اسماعیل طهمورثی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا در مورد توافق صلح بحرین و امارات با رژیم صهیونیستی گفت: توافق اتحادیه عرب گفته بود تنها در صورتی رژیم صهیونیستی و اعراب می‌توانند با هم صلح کنند که تل‌آویو از تمام سرزمین‌های اشغالی خارج شده و به مرزهای مصوب ۱۹۶۷ برگردد.
وی افزود: در خصوص انگیزه بحرین و امارات برای امضای قرارداد عادی سازی روابط با اسرائیل به چند عامل می‌توان اشاره کرد؛ نخست اینکه دو کشور دچار بحران‌های داخلی و بین‌المللی بوده و به همین دلیل دنبال یافتن قدرتی هستند تا با استفاده از آن بتوانند این خلأ را پر نموده و مشروعیت کسب کنند.
این کارشناس روابط بین‌الملل ادامه داد: تازگی روابط این کشورها با رژیم صهیونیستی در این توافقنامه موضوعیت ندارد؛ زیرا بحرین و امارات سالهاست با تل‌آویو رابطه دارند و امروز تنها به آن رسمیت بخشیده‌اند.
طهمورثی تصریح کرد: بحرین به دلیل نوع حاکمیت و نیز تلاش برای بر هم زدن توازن جمعیتی و ایجاد تفرقه مذهبی و نیز سرکوب شدید فعالان مدنی، با بحران روبرو شده و با مشروعیت نداشتن جدی مواجه است؛ از طرفی امارات نیز دنبال توسعه سرزمین خود و الحاق بخشی از یمن به کشورش است و در این راه با عربستان هم پیمان شده است. امارات ۲۲۲ روز است که یمن را به خاک و خون کشیده و در نهایت نیز با شکست اهداف خود مواجه شده است.
وی افزود: دومین عامل این است که ترامپ دنبال القای پیروزی‌های کاذب است تا بتواند از آن برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا استفاده کند. بحرین و امارات تابع محض دستورات ایالات متحده هستند و به همین دلیل این توافقنامه بیشتر از اینکه برای این دو کشور دارای منافع باشد، به عنوان ابزاری برای تبلیغات انتخاباتی ترامپ است.
این کارشناس روابط بین‌الملل با اشاره به احتمال پیوستن دیگر کشورهای عربی به این توافقنامه، گفت: شکی نیست که بسیاری از کشورهای منطقه دارای روابط سیاسی، امنیتی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی هستند، اما به دلیل تبعات ملی که دارد آن را علنی نمی‌کنند.
طهمورثی ادامه داد: برخی کشورهای عربی از جمله عربستان که به گاو شیرده آمریکا معروف است، انگیزه مناسبی برای این کار دارند. محمد بن سلمان به طور خاص برای اثبات قدرت خود در خاورمیانه به حمایت آمریکا نیاز دارد و به همین دلیل دور از ذهن نیست که روابط خود با تل‌آویو را بهبود ببخشد؛ چرا که عربستان با به قدرت رسیدن محمد بن سلمان، قدرت استدلال منطقی را به طور کلی از دست داده و جایگاه صوری خود در میان جهان عرب را فدای جنگ با یمن و سوریه کرده است.
وی افزود: یکی از عامل‌های تعیین کننده در رفتار کشورهای عربی دیگر در ایجاد روابط رسمی با رژیم صهیونیستی، عکس‌العمل ملت‌های منطقه در برابر این توافقنامه بوده که بسیار تعیین کننده است.
این کارشناس روابط بین‌الملل در پاسخ به این سوال که این توافق تا چه اندازه می‌تواند تهدیدی برای ایران تلقی شود، گفت: شکی نیست که این توافقنامه هیچ گونه تهدیدی برای ایران نخواهد بود؛ زیرا این قرارداد، شروع یک رابطه امنیتی بین این کشورها نیست. چنین روابطی همیشه وجود داشته و علیه ایران استفاده شده و این توافقنامه صلح تنها اعلام رسمی آن است. ایران با وجود همه این روابط و تهدیدات به عنوان یک قدرت منطقه‌ای بلامعارض شناخته می‌شود.
طهمورثی خاطرنشان کرد: نکته مهم این است که علنی شدن این روابط می‌تواند موجب نفوذ ایران در میان عرب‌هایی باشد که سالهاست ارزشهای عربی_اسلامی خود را با حاکمان این کشورها گره زده‌اند و الآن می‌فهمند اشتباه کرده‌اند. این روابط بهترین فرصت برای نفوذ معنوی ایران بین ملت‌های عربی است که تعصبات عربی خود را شکست خورده دانسته و اکنون خود را بی پناه می‌دانند. شکی نیست که این بازی به نفع ملت فلسطین تمام خواهد شد.
نظر شما