سولماز حسینیون در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: فضاهای باز شامل خیابان‌ها، میدان‌ها و بوستان‌ها که برای استفاده آزاد، رایگان و برابر در اختیار همه شهروندان قرار می‌گیرد، جزئی از فضاهای عمومی است، اما تاکنون به درستی به توسعه کمی و کیفی این فضاهای شهری پرداخته نشده است.
وی افزود: این فضاها ممکن است مالکیت عمومی یا خصوصی داشته باشد یا در فصل مشترک فضاهای دارای مالکیت عمومی و خصوصی قرار بگیرد.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: این فضاهای عمومی باید در دسترس تمامی گروه‌های جامعه با هر سن و هر جنسیتی قرار بگیرد، افراد ناتوان یا کم‌توان و گروه‌های درآمدی نیز باید در طراحی فضاهای عمومی شهر لحاظ شوند.
حسینیون با بیان اینکه نحوه برنامه‌ریزی و طراحی و مدیریت شهرها با تأکید بر گسترش فضای عمومی در حال تغییر است، عنوان کرد: تلاش مدیران، برنامه ریزان و طراحان شهری دنیا در راستای به حداکثر رساندن حضور افراد در عرصه‌های عمومی است اما این زمینه سازی‌ها در بستر مدیریت، برنامه‌ریزی و طراحی شهری ما مشاهده نمی‌شود.
وی با اشاره به نیاز شهروندان به دسترسی به فضاهای عمومی و باز شهری، تاکید کرد: همه شهروندان باید از مواهب این فضاهای عمومی استفاده کنند در حالی که دسترسی به بسیاری از فضاهای مناسب ورزش یا پیاده روی در تمامی نقاط شهر برای شهروندان ممکن نیست.
این دکترای طراحی شهری گفت: در این راستا توجه به ارتقای کیفیت و کمیت فضاهای شهری در کنار یکدیگر به منظور توسعه فضاهای عمومی برای استفاده تمامی شهروندان اهمیت زیادی دارد.
نظر شما