست را به خوبی اجرا کرد.
ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حیدریان
یکی از اجراهای بسیار زیبای چهارمین شب از جشنواره موسیقی فجر اجرای ارکستر سمفونیک تهران بود. اجرایی به رهبری نصیر حیدریان که نشان داد به خوبی با نوازندگان کار کرده است و توانسته اجرایی متفاوت با سطح کیفی مناسب ارائه دهد. حیدریان از تمامی توانایی‌های نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران به خوبی استفاده کرده بود تا سمفونی چهارم برامس را به بهترین شکل ممکن اجرا کند. رهبری سمفونی چهارم برامس سختی‌های خاص خود را دارد و رهبر به خوبی باید بتواند از پس رهبری این سمفونی تراژیک بر آید قطعه‌ای در می مینور که با تغییر در تونالیته سرانجام دوباره در مینور فرود می‌آید.
در موومان دوم این سمفونی شاهد حضور پر رنگ سازهای بادی هستیم که حیدریان شاید بواسطه اینکه خود نوازنده ساز بادی ترومبون است توانسته بود در میان سازهای بادی ارکستر هماهنگی بسیار خوبی را به وجود بیاورد. همچنین نوازندگان ارکستر با سمفونی چهارم برامس رابطه بسیار خوبی برقرار کرده بودند چرا که توجه به تناسب میان شدت و ضعف اجرای نت‌ها و اجرای نت‌های پر جنب و جوش و یا طولانی به خوبی در آنها مشهود بود.
نظر شما