به گزارش خبرنگار ایمنا، علی اصغر میر باقری فرد رئیس کرسی مولوی پژوهی در اختتامیه سومین همایش بین‌المللی مولوی پژوهی، گفت: مولوی پژوهی حوزه‌ای بسیار متنوع، پیچیده و گسترده‌ای است که شامل بخش‌ها و ارکان و اجراء مختلفی است که در مولوی شناسی باید به همه این اجزاء توجه کنیم. در غیر این صورت نمی‌توانیم از این سرمایه ملی و فرهنگی که مربوط و متعلق به همه جهانیان است بهره کامل ببریم.
وی افزود: بسته مولوی پژوهی می‌تواند بخش‌های متنوعی در بر داشته باشد، در یک دسته بندی اولیه می‌توان گفت در این حوزه باید سه بخش عمده را در نظر گرفت. نخست بحث ارتقا بنیادهای علمی در حوزه مولوی پژوهی است. باید تلاش کنیم در حوزه مولانا و شمس، شناخت مبانی فکری، سنت، مشرب عرفانی مولانا، احیای آثار او و بخش شرح‌های مثنوی کار کنیم. با اینکه در سال‌های گذشته کارهای ارزنده ای انجام شده است اما موضوعات بسیار زیادی وجود دارد که روی زمین مانده و باید در قالب یک برنامه منسجم و جامع اولویت‌ها و نکاتی که در این حوزه دست نخورده مانده یا به انجام نرسیده را به انجام برسانیم.
این استاد ادبیات ادامه داد: بخش دیگری که در بسته مولوی پژوهی باید به آن توجه کرد، این است که نباید مولانا را محصور در زمان و مکان کنیم. در واقع نباید او را در ویترین قرار داده و تکریم کنیم. این کار درست نیست، باید مولانا را از حصار زمان و مکان بیرون آورده و از این سرمایه بزرگ فرهنگی برای هر روزگار استفاده کنیم. امروزه جامعه ما در داخل و خارج از کشور سخت تشنه تعالیم و پیام‌های مولاناست و باید تلاش کنیم و ببینیم چگونه می‌توان او را به میان جامعه برد.
میرباقری فرد خاطر نشان کرد: برای این کار باید حتماً بخش دیگری از مولوی پژوهی یعنی "حوزه کاربردی مولوی شناسی" را در نظر بگیریم. برای انجام این کار چاره‌ای نداریم که به سراغ مطالعات بین رشته‌ای برویم و از ظرفیت‌های دیگر نیز استفاده کنیم. مولوی شخصیتی کامل و جامع است که ابتدا باید از ابعاد مختلف تحلیل و سپس برای اندیشه و نیاز امروز مناسب سازی شود تا در نهایت مخاطبان در سنین مختلف و با نیازهای متفاوت بتوانند از او استفاده کنند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: بخش سوم مولوی پژوهی مربوط به حوزه بین‌الملل است. مولانا از قرن هفتم هجری به مرور و از قرن نهم با شتاب بسیار بیشتر در سایر نقاط جهان رواج و نفوذ پیدا کرد. امروزه برای بسیاری از مناطق دنیا نمی‌توان مولانا را معرفی کرد چراکه ایران، افغانستان و تاجیکستان به عنوان سه کشور فارسی زبان باید بروند و مولوی را در آن کشورها بشناسند. مولانا در آن کشورها نقشی بسیار وسیع‌تر از نفوذی که امروز در ایران زمین شاهدیم را ایفا کرده است.
میرباقری فرد گفت: دبیر خانه دائمی و شبکه جهانی مولوی پژوهی در دانشگاه اصفهان تاسیس شده است. البته چند سالی است که مقدمات آن شکل گرفته بود اما حالا موجودیت آن را اعلام می‌کنیم. در این شبکه قرار است از طرفیت‌های پژوهشی، آموزشی و فرهنگی داخل و خارج از کشور از مولوی پژوهان و صاحب نظران تا نهادها و مراکز علمی استفاده شود.
