مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: تهیه طرح‌های شهری باید با امکانات مالی و اجرایی مدیریت شهری انطباق پیدا کند و نیاز است که بودجه شهرداری، آموزش و پرورش، تربیت بدنی، بهداشت و درمان و سایر سازمان‌های شهری با شرح خدماتی که برای آنها در نظر گرفته می‌شود منطبق باشد.
وی با بیان اینکه بار موجود در طرح‌های جامع و تفصیلی باید کاهش پیدا کند، خاطرنشان کرد: در این راستا بهتر است که تنوع در کاربری‌های طرح‌های توسعه شهری کمتر و بر روی کاربری‌های اساسی مثل مسکن، فضای آموزشی، فضای سبز و معابر بیشتر تمرکز شود.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری با تاکید بر اینکه نوع تهیه طرح‌ها باید مطابق با قوانین و مقررات کشور تغییر کند، تصریح کرد: تعریف و تثبیت کاربری‌های تحقق ناپذیر بر مالکیت‌های شهروندان در کشوری که مالکیت از اهمیت زیادی برخوردار است، زمینه را برای تحقق ناپذیری طرح‌ها فراهم می‌کند و نیاز است به منظور روایی طرح‌های توسعه شهری محتوای طرح‌ها با قوانین موضوعی که در کشور وجود دارد، انطباق داشته باشد.
ابراهیمی یادآور شد: تهیه قانون جامع شهرسازی و اصلاح شرح خدمات تهیه طرح‌های توسعه شهری دو پیشنهاد اساسی برای رفع مشکل روایی طرح‌های شهری است و شرح خدمات تیپ ۱۲، دیگر پاسخگوی رفع نیازهای شهرهای ما نیست و باید تغییر کند.
وی در توضیح شرح خدمات تیپ ۱۲، گفت: زمانی که اداره کل راه و شهرسازی قصد دارد طرح‌های جامع و تفصیلی برای شهرها تهیه کند، از مشاور تهیه طرح انتظاراتی دارد و این انتظارات به عنوان شرح خدمات تیپ ۱۲ مکتوب شده است و اسناد و مدارک آن باید توسط مشاور تولید شود.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری تاکید کرد: شرح خدمات تیپ ۱۲ مربوط به سال ۱۳۶۳ است و هنوز نیز اجرا می‌شود در حالی که در دنیا اینگونه تهیه طرح منسوخ شده است.
ابراهیمی اضافه کرد: مدیران و برنامه ریزان شهری در سایر کشورها متوجه شده‌اند که طرح‌های جامع و تفصیلی دیگر پاسخگوی نیاز شهرها نیست و سعی کرده‌اند به سمت تهیه سایر طرح‌های شهری مثل طرح‌های راهبردی ساختاری، طرح‌های استراتژیک و طرح‌های کوچک و مسئله محور پیش بروند.
نظر شما