به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ناامنی مکان‌های عمومی نظیر خیابان‌ها و فضاهای سبز اغلب باعث می‌شود خانواده‌ها مانع فعالیت فرزندان خود در این مکان‌ها شوند که این امر منجر به بی‌تحرکی بیش از ۸۰ درصد کودکان و نوجوانان بین ۱۱ تا ۱۷ سال در سراسر دنیا شده است. این نگرانی والدین برای فرزندان زیر پنج سال از شدت بیشتری نیز برخوردار است و به همین دلیل در سراسر جهان ۳۸ میلیون کودک دارای اضافه وزن وجود دارد. شیوع بیماری کرونا لزوم ایجاد فضاهای ایمن برای کودکان را که در این دوران به علت دسترسی محدود به ارتباطات اجتماعی و فعالیت‌های جسمی، وضعیتی بحرانی را تجربه کرده‌اند بیش از پیش به تصویر کشیده است. در واقع گسترش شیوع ویروس کرونا فرصتی است تا برنامه‌ریزان در طراحی‌های دوباره خود برای ایجاد شهرهای پایدار، نیازهای کودکان و نوجوانان را به طور ویژه مورد توجه قرار دهند. اما پرسشی که در اینجا ممکن است مطرح شود اینکه شهر دوستدار کودک چه ویژگی‌هایی می‌تواند داشته باشد.
دسترسی تمام افراد جامعه به فضاهای سبز
وجود فضاهای سبز در نزدیکی محل زندگی مردم یکی از بهترین استراتژی‌های شهری در جهت افزایش آسایش فکری و تأمین سلامت جسمی بشمار می‌رود. تحقیقات شده در این زمینه همگی حاکی است کودکانی که به فضاهای سبز در همسایگی خود دسترسی دارند نسبت به همسالان خود در سایر مناطق، اضطراب و خشونت کمتری را در طول زندگی تجربه می‌کنند. از سوی دیگر این کودکان از توانایی بیشتری برای تمرکز بر مطالب آموزشی برخوردار هستند و کمتر به اضافه وزن مبتلا می‌شوند. مقامات رسمی در شهرهای دوستدار کودک همیشه بر حفظ فضاهای سبز موجود تاکید کرده و سعی می‌کنند فرصت‌های جدیدی را به وجود آورند تا قابلیت دسترسی کودکان را با امنیت بیشتر به این مکان‌های عمومی فراهم آورند. علاوه بر این توجه به ایجاد مکان‌هایی برای تفریح و سرگرمی تمام اقشار جامعه از کودک گرفته تا بزرگسال از مهم‌ترین استراتژی‌های شهرهای دوستدار کودک بحساب می‌آید.
ایجاد زیرساخت‌های ایمن برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری کودکان
اگر والدین از ایمنی زیرساخت‌های شهری مطمئن باشند با خیال راحت فرزندان خود را به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری تشویق می‌کنند. این کار نه تنها به سلامت جسمی کودکان کمک می‌کند، بلکه تأثیرات زیادی نیز بر روان آن‌ها بر جای می‌گذارد. متأسفانه در بسیاری از نقاط جهان، کودکان از رفتن به مدرسه و حتی مکان‌های عمومی اطراف منازل خود از طریق پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری هراس دارند و نگرانی والدین نیز بر ترس آن‌ها می‌افزاید. گزارشات حاکی است که در کشور هند سالانه حدود ۶۰ هزار کودک، اغلب در حال قدم زدن، جان خود را بر اثر تصادفات جاده‌ای از دست می‌دهند و بسیاری نیز راهی بیمارستان‌ها می‌شوند.
وجود پیاده‌راه‌ها و مسیرهای ایمن دوچرخه‌سواری در شهرها به خصوص در نزدیکی مدارس امری ضروری است تا کودکان بتوانند با خیال راحت و بدون نیاز به همراهی والدین، در مسیر خانه و مدرسه رفت و آمد کنند. وجود چنین فضاهایی نه تنها جان کودکان را از مرگ و صدمات جدی نجات می‌دهد، بلکه از اضطراب آن‌ها و اعضای خانواده در خصوص تردد به مدرسه می‌کاهد و مهم‌تر از همه اینکه حس استقلال طلبی را در کودکان پرورش می‌دهد. مقامات رسمی در بسیاری از شهرهای تانزانیا تنها با انجام تغییراتی ساده در زیرساخت‌ها نشان دادند که چگونه می‌توان با صرف کمترین هزینه، آمار تصادفات خیابانی را به حداقل رساند و جان بسیاری از کودکان بیگناه را در حین پیاده‌روی نجات داد.
خیابان‌های بدون خودرو
بستن کامل خیابان‌ها روی وسایل حمل و نقل موتوری یکی از بهترین روش‌ها برای افزایش امنیت عابران پیاده و دوچرخه‌سواران، به خصوص کودکان است. این خیابان‌ها نه تنها مردم را به انجام فعالیت‌های جسمی سوق می‌دهد رونق اقتصادی را نیز برای منطقه به ارمغان می‌آورد. مردم در حین پیاده‌روی بیشتر مایلند از فروشگاه‌ها دیدن کرده و ملزومات خود را تهیه کنند اما افراد سوار بر خودرو به دلایل مختلف نظیر نبودن محل پارک خودرو از توقف در نزدیکی فروشگاه‌ها خودداری می‌کنند. مقامات رسمی می‌توانند فضاهایی از خیابان‌های بدون خودرو را به کودکان اختصاص دهند تا امکان بازی و فعالیت جسمی را در محیطی ایمن برای آن‌ها فراهم آورند.
وجود خیابان‌های بدون خودرو در تمام شهرها به خصوص در مناطقی با کمترین دسترسی ساکنان به فضاهای سبز امری ضروری است و ایجاد آن‌ها لزوماً به معنای صرف هزینه زیادی نیست. کافی است برنامه‌ریزان تردد وسایل نقلیه موتوری به این خیابان‌ها را ممنوع کرده و سپس با مداخلاتی خلاقانه مردم را به فعالیت جسمی در این خیابان‌ها ترغیب کنند.
گزارش از: زهرا عباسپور، مترجم ایمنا
نظر شما