به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بیش از ۵۰ درصد جمعیت جهان از سال ۲۰۰۷ به بعد در شهرها سکونت پیدا کرده‌اند و پیش‌بینی شده است که تا سال ۲۰۵۰، دو سوم جهان شهرنشین باشند. اگرچه شهرنشینان به فرصت‌های شغلی، آموزشی و تفریحی زیادی دسترسی دارند، با این حال، با چالش‌های اجتماعی، اقتصادی، سلامت و زیست‌محیطی بسیاری نیز مواجه هستند. بیش از ۹۰ درصد افراد مبتلا به ویروس کرونا در شهرها سکونت دارند که این امر، سختی زندگی در مناطق متراکم شهری را به تصویر می‌کشد. اگر مقامات رسمی هیچ اقدامی برای حل چالش‌های فوق انجام ندهند، آنگاه هر روز بر مشکلات ناشی از این چالش‌ها افزوده می‌شود. شهرهای پایدار مستلزم وجود جوامع سالم، قوی و عادل هستند که مردم آن به فضاهای سبز، حمل و نقل عمومی و فعالیت‌های جسمی، به طور برابر دسترسی دارند.
بدیهی است که ورزش راه‌حل‌هایی چندگانه برای شهرها فراهم می‌آورد و به آن‌ها کمک می‌کند به وضعیتی برابر، پایدارتر و مقاوم دست یابند. علاوه بر این، ورزش فرصت ایجاد فضاهای سبز، امکانات ورزشی، مشاغل و رشد اقتصادی بیشتر را برای شهرها فراهم می‌آورد و با ارائه فرصت‌های آموزشی، مردم را در جوامع خود گرد هم می‌آورد. میزبانی بازی‌های المپیک، استراتژی دیگری است که در بسیاری از شهرهای جهان برای بهبود زندگی شهری، ایجاد برابری، رشد اقتصادی و کارآفرینی به کار برده می‌شود. در ادامه به معرفی شهرهایی پرداخته می‌شود که تا کنون از میزبانی بازی‌های المپیک به مزایای شهری بسیاری دست یافته‌اند.
توکیو، ژاپن
گسترش ویروس کرونا بازی‌های المپیک توکیو ۲۰۲۰ را به تعویق انداخته و مدیران بازی‌های المپیکی ژاپن را به برنامه‌ریزی برای ارائه مسابقات مناسب دوران پساکرونا سوق داده است. در این راستا، اقدامات زیادی نیز در حال انجام است که از مهم‌ترین آن می‌توان به حداکثر صرفه‌جویی در هزینه‌ها و افزایش کارآمدی‌ها اشاره کرد. علاوه بر این، برنامه‌ریزان المپیک توکیو ۲۰۲۰ تلاش می‌کنند بازی‌ها را با نماد وحدت، امید و پایداری بشریت برای دوران پساکرونا ارائه دهند. البته توکیو ۲۰۲۰، مدت‌های طولانی قبل از شیوع بیماری کووید -۱۹ نیز بر ایجاد میراث انسانی تمرکز کرده بود و ویروس کرونا بهانه‌ای شد تا این نکته بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹، مقامات رسمی توکیو ۱۵۰ هزار نوآوری فراهم آوردند و مردم را به فعالیت در بیش از ۹۰ میلیون اقدام مربوط به ورزش، فرهنگ و محیط زیست سوق دادند. هدف این افراد از اقدامات فوق، ایجاد تغییرات مثبت در جوامع محلی و پایدارسازی شهری بود و نوآوری‌هایی نظیر اهدا گوشی‌های تلفن‌های همراه برای تولید مدال‌های المپیکی، جمع‌آوری پلاستیک‌های قابل بازیافت برای ساخت سکوهای المپیک و انتخاب بخت‌آورهای ورزشی از میان دانش‌آموزان مدارس ابتدایی را شامل می‌شد.
ونکوور، کانادا
مشارکت اجتماعی، به خصوص برای نوجوانان آسیب‌پذیر و جوامع بومی، اصل اساسی پایه‌ریزی بازی‌های المپیک زمستانی ۲۰۱۰ ونکوور بود. ونکوور اولین شهر میزبان بازی‌های المپیک بود که یک سازمان غیرانتفاعی ایجاد و آن را به میراث جامعه وقف کرد. یکی از مهم‌ترین برنامه‌های این سازمان، "مدارس فعال" نام داشت که بیش از ۵۰۰ هزار دانش‌آموز را در سال‌های بین ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰ به فعالیت‌های روزانه مشغول می‌کرد. این مشارکت‌ها تنها مختص دانش‌آموزان نبود بلکه بسیاری از جوامع بومی را نیز درگیر کرد. به عنوان مثال، از سال ۲۰۲۰، طی یک نوآوری به نام صندوق میراث ورزشی بومیان جوان، ورزشکاران غیرحرفه‌ای بومی مورد حمایت دولت کانادا قرار گرفته و به صورت حرفه‌ای مورد آموزش برنامه‌های ورزشی قرار گرفته‌اند.
لندن، انگلستان
بازی‌های المپیک لندن ۲۰۱۲، علاوه بر رونق گردشگری در کشور، به توسعه زیرساخت‌ها در شهر میزبان منجر شد. این بازی‌ها باعث شد جوامع بسیاری گرد هم آیند و از هیچ تلاشی برای ایجاد تغییرات مثبت و درازمدت دریغ نکنند. به عنوان مثال، برنامه "تغییر مکان‌ها"، ابتکاری بود که شهرنشینان لندنی را در بهبود مناطق محل سکونت خود سهیم کرد و بهترین نتایج را نیز در پی داشت. در این پروژه، دانش‌آموزان مدرسه به تأمل در مورد آلودگی هوا و پسماندهای بازیافت و در نهایت ایجاد راه‌حل‌هایی برای برطرف نمودن مشکلات ناشی از آن ترغیب می‌کرد. این کار، به افزایش حس مالکیت شهروندان نسبت به محل زندگی خود کمک زیادی کرد و نتایج مثبت زیادی برای لندن در پی داشت.
نظر شما