در ادامه احسان رئیسی دبیر اجرایی این همایش، گفت: سومین همایش بین‌المللی مولوی پژوهی از ۲۶ آبان کار خود را آغاز کرد و پس از برگزاری ۱۵ نشست تخصصی با حضور اساتید و صاحب نظران داخل و خارج از کشور، در تاریخ ۲۶ آذرماه به کار خود پایان داد.
وی افزود: این همایش برای تحقق اهداف مهمی از قبیل ارائه جدیدترین یافته‌ها، شناسایی نخبگان و اثربخشان حوزه مولوی پژوهی، برقراری ارتباط بین دانشگاه‌ها، مراکز علمی و پژوهشگران فعال در زمینه مولوی پژوهی و همچنین اهداف آموزشی در سه محور: نوآوری‌های علمی، حوزه بین‌الملل و ترویج و کاربردی سازی برگزار شد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در این همایش ۳۹ دانشگاه و مرکز علمی و ۷۶ استاد و صاحب نظر از جمله: دانشگاه اصفهان، کرسی مولوی پژوهی، قطب علمی تحقیقات بنیادی و کاربردی ادب عرفانی، دانشگاه ارومیه، دانشگاه فردوسی، دانشگاه یزد، دانشگاه تبریز، دانشگاه الزهرا، دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه کاشان، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه پیام نور، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام، کانون پرورش فکری، مؤسسه بین‌المللی واقعیت درمانی ویلیام گلسر، دانشگاه علامه طباطبایی، دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دانشگاه داکا (بنگلادش)، راجشاهی (بنگلادش)، دانشگاه سارایوو (بوسنی و هرزگوین)، دانشگاه سلجوق قونیه (ترکیه)، دانشگاه کیریک قلعه (ترکیه)، موسسه آموزشی اکو (ترکیه)، دانشگاه استانبول (ترکیه)، دانشگاه مطالعات زبان‌های خارجی پکن (چین)، دانشگاه مطالعات بین‌المللی شانگهای (چین)، دانشگاه بغداد (عراق)، دانشگاه پریشتینا (کوزوو)، دانشگاه لبنان (لبنان)، دانشگاه جواهر لعل نهرو (هند)، دانشگاه هندوی بنارس (هند)، دانشگاه علی گره (هند)، مشارکت کردند.
رئیسی خاطرنشان کرد: این همایش ۱۷۰۰ نفر شرکت کننده و مخاطب داشت که به صورت زنده برنامه‌های علمی همایش را دنبال می‌کردند. در مجموع بالغ بر ۲۱۰۰۰ ساعت فعالیت آموزشی انجام گرفت.
وی تصریح کرد: بخش دیگری از همایش معرفی و تقدیر از بروندادهای علمی شایسته و اثرگذار در حوزه مولوی پژوهی بود. این بخش در سه محور مقالات، کتاب‌ها و رساله‌های دکتری انجام گرفت.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در بین مقالات ۲۵۶ مقاله توسط هیأت داورانِ بروندادهای علمی و با همکاری پایگاه استنادی علوم جهان اسلام شناسایی و ارزیابی شدند. از بین این مقالات ۳ مقاله «بررسی استعاره‌های مبتنی بر ذهن آگاهی در ابیات مولانا»، «تجربه عرفانی در موقعیت‌های مرزی»، «بازنمایی دیگری در مثنوی» برگزید و درخور تقدیر شناخته شدند اما در بخش کتاب‌ها متاسفانه هیچ کتابی شایسته تقدیر شناخته نشد. از بین رساله‌های دکتری که به دبیرخانه همایش ارسال شده بود نیز رساله «بازتاب مفاهیم و تعابیر مثنوی مولوی» شایسته تقدیر دانسته شد.
رئیسی افزود: امیدواریم با این همایش گاهی موثر هرچند کوچک در مسیر مولوی پژوهی زبان و ادبیات فارسی و علوم انسانی برداشته باشیم، گاهی که درخور نام مولوی، زبان و ادبیات فارسی و علوم انسانی باشد.
نظر شما