به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در یکی از مناطق فقیرنشین نایروبی، پایتخت کنیا، با جمعیت بیش از ۱۰۰ هزار نفر، مردم در هنگام بارش باران با دو تهدید جدی مواجه می‌شوند. اول اینکه در پی بارش شدید باران سیل به سمت خیابان‌ها و خانه‌ها روانه می‌شود و سپس خود را به خطوط دفع فاضلاب می‌رساند. در بیشتر مواقع لوله‌های آب و فاضلاب که به طور کامل پر شده است می‌ترکد و فضولات آن وارد خانه‌ها و خیابان‌های شهر می‌شود. تغییرات آب و هوایی چنین رویدادهایی را تشدید می‌کند؛ بارش شدید باران، از کنیا گرفته تا فیلیپین، در سال‌های اخیر لطمه‌های اقتصادی و حتی جانی زیادی داشته است. در بسیاری از شهرهای جهان، مقابله با پیامدهای سیل با شکست مواجه می‌شود و ساکنان از میان آب‌های جاری به محل کار یا مدرسه می‌روند و در بدترین حالت ممکن، خانه‌ها تخریب شده و بسیاری از مردم بی‌خانمان می‌شوند.
تغییرات آب و هوایی در بعضی از نقاط جهان اثرات معکوسی نیز از خود بر جای می‌گذارد؛ به عنوان مثال مردم زیمباوه در سال جاری با دو مشکل اساسی پاندمی کووید -۱۹ و خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کنند. ساکنان بولاویو، شهری در زیمباوه، شب تا صبح را در صف‌های طولانی دریافت آب می‌گذرانند به این امید که آب مورد نیاز برای مصرف روزانه خود را تأمین کنند و این در حالی است که باید فاصله اجتماعی را نیز رعایت کنند.
بهداشت در مدیریت زیست محیطی سنتی، به عنوان یک مسئله مؤثر در تغییرات آب و هوایی در نظر گرفته نمی‌شود، اما شواهد حاکی است که آلودگی هوا، خشکسالی و سیل همگی اقتصاد شهری و رفاه شهروندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. از سوی دیگر رعایت بهداشت می‌تواند به عنوان یک محرک بسیار مهم برای کاهش فجایع مربوط به آب و هوا عمل کند و کیفیت زندگی در شهرها را بهبود ببخشد.
وضعیت فقرای شهرنشین
فقرای شهری اغلب در مناطقی زندگی می‌کنند که در مقابل حوادث طبیعی بیشترین آسیب‌پذیری را دارند و در چنین شرایطی با تهدید جدی مواجه می‌شوند. به عنوان مثال تنش آبی ناشی از تغییرات آب و هوایی اغلب منجر به جیره‌بندی آب در شهرها می‌شود که این اتفاق افراد فقیر و زاغه‌ها را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد. این پیامد فقر، در سراسر شهرهای جنوب جهان مشترک است و خانواده‌های کم درآمد باید بخش زیادی از درآمد خود را به تهیه غذا، انرژی و آب اختصاص دهند. این در حالی است که ساکنان مناطق فقیرنشین، از خدمات شهری کمتری نیز برخوردار هستند و جیره‌بندی آب بیشتر برای آن‌ها اتفاق می‌افتد، به طوری که در طول روز تنها به مدت چند ساعت از آب شهری استفاده می‌کنند.
پایدارسازی از طریق استفاده دوباره
بسیاری از شهرهای جهان در حال حاضر، از نظر داشتن زیرساخت‌های بهداشتی در وضعیت مناسبی بسر نمی‌برند این در حالی است که هر روز تقاضای رعایت بهداشت در آن‌ها افزوده می‌شود. چنین پیش‌بینی شده است که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت شهری حدود دو میلیارد و ۵۰۰ میلیون نفر رشد کند که در نتیجه این اتفاق، نیاز به مدیریت آب، پسماندهای جامد و پساب‌ها افزایش می‌یابد و این در حالی است که هر روز بیشتر از قبل، بشر با پیامدهای ناشی از تغییرات اقلیمی مواجه می‌شود.
بدیهی است که طراحی مناسب و پایدار سیستم‌های آب و فاضلاب می‌تواند مانع از بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیر رویدادهایی نظیر خشکسالی و سیل شود و همزمان، کاهش تقاضای نامعقول آب و ترویج بازیافت پسماندهای جامد و پساب‌ها را در پی دارد. شواهد حاکی است که راه حل‌های موجود نظیر ایجاد سیستم‌های دفع فاضلاب ابتدایی که آب کمتری را مورد استفاده قرار می‌دهد و همچنین سیستم‌های سرویس بهداشتی خانگی که نیاز نیست به شبکه وصل شود و به آب کمتری نیاز دارد می‌تواند در چنین شرایطی بسیار موفق عمل کند.
در بسیاری از شهرهای جهان از ایجاد سیستم فاضلاب بهداشتی برای مدیریت دفع فاضلاب انسانی استفاده می‌شود، اما شهرهایی هر چند کم نیز وجود دارد که از تصفیه پساب‌ها به عنوان یک منبع تامین آب بهره می‌گیرند. در مناطقی با تنش آبی، این راه حل می‌تواند برای کاهش استرس ناشی از کمبود آب عمل کند و در مقابله با بحران کم‌آبی، مؤثر واقع شود. بسته به شرایط، چنانچه چرخه بین خروجی‌ها و ورودی‌ها بسته شود، آنگاه سیستم‌های بهداشتی به نوعی پایداری دست می‌یابد و در نتیجه آب‌های خاکستری و پساب‌ها پس از تصفیه دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال یک تصفیه خانه فاضلاب در نامیبیا، کشوری در جنوب آفریقا در ۵۰ سال اخیر آب فاضلاب را به آب آشامیدنی تبدیل کرده است و توانسته در این رابطه مثال بارزی برای سایر کشورها باشد.
نظر شما