به گزارش خبرنگار ایمنا، در سال ۱۵۹۲ ژاپنی‌ها به کره حمله کردند که با کمک چین به کره به جایی نرسید. در اوایل قرن هفدهم کره تابع دولت چین شد ولی چنان از برقراری رابطه با دیگر کشورهای خارجی می‌ترسید که به "پادشاهی منزوی" شهرت پیدا کرد.
در قرن ۱۹ میلادی، استثمار مردم توسط طبقه اشراف به شدت افزایش پیدا کرد. از نیمه دوم همان قرن علاقه کشور ژاپن به ارتباط با کره جلب شد و به همین دلیل در سال ۱۸۷۶ مسیر بنادر کره روی کشتی‌های تجارتی خارجی با انعقاد معاهده تجاری اجباری با ژاپن گشوده شد. مدتی پس از این اتفاق آمریکا و کشورهای اروپایی وارد داد و ستد تجاری با کره شدند که منجر به دخالت دولت خارجی در امور داخلی این کشور شد.
پس از پیروزی‌های ژاپن در نخستین جنگ با دودمان چینگ در چین و جنگ با امپراطوری روسیه، کره به کلی تحت سلطه ژاپن قرار گرفت و تا جایی پیش رفت که بین سال‌های ۱۸۸۹ تا ۱۹۱۰، حکومتی به نام امپراطوری کره با نفوذ امپراطوری روسیه در این کشور به وجود آمد. گوجونگ کره، امپراطور کره قصد داشت با اعزام هیئتی به دیوان بین‌المللی دادگستری لاهه، کشور خود را از زیر نفوذ کشور ژاپن خارج کند اما با کشف این موضوع مجبور به استعفا شد و پسرش "سانجونگ کره" آخرین امپراطور "دودمان یی" بر تخت پادشاهی نشست.
بین سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۰ میلادی، مبارزه بر ضد حکومت ژاپن در کره ادامه پیدا کرد و سرانجام در سال ۱۹۱۰ میلادی، کشور کره رسماً به امپراطوری ژاپن ضمیمه شد. ژاپن صنایع جدید و ترابری ریلی زیادی را در آنجا احداث کرد، اما این امر نتوانست جلوی آزادی‌طلبی کره‌ای‌ها را بگیرد.
در اوایل مارس ۱۹۱۹ میلادی در پی مرگ آخرین امپراطور کره، یک گردهمایی عظیم با شرکت دو میلیون نفر در سئول برگزار شد که همه معترضان در آن خواستار استقلال کشورشان شدند. در طی این گردهمایی سرکوب‌های خونینی بین قوای ژاپن و یاران کره‌ای آنها با اجتماع کنندگان صورت گرفت که منجر به کشته و زخمی شدن ۲۳۰۰۰ نفر و دستگیری بیش از ۴۷۰۰۰ نفر شد. در ماه آوریل همان سال، رهبران استقلال‌طلبان از جمله "سینگمان ری آن" و "چانگ هوو کیم کو" دولت موقت کره را در شهر شانگهای چین تشکیل دادند که در پی آن، ژاپن با نهایت قدرت استیلای خود را بر کره ادامه داده و سرمایه‌دارانش شروع به غارت این سرزمین کردند.
در جنگ جهانی دوم و پس از حمله چین به ژاپن، پایه‌های نفوذ این کشور در کره شروع به ریزش کرد. در ابتدای جنگ که شانگهای به تصرف ژاپن درآمد، دولت موقت کره از آنجا فرار کرد. در طی جنگ جهانی دوم، دولت‌های آمریکا، چین و بریتانیا به مردم کره وعده استقلال دادند که در پی آن، نیروهای استقلال طلب کره‌ای در سراسر چین پخش شدند و در سال ۱۹۴۲ میلادی به ژاپن اعلام جنگ دادند. این نیروها با نیروهای متفقین در کره همکاری کرده و تا زمان تسلیم ژاپن در سال ۱۹۴۵ میلادی به جنگ ادامه دادند.
در فوریه و ژانویه سال ۱۹۴۵ میلادی کنفرانس‌های بین‌المللی "یالتا" و "پوتسدام" تشکیل شد که نتیجه آنها، تقسیم کره به دو قسمت شمالی و جنوبی بود. قسمت شمالی در تصرف شوروی و قسمت جنوبی در تصرف آمریکا بود. مدار ۳۸ درجه شمالی نیز تا زمان اتحاد مجدد به عنوان مرز دو کره تعیین شد، اما همکاری دو دولت عملی نبود؛ زیرا در ناحیه شمال رهبری را کمونیست‌ها بر عهده داشتند و در جنوب طرفداران غرب بر سر کار بودند. عاقبت در سال ۱۹۴۸ تقسیم کره به دو کشور به صورت رسمی اعلام شد و دو حکومت کره شمالی و کره جنوبی برقرار شد.
کره شمالی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روز ملی آن نهم سپتامبر ۱۹۴۸ است. تا اواسط سال ۱۹۴۹ میلادی سربازان خارجی از هر دو کره خارج شده بودند. کره شمالی دارای حکومت کمونیستی به رهبری "کیم ایل سونگ" شد که پس از مرگ وی پسرش "کیم جونگ ایل" رهبری آن را بر عهده گرفت و پس از مرگ پسرش، هم اکنون کوچک‌ترین نوه‌اش "کیم جونگ اون" رهبری این کشور را بر عهده دارد.
برخی قوانین جنجالی کره شمالی
مسافرت: سفر کردن به دیگر شهرها از شهری که در حضور دارید، نیازمند کسب اجازه از مقامات دولتی است و در صورت تمایل برای اقامت در پایتخت باید لیاقت خود را نشان داده و وفاداری‌تان به حکومت را ثابت کنید.
انتخابات: سیستم رأی‌گیری در کره شمالی به صورت آری یا خیر است. در این انتخابات شما به تک کاندیدای موجود رأی آری یا خیر می‌دهید که در صورت انتخاب گزینه خیر، به جرم خیانت به رهبری محکوم خواهید شد.
کتاب و سینما: تماشای فیلم‌های ساخت کره جنوبی و همراه داشتن کتاب‌های مقدس همچون انجیل جرم بوده و حکم آن اعدام است.
اینترنت: کره دارای شبکه اینترنت داخلی است و تعداد مشخصی وبسایت درون آن وجود دارد. رفتار کاربران این شبکه داخلی به طور دقیق مانیتور می‌شود و هر چه فرد به حکومت نزدیک‌تر باشد، دسترسی بهتری به اینترنت خواهد داشت.
خودکشی: اگر فردی اقدام به خودکشی کند، در صورت دستگیری به صورت زنده یا پی بردن به خودکشی وی با یافتن جنازه، تا سه نسل به اردوگاه کار اجباری فرستاده خواهند شد. در قوانین این کشور آمده خودکشی به معنی تلاش برای فرار از تبعیت رهبر است.
نظر شما