به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با گرم شدن کره زمین شهرهایی هستند که گرم‌ترین تابستان خود را طی کرده‌اند؛ امواج مکرر و طولانی مدت هوای گرم تأثیرات جدی بر مصرف انرژی، سلامت عمومی، بهره‌وری نیروی کار و اقتصاد شهرها و کشورها دارد. جدا از گرم شدن زمین، در حال حاضر شهرها با مشکل اثر جزیره گرمای شهری روبرو هستند که به موجب آن مناطق شهری در مقایسه با مناطق پیرامون آن گرم‌تر است.
پدیده جزایر گرمای شهری ناشی از عواملی مانند آلودگی هوا، احتراق سوخت، مصرف انرژی، فعالیت‌های صنعتی، جاده‌های آسفالتی، ساختمان‌های بتنی، ساختمان‌های بلند و ساختمان‌های متراکم نزدیک به هم است. در برخی از شهرهای بزرگ متوسط دمای هوا در مناطق شهری بین دو تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد بالاتر از حومه شهر و مناطق روستایی پیرامون است. دولت‌ها و سیاست‌گذاران شهری می‌توانند از انواع استراتژی‌های خنک کننده شهر همراه با مشارکت جامعه و اقدامات آموزشی استفاده کنند؛ در ادامه به برخی از این استراتژی‌ها اشاره می‌شود:
۱. زیرساخت‌های سبز
زیرساخت‌های سبز شامل پارک‌ها، درختان خیابانی، باغ‌ها، بام‌های سبز و باغ‌های عمودی است. در مناطق آب و هوایی گرمسیری و نیمه گرمسیری، مثلاً مناطق وسیعی از استرالیا، زیرساخت‌های سبز یک استراتژی خنک کننده مقرون به صرفه است. هرچه زیر ساخت‌های سبز در شهر کمتر باشد، در اثر تابش آفتاب و حرارت جزایر گرمایی بیشتری شکل می‌گیرند و موجب بالا رفتن درجه حرارت در شهر می‌شوند.
درختان با افزایش سایه روی زمین و همچنین رهاسازی رطوبت در جو و افزایش آب در هوا به خنک شدن شهر کمک می‌کنند. شواهد نشان می‌دهد که ۱۰٪ افزایش سایه ناشی از درختان می‌تواند درجه حرارت محیط در بعد از ظهر را تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد کاهش دهد. همچنین دمای محیط پارک‌ها با آبیاری کافی حدود ۱ تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر از مناطق فاقد پوشش گیاهی است.
می‌توان سایه خیابان‌ها را با کاشت درختان سایه‌گستر در پیاده‌روها و حد فاصل خیابان‌ها افزایش دهیم. اگر فضای کمی برای پارک‌ها و درختان خیابانی وجود دارد، بام‌ها و دیوارهای سبز گزینه‌های قابل قبولی هستند.
۲. طراحی شهری حساس به آب
استفاده از آب به عنوان راهی برای خنک کردن شهرها از هزاران سال پیش شناخته شده است. چشم اندازهای حاوی آب مانند رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و زیست بوم‌ها می‌توانند درجه حرارت محیط شهری را یک تا دو درجه سانتی‌گراد کاهش دهند؛ این کاهش ناشی از ظرفیت نگهداشت حرارتی آب و خنک کنندگی تبخیری آن است.
علاوه بر آب‌های طبیعی، فن آوری‌های مختلف دیگر مبتنی بر آب هم اکنون به دلایل زینتی و اقلیمی در دسترس هستند. نمونه آن‌ها شامل سیستم‌های آبی غیرفعال مانند حوضچه‌ها، استخرها و فواره‌ها و سیستم‌های فعال یا ترکیبی مانند برج‌های تبخیر شونده بادی و آب‌پاش‌ها هستند. سیستم‌های فعال و غیرفعال می‌توانند دمای محیط را ۳-۸ درجه سانتی‌گراد کاهش دهند. سیستم‌های مبتنی بر آب معمولاً با زیرساخت‌های سبز ترکیب می‌شوند تا اثرات آن در خنک سازی شهری و بهبود کیفیت هوا بیشتر شده، به مدیریت سیل کمک کرده و فضاهای عمومی خوش سیما فراهم شوند.
