به گزارش خبرنگار ایمنا، امیر رضا فرهبد معمار، پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی و مؤلف کتاب خیابان صلح شامگاه گذشته -۳۱ شهریورماه- در لایو اینستاگرامی کمیسیون ملی یونسکو ایران که به مناسبت روز جهانی صلح برگزار شد، اظهار کرد: خیابان صلح نام خیابانی در شهر تهران است. البته ما اسم آن را صلح گذاشتیم؛ در اصل نام این خیابان میرزا کوچک خان است. خیابان صلح محور ارتباطی به طول یک کیلومتر است که یکی از با ارزش‌ترین خیابان‌ها به لحاظ تاریخی و فرهنگی در سطح ایران و نمونه‌ای کم نظیر در جهان است.
وی در خصوص علت اهمیت این خیابان افزود: چهار دین زرتشتی، یهودی، مسلمان و مسیحی شعبه پرستش خود را در این خیابان گسترده‌اند و حدود صد سال است که به خوبی در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.
این پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی ادامه داد: از طرف دیگر آثاری تاریخی با ارزشی چون موزه ملی نیز در این خیابان وجود دارد. در این موزه حدود بیست هزار شیء که اثر دست هنرمندان ایرانی در طول چندین هزار سال است، قرار دارند.
فرهبد تصریح کرد: در جنگ جهانی دوم کنفرانس تهران در انتهای این خیابان در سفارت روسیه و در بخش شرقی آن در سفارت انگلستان برگزار شد و صلح جنگ جهانی دوم با حضور چرچیل، روزولت و استالین در این خیابان به وقوع پیوست. همچنین به صورت کاملاً اتفاقی در جنوب این خیابان شاهد حضور موزه صلح هستیم که آثاری از دفاع مقدس و دیگر بخش‌ها را به نمایش می‌گذارد.
وی ادامه داد: در ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ فرمان مشروطیت امضا می‌شود و بر اساس آن برای نخستین بار مردم می‌توانند در امر حکومت دخالت کنند. علاوه بر این به لحاظ قانونی یهودیان، زرتشتیان و مسیحیان می‌توانند در مجلس نماینده داشته باشند.
این پژوهشگر میراث فرهنگی اضافه کرد: آن زمان این خیابان در بخش شمالی شهر تهران بود و وقتی این افراد وارد مجلس شدند، علاقمند بودند که از این فرصت استفاده کرده و در جای جدیدی شعبه دینی ایجاد کنند و موفق هم شدند. این دقیقاً همان چیزی است که ما باید به آن برسیم. اینکه در سراسر جهان به یکدیگر فرصت دهیم تا بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران، زندگی مسالمت آمیزی داشته باشیم.
بخشی از برقراری صلح به دست کسانی است که باید به صلح درون برسند
در ادامه رامین حیدری فاروقی پژوهشگر، مدرس و مستند ساز گفت: صلح از جنس زیبایی است. وقتی درباره صلح صحبت می‌کنیم باید بدانیم که نیاز است مصادیقی برای آن وجود داشته باشد تا بتوانیم آن را به دیگران نشان دهیم.
وی افزود: زیبایی قانع کننده است، چراکه اگر به چیزی زیبا نگاه کنیم زیبایی آن را در می‌یابیم؛ اما وقتی درباره وجود چیزی به اسم صلح استدلال می‌کنیم، لزوماً معلوم نیست که بتوانیم همه را درباره آن قانع کنیم.
این پژوهشگر هنر اضافه کرد: بخشی از صلح به دست کسانی است که باید به صلح درون برسند و این کار سختی است. رسیدن به صلح درون یعنی اینکه از فرآیند امور لذت ببریم و بزرگترین رقیبمان خودمان باشیم. باید با این رقیب آشنا شد و با او رقابت کرد. آدمی در مسیر این شناخت می‌تواند آرام بگیرد.
فاروقی با بیان اینکه "باید پژوهش دامنه‌داری برای آینده بشر انجام دهیم"، تصریح کرد: برای داشتن صلح نیاز به آمادگی، طرح نو و فهم فرآیند داریم، علاوه بر این برای دستیابی به چنین مفهومی نیاز است که از روئیدن و رشد کردن لذت ببریم. باید بدانیم که پیشنهاد صلح به دیگران از طریق صلح با خود ممکن است. اگر کسی را ببینیم که در تنش‌های زندگی با خود به صلح رسیده، می‌توانیم باور کنیم که صلح وجود دارد.
نظر شما