سده هشتم هجری را می‌توان مهم‌ترین دروان تاریخ ادبیات دانست چراکه در برگیرنده زندگی یکی از نامدارترین سخن سرایان و محبوب‌ترین شاعران ادبیات فارسی است. جهان خاتون، خواجوی کرمانی، نعمت‌الله ولی، عبید زاکانی و… شماری از نام‌آوران این دوره به شمار می‌آیند؛ در این میان خواجه شمس‌الدین حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب غزل‌سرای با عظمتی است که نه تنها شاعران ایران که شاعران جهان را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است.
لسان‌الغیب رندی است که علاوه بر نظارت بر اوضاع اجتماعی و سیاسی زمان خود به شدت در سرودن اشعار عاشقانه تبحر داشته است و شاید بتوان گفت مهم‌ترین علت محبوبیت او نزد مردم همین اشعار او باشد. پیوند هنری واژگان، تراکم معانی و هم نشینی پدیده‌های متناقض در اشعار او بسیار پررنگ است. خوانندگان اشعار حافظ به شاد زیستن، مهر ورزیدن، کسب حکمت و توجه به سرچشمه جهان دعوت می‌شوند.
به صورت کلی حافظ بی گمان چکیده روح ایرانی است. آنچه در شعر این شاعر بازتاب یافته است شکوه، مجد و عظمت یک فرهنگ کهن و تجلیل و تکریم معرفت است.
نظر شما