۳. مصالح خنک
مصالح ساختمانی نقش عمده‌ای در تأثیر جزیره گرمای شهری دارند. استفاده از مصالح خنک در سقف‌ها، خیابان‌ها و پیاده‌روها یک استراتژی مهم کاهش دمای شهر است. مصالح خنک رسانایی در برابر حرارت کم، ظرفیت گرمای کم، بازتاب خورشیدی بالا و نفوذپذیری زیادی دارند.
شواهد نشان می‌دهد که استفاده از مواد خنک برای بام و نما می‌تواند درجه حرارت محیط را ۲-۵ درجه سانتی‌گراد کاهش دهد و مصرف انرژی را کاهش دهد.
مصالح خنک کننده که معمولاً در ساختمان‌ها استفاده می‌شود شامل مصالح با رنگ‌های روشن و سفید، روکش الاستومری، آکریلیک یا پلی اورتان، غشای تترولیمر پروپیلن داین، پلی اتیلن کلر، پلی وینیل کلراید، پلی الافین ترموپلاستیک و پلی اتیلن کلروز سولفون است.
سنگ‌دانه‌ها و چسب‌های سبک در آسفالت و بتن، روکش‌های نفوذپذیر ساخته شده از فوم بتن، آسفالت قابل نفوذ و بتن رزین‌دار نیز از مواد روسازی استاندارد هستند.
۴. ایجاد سایه
سایه‌بان می‌تواند درجه حرارت تابشی را کاهش داده و آسایش حرارتی در فضای باز را تا حد زیادی بهبود ببخشد. ایجاد سایه در خیابان‌ها، ورودی ساختمان‌ها و اماکن عمومی با استفاده از فضای سبز، سازه‌های مصنوعی یا ترکیبی از هر دو می‌تواند از تابش خورشید جلوگیری کرده و آسایش حرارتی در فضای باز را افزایش دهد. نمونه‌هایی از سازه‌های مصنوعی شامل سایه‌بان‌های موقت، سازه‌های چادری و سایه‌بان‌های ایجاد شده توسط پانل‌های خورشیدی است.
۵. استراتژی‌های خنک کننده ترکیبی
تجزیه و تحلیل عملکرد پروژه‌های مختلف نشان می‌دهد که استفاده ترکیبی از استراتژی‌های مختلفی که در بالا مورد بحث قرار گرفت، دارای راندمانی بسیار بالاتر از جمع سهم هر فناوری به صورت تکی است. متوسط حداکثر کاهش دما با تنها یک فن آوری نزدیک به ۱.۵ درجه سانتی گراد است. هنگامی که دو یا چند فناوری با هم استفاده می‌شوند، کاهش بیش از ۲.۵ درجه سانتی گراد است.
۶. تغییر رفتار شهروندان
مردم از طریق استفاده از سیستم تهویه مطبوع در ایجاد گرمای شهری نقش بسزایی دارند. هدر رفت گرما ناشی از سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی فضاهای اطراف را گرم می‌کند. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تقاضای سیستم‌های سرمایشی در شهرهای استرالیا تا سال ۲۰۵۰ ممکن است تا ۲۷۵٪ افزایش یابد. چنین روندی تأثیر زیادی در آب و هوای شهری و همچنین افزایش مصرف برق خواهد داشت. اگر در نیروگاه‌ها از سوخت‌های فسیلی استفاده شود، میلیاردها تن آلودگی کربن وارد هوا می‌شود.
طراحی ساختمان همساز با اقلیم و تکنیک‌های طراحی تطبیقی در ساختمان‌های موجود می‌تواند با کاهش دمای داخل و خارج از خانه، تقاضای ساکنان برای انرژی سرمایشی را به حداقل برساند.
نظر شما