به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گسترش ویروس کرونا در زندگی مردم سراسر جهان تغییرات بیشماری به وجود آورده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ترویج دورکاری، تغییر نگرش مردم نسبت به تراکم جمعیتی، آلودگی هوا و حتی شهرنشینی اشاره کرد. در نتیجه این تغییرات، بشر در دوران کرونا به زندگی در حومه‌های شهری با تراکم و آلودگی هوای کمتر روی آورده و همین امر آینده‌ای متفاوت برای این مناطق به ارمغان آورده است. به ویژه در ایالات متحده آمریکا که سبک زندگی مردم تحت تاثیر قابل توجه پاندمی کرونا قرار گرفته است، مردم بیشتر به داشتن زندگی راحت‌تر، مقرون به صرفه‌تر و با فاصله بیشتر از دیگران گرایش پیدا کرده‌اند. البته با تغییراتی که هر روز همه‌گیری کرونا بر زندگی انسان بر جای می‌گذارد، پیش‌بینی پایان شهرنشینی و یا افزایش زندگی در حومه‌ها به عنوان یکی از فرضیه‌های برخی محققان، کار بسیار پیچیده‌ای خواهد بود.
چیزی که هم‌اینک بیش از همه مشهود است اینکه شهرها و روستاها تغییرات قابل توجهی را متحمل شده اند؛ کاهش تراکم شهری به طور چشمگیری مورد توجه مردم و طراحان قرار گرفته، مراکزی چندمنظوری در سراسر شهرها به وجود آمده، قابلیت پیاده‌روی به یک اولویت در تردد داخل شهری تبدیل شده و تاثیراتی پایدار شهرنشینی و زندگی در روستاها را تحت تاثیر قرار داده است. چیزی که در اینجا ممکن است ذهن همه را مشغول کند اینکه آیا تا ۳۰ سال آینده زندگی در حومه‌های شهری به یک روند عادی تبدیل می‌شود یا اینکه روستاها خود شهرهایی مستقل تشکیل خواهند داد؟
در اینجا لازم است درکی کلی از وضع حومه‌های شهری به وجود آید که این مناطق، به شدت تحت تاثیر توسعه شهرها قرار گرفته و متکی بر رشد تعداد خودروها و ساختمان‌های تک‌منظوره و خصوصی است که در آن‌ها واقع شده است. اگرچه برای مدت زمانی طولانی، سبک معماری شهری و روستایی مرز مشخصی بین این دو به وجود آورده بود، اما این روزها ساخت و سازهای هر دو به حدی شبیه به یکدیگر است که به جرات می‌توان حومه‌ها را امتدادی از شهرها در نظر گرفت.
نیو راشل، از شهرهای واقع در شمال کلانشهر نیویورک، یکی از بهترین نمونه‌های حومه‌های ایالات متحده آمریکا به شمار می‌رود که انسان را از شلوغی‌ها و هرج و مرج‌های شهرنشینی نجات داده است. ساکنان نیو راشل به راحتی می‌توانند از طریق حمل و نقل عمومی خود را به مرکز منهتن برسانند و در محل سکونت خود به فضایی عاری از شلوغی، آلودگی و سر و صدا دسترسی داشته باشند. البته این روزها، نیو راشل، همچون گذشته، به عنوان مکانی برای گریز از شلوغی‌های شهر در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه خود به شهری با هویت مستقل و محبوب در میان ساکنان خود و شهروندان نیویورکی تبدیل شده است. این شهر نسبتا جدید، هم‌اینک از مراکز تجاری، هتل‌های مجلل، آپارتمان‌های بلند و مراکز فرهنگی مختص به خود برخوردار است و نیاز مردم به رفت و آمد به سمت منهتن و نیویورک را به حداقل رسانده است. منتقدان شهری پیش‌بینی کرده‌اند که نیو راشل در آینده‌ای نه چندان دور به مرکزی برای رشد فرهنگ و هنر و شهری با رونق اقتصادی بالا تبدیل خواهد شد.
کلمبوس، مرکز ایالت اوهایو در آمریکا و بزرگ‌ترین شهر این ایالت به شمار می‌رود که از مراکز تجاری متعدد، حومه‌های شهری و دانشگاه‌های برجسته بسیاری برخوردار است. گسترش این کلانشهر حومه‌های بسیاری را در اطراف خود احاطه کرده است که به عنوان مراکز فرهنگی، تجاری و تفریحی مورد استفاده قرار می‌گیرند و همین امر باعث شده است مرکز شهر بسیار خلوت، با ساختمان‌های کوچک و کم جمعیت باشد و فضایی دنج برای افراد ثروتمند به وجود آورد. بزرگراه‌های بسیاری دور تا دور کلمبوس را احاطه کرده و دسترسی راحت مردم از مرکز به فضاهای اطراف را فراهم آورده است.
نیو راشل و حومه‌های کلمبوس تنها چند نمونه از گسترش مناطق روستایی در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شوند؛ مناطق برون شهری دیگری نیز در این کشور هم‌اینک از هویتی مستقل و موفق برخوردار هستند. بدیهی است که در پی پیشرفت تکنولوژی، شهرنشینی و تغییرات سبک زندگی، حومه‌ها در آینده شکل تازه‌ای به خود خواهد گفت و بسیاری از مشکلات شهرنشینی قرن بیست و یکم را از میان خواهد برداشت.
نظر شما