به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، آژانس‌های عمومی و نهادهای خصوصی باید با همکاری یکدیگر استفاده بهینه از خیابان‌ها و زیرساخت‌های مربوطه را تسهیل کنند. مدیریت فعالیت‌ها و عملکرد خیابان‌ها می‌تواند به برآورده کردن نیازها، رویدادهای هفتگی یا وقایع خاص منجر شود و تمام کاربران را راضی نگه دارد. ارائه خدمات ضروری مختلف نظیر پاکسازی مرتب خیابان‌ها، افزایش قابلیت دسترسی، برنامه‌ریزی درست و استفاده از سنگفرش‌های مناسب مستلزم آموزش و اعمال همزمان قوانین است. برنامه‌ریزان شهری باید به طراحی و مدیریت خیابان‌ها به گونه‌ای بپردازند تا کاربردهای مختلف یک خیابان را پیاده کنند و در واقع، خیابان‌هایی کامل ایجاد کنند. اما این کار چگونه ممکن است و طراحی یک خیابان چگونه باید انجام شود؟
هماهنگی کاربری‌ها
لازم است در بعضی از خیابان‌ها، محدودیت‌ها و قوانین خاصی برای پویایی در نظر گرفته شود تا امکان مدیریت درست استفاده از خیابان فراهم شود. در این روش، برنامه‌ریزان شهری می‌توانند ساعت‌های خاصی را برای تردد خودروهای شخصی، عابران پیاده و وسایل حمل و نقل عمومی در نظر بگیرند تا در نتیجه همه کاربران بتوانند با ایمنی کامل و در نهایت راحتی، به عبور و مرور بپردازند. علاوه بر این باید در روزهای خاصی از هفته، قوانین متفاوتی بر کاربران به خصوص رانندگان وسایل حمل و نقل خصوصی اعمال شود تا از بروز ترافیک جلوگیری شود. این اقدامات کاهش آلودگی هوا را در پی خواهد داشت چرا که با اعمال قوانین تردد، ترافیک خودرویی کاهش می‌یابد و همین امر به حداقل رسیدن آلودگی صوتی و هوایی منجر می‌شود.
مدیریت فضاهای عمومی-خصوصی
آژانس‌های محلی، نهادهای سازمانی و ساکنان یک منطقه می‌توانند با همکاری یکدیگر فضاهای عمومی و خصوصی را برای زیست‌پذیری بیشتر شهرها طراحی کنند. طراحی و سازماندهی روزانه و فعالیت‌های درازمدت می‌تواند به جذب کاربران مختلف به فضاهای عمومی طی زمان‌ها و فصول مختلف منجر شود. بنابراین، برنامه‌ریزان شهری باید ساکنان یک منطقه را به مشارکت تشویق کنند تا بتوانند در حفظ و استفاده درست از فضاهای عمومی بیشترین دستاورد را برای شهر به ارمغان آورند و فضاهای عمومی را به طور برابر در دسترس همگان قرار دهند. استفاده از ایده‌های شهروندان و تشویق آن‌ها به ارائه طرح‌های خلاق از جمله راهکارهای مشارکت شهروندان در امور شهری است.
تغییر شرایط آب و هوایی
طراحی خیابان‌ها و دیگر فضاهای عمومی باید به گونه‌ای باشد که امکان خطرات ناشی از تغییرات شدید آب و هوایی را به حداقل برساند. در واقع، گاهی رویدادهای طبیعی نظیر سیل می‌تواند باعث آسیب جدی به کاربران خیابانی شود و حتی به سازه‌های اطراف نیز صدمه وارد کند. یا مثلاً گرمای شدید عابران پیاده و دوچرخه‌سواران را از قدم زدن یا دوچرخه‌سواری در خیابان‌ها منصرف کند.
بنابراین، برنامه‌ریزان شهری باید چنین شرایطی را پیش‌بینی کرده و قابلیت دسترسی همه کاربران به خیابان‌ها و فضاهای عمومی را امکان‌پذیر کنند. به عنوان مثال در حین برف‌روبی خیابان‌ها یا اطمینان از سیستم زهکشی مناسب، مناطقی نظیر پیاده‌روها که بیشترین آسیب‌پذیری را برای کاربران دارند باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. اگرچه برف‌روبی ممکن است برای مدیران شهری بسیار هزینه‌بر باشد اما در صورت انجام درست اقدامات مربوطه، می‌تواند از زیان‌های اقتصادی و مالی بیشتر، جلوگیری کند. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری در طراحی جدید می‌تواند نیاز به از میان برداشتن برف‌ها و هزینه‌های بعدی را به حداقل برساند.
مدیریت امنیت
مقامات مسئول می‌توانند از طریق نظارت بر خیابان‌ها، نصب علائم هشدار و اعمال قوانین خاص ایمنی آسیب تمام کاربران خیابانی را به حداقل برسانند. از سوی دیگر، ارتباط مرتب شهرداری با مقامات هر منطقه می‌تواند آن‌ها را در حفظ ایمنی کاربران و ایجاد خیابان‌هایی ایمن‌تر هدایت کند. علاوه بر این، آموزش ساکنان هر منطقه در خصوص اهمیت ایمنی و اعمال قوانین مربوطه می‌تواند در افزایش ایمنی شهری نقش مهمی ایفا کند.
وسیع کردن خیابان‌ها برای رانندگان، زیباسازی پیاده روها و افزایش خطوط دوچرخه می‌تواند از طرح‌هایی باشد که رضایت تمام کاربران را از حیث ایمنی به همراه دارد.
نظر شما