به گزارش خبرنگار ایمنا، الهام فخاری در وبینار "کودک و شهر" در سخنانی با موضوع "بالندگی و زیست کودکانه" اظهار کرد: زادگاه من جدای از شهر تهران است و در حال حاضر زیست شهری در دو شهر متفاوت را تجربه کرده‌ام؛ در طول روز کودکان، افراد دارای معلولیت و یا سالمندان را می‌بینیم که باید میزان زیست پذیری و عادلانه بودن دسترسی‌های شهری برای آنها به‌ویژه کودکان را تقویت کنیم.
وی با بیان اینکه به دلیل بزرگی و جمعیت بالای تهران باید به زیست، بالندگی و رشد کودکان توجه زیادی شود، افزود: با توجه به پیچیدگی تهران، توان رسیدگی به بعضی مسائل خاص مانند کودکان کار و آسیب‌های اجتماعی آنها باید بیشتر و بهتر شود.
فخاری با اشاره به الگوی شهر دوستدار کودک گفت: در طراحی، مدیریت و برنامه ریزی شهر یا روستا به برنامه ریزی دقیق، پیش بینی و دسترس پذیری امکانات شهر برای همگان و به خصوص کودکان اصولاً پرداخته نمی‌شود و خروجی مناسبی ندارد.
وی تاکید کرد: باید همیشه از خود در هر مرحله بپرسیم که تهران چگونه پایتخت یا کلانشهری است؟ آیا دوران کودکی و کودک پنداری در آن به رسمیت شناخته شده است؟ برای ساخت چنین شهری مطابق با الگوهای مناسب برای کودک مهم‌ترین نکته شناخت کودک است. در حال حاضر شناخت درستی نسبت به ابعاد زندگی یک کودک به‌طور کامل وجود ندارد.
وی با بیان نیاز شهر به شناخت کودک افزود: ممکن است بودجه‌های زیادی برای امکانات کودکان در شهر مصرف شود اما برخی سیاستگذاری‌ها و حتی روش بعضی خانواده‌ها مناسب یک کودک نیست.
وی ادامه داد: شاهد اتفاقی زیستن کودکان و نوجوانان شهرمان در فضای شهر و جامعه هستیم که این عمل در دنیای امروز نوعی فرصت سوزی برای تربیت کودکان به حساب می‌آید و باید برنامه‌های منسجمی برای آگاهی بخشی والدین، سیاستگذاران آموزشی و مدیران شهری تعیین شود.
فخاری با اشاره به سیاست‌های غلط و کاهش جمعیت جوان گفت: به نظر می‌رسد که در اصل ثروت و قدرت در اختیار کودکان و نوجوانان نیست در صورتی که پر رونق ترین خدمات و تجارت‌ها در حوزه کودکان انجام می‌شود و این اتفاقی زندگی کردن برای رشد و تکامل صحیح کودکان کاملاً نامناسب و مشکل ساز است.
وی افزود: همین چند گانگی و تفاوت‌های بسیار در شهر تهران می‌تواند در امر مدیریت و برنامه ریزی بسیار آسیب زا باشد و نهادهای اجرایی را دچار مشکل کند. تهران دارای ٢٢ منطقه است که با فاصله‌های مکانی، اقتصادی و اجتماعی به‌وجود آمده‌اند. با این تفاوت باید دقت کنیم که کودکان دقیقاً کجای شهر می‌توانند باشند و چگونه در شهر زیست می‌کنند.
فخاری تاکید کرد: کودکان برای بالندگی باید از منابع و ثروت ملی برخوردار شوند و همچنین تواندمندی هایی را کسب کنند که حتی اگر مشکلی آنها را تهدید کرد بتوانند در هر زمان و مکانی از عهده مسائل خود برآیند.
عضو شورای اسلامی شهر تهران خاطر نشان کرد: همانگونه که پرداختن به مسائل اجتماعی نمی‌تواند تنها بر عهده یک ارگان و یک نهاد باشد، پرداختن به مسائل کودکان و بالندگی کودک تنها مربوط و مختص یک نهاد و اداره نیست بلکه پرداختن به این مسئله وابسته به همکاری تمامی بخش‌ها و ادارات است.
وی ادامه داد: مدیریت شهری می‌تواند از آموزش برای روند این کار در سطوح خود شروع کند و باید مسئله آموزش در جهت بستر سازی شهر برای رشد کودکان اولویت باشد تا بتوان بهتر به معضلات آن رسیدگی کرد.
نظر شما