توزیع ناعادلانه فضای سبز در دوران پاندمی

فضاهای سبز یکی از ارکان مهم طراحی شهری به شمار می‌رود که توزیع عادلانه آن به بهبود سلامت همه شهروندان کمک می‌کند؛ پاندمی کرونا نشان داد که بسیاری از شهرهای جهان این مؤلفه مهم شهرسازی را نادیده گرفته‌اند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ویروس کووید -۱۹ علاوه بر اینکه درس‌های زیادی به برنامه‌ریزان شهری داده است، باعث به وجود آمدن چالش‌های جدید شده است. مردم برای کسب آرامش به گذراندن زمان در فضای باز نیاز دارند، بنابراین می‌توان گفت که وجود پارک‌ها و مناطق طبیعی برای مقابله با بحران‌هایی مانند شیوع ویروس کووید -۱۹ بسیار مهم و حیاتی است. تحقیقات نشان داده افرادی که به مناطق طبیعی سرسبز دسترسی دارند، عمر طولانی‌تری را تجربه می‌کنند و با مشکلات جسمی و روحی کمتری مواجه می‌شوند؛ به عبارت دیگر، وقت گذراندن در طبیعت می‌تواند استرس را کاهش دهد. از آنجایی که در دوران شیوع ویروس کرونا، بسیاری از مناطق تفریحی و باشگاه‌ها تعطیل بوده‌اند مردم بیش از پیش برای ورزش و استراحت کردن به فضاهای سبز مانند پارک‌ها مراجعه می‌کنند.

متأسفانه فضاهای سبز برای همه در نقاط مختلف شهر در دسترس نیست و به صورت عادلانه توزیع نشده است. به عنوان مثال محله‌های فقیرنشین به طور کلی فضای سبز کمتری نسبت به محله‌های مرفه نشین دارند؛ بنابراین کودکانی که در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند فضایی برای ورزش کردن ندارند و معمولاً با مشکلات سلامتی، اجتماعی و تحصیلی بیشتری مواجه می‌شوند. حتی گاهی اوقات کیفیت و امنیت فضای سبز از منطقه‌ای به منطقه دیگر متغیر است. در بعضی مناطق، فاصله ساکنین محله تا فضای سبز بسیار کم است در حالی که در بعضی مناطق دیگر فاصله ساکنین منطقه تا فضای سبز به قدری زیاد است که دسترسی به آن‌ها تنها از طریق وسائل حمل و نقل مقدور است. ایده آل‌ترین حالت این است که فاصله افراد از منطقه مسکونی خود تا فضای سبز تقریباً پنج دقیقه پیاده‌روی باشد.

روانشناسان معتقدند زمانی که فرد مدتی را در طبیعت طی می‌کند، میزان فعالیت مغز و سیستم عصبی او کاهش پیدا می‌کند و در نتیجه باعث بهبود سلامت جسمی و روحی او می‌شود. با وجود اینکه انسان‌ها شدیداً با هم متفاوت هستند اما بیشتر افراد با حضور در طبیعت احساس بهتری دارند. مردم معمولاً دنبال فضاهای آرام و وسیعی هستند که برای مدتی از زندگی شهری، آلودگی هوا، صدای بوق خودروها و صدای بلند موزیک رها شوند. اما در حال حاضر این محیط‌ها در راستای تامین این اهداف نیستند و مزایای روانی و عاطفی آن‌ها در نظر گرفته نمی‌شود.

از آنجایی که بررسی کیفیت طبیعت یک موضوع سلیقه‌ای و ذهنی است، می‌توان با استفاده از شاخص مناطق طبیعی سلامت‌محور، جنبه‌های مختلف یک فضای سبز را ارزیابی کرد. این شاخص‌بندی می‌تواند در مکان‌یابی، ساختن و محافظت از جاهایی که بیشترین مزایا را برای مردم و طبیعت دارد کمک کند. یک منطقه طبیعی سلامت‌محور مکانی است که از آلودگی صوتی و ترافیک به دور است، فضای لازم برای پیاده‌روی و دوچرخه سواری را فراهم می‌کند، دارای درختان بلند و پوشش گیاهی متنوع است و همزمان قادر است نیازهای انسانی را تأمین کند و در حفظ آرامش و بهبود سلامت جسمی و روحی آن‌ها کمک کند.

علاوه بر این، شاخص مناطق طبیعی سلامت‌محور نوعی ابزار نقشه برداری است که به بهبود دسترسی عادلانه افراد به فضای سبز کمک می‌کند. شاخص‌بندی علاوه بر اینکه قادر است ویژگی‌های مناطق طبیعی را بسنجد تا پتانسیل فضای مورد نظر برای ارائه مزایای سلامتی مشخص شود، مناطقی با بیشترین و کمترین ظرفیت برای فضاهای سبز را تعیین می‌کند. بنابراین اطلاعات به دست آمده از این شاخص بسیار مفید است و به دسترسی عادلانه به فضای سبز کمک شایانی می‌کند.

همچنین، اطلاعات به دست آمده می‌تواند به برنامه‌ریزان شهری یا سیاست‌گذاران کمک کند تا در راستای انعطاف‌پذیری اجتماعی و زیست محیطی تلاش کنند. زمانی که دسترسی افراد به محیط‌های سبز در شهرها افزایش پیدا کند انعطاف‌پذیری آن‌ها در برابر بیماری همه گیر کووید ۱۹ و دیگر بحران‌های آینده افزایش پیدا می‌کند. شیوع گسترده ویروس کرونا باعث شده است افراد نسبت به اهمیت فضاهای سبز آگاهی بیشتری کسب کنند، بنابراین اکنون زمان ایده آلی برای بررسی مجدد برنامه‌ریزی برای دستیابی به شهر طبیعت‌محور است.

کد خبر 466838

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.