به گزارش ایمنا به نقل از روابط عمومی رادیو نمایش، پروانه معصومی در استودیو هشت رادیو نمایش از حال و هوای این روزهایش گفت که نزدیک به ۳۰ سال است از تهران به شمال ایران کوچ کرده و در روستایی آرام و خوب نزدیک به صومعه سرا زندگی می‌کند.
وی با اشاره به موضوع برنامه این هفته که به نامه نویسی اختصاص داشت در جواب این سوال که آیا تاکنون از طرفدارانش نامه‌ای دریافت کرده یا نه، افزود: تاکنون هیچکس برایم نامه‌ای ننوشته چون کسی تلفن یا آدرسی از من ندارد، ولی در کل علاقه به دریافت نامه دارد و به دوستانش که بیرون از کشور هستند، گفته تا به جای ایمیل زدن برایش نامه بنویسند.
معصومی در ادامه در مورد بازیگر شدنش افزود؛ ماجرای بازیگر شدنش برحسب یک اتفاق بود اما اگر به ۵۰ سالِ پیش بازگردد، باز هم همین حرفه را انتخاب می‌کند چون هیچ وقت هیچ توقعی از مسئولین نداشته و باارزش‌ترین چیزی که برایش وجود دارد احترامی است که از سوی مردم است و این برایش بزرگترین هدیه‌ای است که از همگان دریافت می‌کند.
معصومی در جواب این سوال که اگر بخواهد نامه‌ای برای طرفدارانش بنویسد، متن آن نامه چه خواهد بود؟ گفت: چون سه بار در این روزهای کرونایی در بیمارستان بودم، این نامه را برای پرستاران می‌نویسم و در این نامه می‌نویسم: دست تک تک شما را می‌بوسم، من کوچک‌تر از آن هستم که بتوانم از شما تشکر کنم، چون شما پرستاران به قدری بزرگوارانه و بی غل و غش رسیدگی و پرستاری می‌کنید که نمی‌شود با هیچ زبانی از آنها تشکر کرد، به همه خسته نباشید می‌گویم و برایشان از خدا آرزوی طول عمر و سلامتی دارم و از مردم خواهش می‌کنم که کاری کنند تا خستگی این پرستاران کمتر شود
وی دلیل علاقه‌مندی مردم به خودش را اینگونه توصیف کرد که: هیچ وقت نقش منفی بازی نکردم و اینکه بسیار مردم را دوست دارم. این انرژی منتقل می‌شود و دو جانبه است.
نظر شما