امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: کیفیت‌های محیطی سرفصل بسیار مهمی در علوم شهری است که باید مورد توجه قرار بگیرد زیرا شهرهای ما در سیطره کمیت‌ها رشد پیدا کرده در حالی که این کیفیت‌هاست که به فضاهای شهری معنا می‌دهد و زیست‌پذیری شهری را محقق می‌کند.
وی با بیان اینکه تاکنون چندان به توسعه کمی و کیفی این فضاها پرداخته نشده است، افزود: یکی از بزرگترین کیفیت‌هایی که باید به عنوان یک دستورالعمل جدی به آن توجه شود، رابطه شهر و طبیعت است.
این دکترای شهرسازی تصریح کرد: بیشترین حجم آسیب‌ها در فضاها و نقاطی از شهر به وجود می‌آید که کمترین یا مخرب‌ترین ارتباط‌ها را با طبیعت داشته‌اند، نمی‌توان طبیعت را بدون هیچ ملاحظه‌ای و تنها در قالب یک سری چهارچوب‌ها و قالب بندی‌ها از جمله تعیین سرانه‌های فضای سبز در نقشه‌های شهرسازی دید.
شبانی با بیان اینکه فضاهای باز و نیمه باز شهرهای ما تاب‌آور نیستند، تاکید کرد: فضاهای باز جزئی ازعرصه‌های عمومی هستند که شامل میدان‌ها، بوستان‌ها و فضاهایی می‌شوند که باید به صورت ایمن در اختیار همه شهروندان قرار بگیرد.
وی عنوان کرد: نیاز است در ارتباط با رابطه شهر و طبیعت و کیفیت حضور شهروندان در فضاهای شهری، بازنگری شده و شاخصه‌های متعددی در ارتباط با کیفیت فضاهای شهری در دستور کار متخصصان شهری قرار گیرد.
این دکترای شهرسازی گفت: کیفی‌بخشی به فضاها در کنار توجه به بعد کمی آن، باید مورد توجه همه حوزه‌های مدیریتی، بدنه اجتماعی و کلیت جامعه قرار بگیرد تا شاخصه‌های یک شهر زیست‌پذیر عملاً محقق شود.
شبانی خاطرنشان کرد: توجه به این ابعاد بازگشت دوباره‌ای به کیفیت فضاهای شهری است و می‌توان امیدوار بود پس از این بازنگری ساختارهای باکیفیتی در شهرها ایجاد شود، ساختارهایی که در ایجاد آنها کیفیت فدای کمیت نشده است.
نظر شما