به گزارش ایمنا، هدف قرار دادن علائم اولیه بی‌تفاوتی و بی‌علاقگی ممکن است یکی از راه‌های تأخیر در بروز این نوع زوال عقل یا کُند کردن پیشرفت آن باشد.
معمولاً علائم زوال عقل زودهنگام در افراد بین سنین ۴۵ تا ۶۴ سال تشخیص داده می‌شود. در این حالت، لوب‌های پیشانی و گیجگاهی مغز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
این نوع زوال عقل معمولاً ژنتیکی است و حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد تمامی افراد مبتلا به این نوع زوال عقل دارای سابقه خانوادگی هستند.
افراد مبتلا به این بیماری ممکن است انگیزه، ابتکار عمل و علایق خود را از دست بدهند و این تصور اشتباه ایجاد شود که آنها دچار افسردگی شده‌اند.
«مارا مالپتی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کمبریج بریتانیا، در این باره می‌گوید: «حس بی‌علاقگی و بی‌تفاوتی سال‌ها قبل از تشخیص زوال عقل زودهنگام بروز می‌کند. در صورت تشخیص زودهنگام این علامت، روند درمان این علائم و تأخیر یا پیشگیری از زوال عقل بهتر خواهد بود.»
محققان در بررسی‌های خود متوجه شدند میزان بی‌علاقگی و بی‌تفاوتی در شرکت کنندگان دارای ژن‌های پر ریسک در ابتدای مطالعه می‌تواند خطر زوال شناختی را در طول دو سال آینده پیش‌بینی کند.
بنابه گزارش مهر، اسکن MRI نشان داد که افزایش شدت بی‌علاقگی در شروع مطالعه با حجم کمتر مغز در دو قسمت لوب پیشانی و کورتکس سینگولات، ارتباط دارد.
نظر شما